మీ అందరికీ...................

                     నా యొక్క వినాయక చవితి శుభాకాంక్షలు

రెండు రెళ్ళు ఆరు (ఒక కా'లేజీ' ప్రేమ కథ)

 "హే బావలు సయ్యా! హే మరదలు సయ్యా"!,

 "హే మరదలు సయ్యా! హే బావలు సయ్యా"!,

 "రింబోలా, రింబోలా, రింబోలా.....................

 "హొయ్..........హొయ్......"

టి.వి లో వచ్చే ఈ పాట ని కళ్ళు, వొళ్ళు రెండు అప్పగించి పిక్చర్ ట్యూబ్ బద్దలు అయ్యేలా చూస్తున్నాడు మా మామయ్యా. నేను వచ్చి పక్కన కూర్చోగానే చానల్ మార్చి "రేయ్ హోం వర్క్ చేసావా"? అని ప్రశ్న...........

నేను చేసాను అని చెబుదాం అనుకునేంత లోపే.........
"ఒక వేళ చేసి వుంటే దాన్ని తల్లకిందులు గా గంట కి వంద కిలోమీటర్ల చొప్పున చదువుకో పో" అంటూ, మళ్ళి మామయ్యే...........

నెక్స్ట్ సీన్ లో "అమ్మా............" అని  కేక. ఆ కేక తో వంట గది లో వంట చేస్తున్న మా అమ్మ అక్కడ మాయమై నా దగ్గర ప్రత్యక్షమైంది. "కొడకా ఏమి నీ కోరిక" అనగానే, 'చూడమ్మా..... మామయ్యా ఎంతకీ నన్ను టి.వి. చూడనివ్వట్లేదు'. అని కంప్లైంటు ఇచ్చా........ అమ్మ నాకు సపోర్టు చేస్తుందని ఆశ. కాని అలా జరగలేదు, " ఇంకా నీ వయసు ఎనిమిదేల్లె కదా రా...బాగా చదువుకుని పెద్దయ్యాక అప్పుడు చూద్దువు లేరా......ఇప్పుడు స్కూల్  కి రెడీ అవ్వు, బస్సు వచ్చే టైం అవుతుంది" అని నన్ను మాయ చేసి తాను కూడా మాయమయింది అమ్మ.

మొన్నటికి మొన్న సినిమా కి వెళ్తా అన్నా, మామయ్య వాళ్ళ టీం తో క్రికెట్ ఆడతా అన్నా ఇదే సమాధానం "అన్ని పెద్దయ్యాక అని". మీ పెద్దాల్లెప్పుడు ఇంతే అని మనసు లో అనుకుంటుండగానే వీధి చివర మా స్కూల్ బస్సు హారన్ వినబడింది.

ఆ బస్సు ని అందుకోవడానికి నేను పరుగందుకున్నాను. నేను బస్సు ని చూస్తూ పరుగెడుతున్నాను,  అంతలోనే నా పక్క నుండి హైదరాబాద్ మున్సిపాలిటి వాళ్ళు వాన్ లో దోమలతో పాటు మనుషులు కూడా "పోయే" స్మోక్ ని  వదులుతూ వెళుతున్నారు. ఆ పొగలో కాసేపు మాయమయ్యాను నేను. సన్నగా బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో  ఏదో శబ్దం వస్తుంది. "అది... అదే... అదే, కచ్చితంగా అదే" అది ప్రతి సినీమా లో హీరో పెద్దయ్యేప్పుడు ఇంట్రడక్షన్ లో వచ్చే మణి శర్మ మ్యూజిక్కే. కెమెరా కళ్ళు  స్మోక్ లోంచి  బయట 'పడుతూ',  'లేస్తూ' పరుగెడుతున్న నా కాళ్ళని జూమ్ లో స్లో మోషన్ లో చూపిస్తున్నాయి. చూస్తుండగానే మా స్కూల్ బస్ కాస్తా హైదరాబాద్ సిటీ బస్సు అయింది. అలా పరుగెడుతుండగానే ఒక చేయి కి రిస్ట్ బాండ్, ఇంకో చేతిలో నోట్ బుక్, యూనిఫాం ప్లేస్ లో టి షర్ట్, జీన్స్ పాంట్ నా కాళ్ళకి రీబాక్ షూస్ ని కెమెరా మెన్ పార్ట్స్ పార్ట్స్ గా చూపిస్తున్నాడు.నా ఎడమ చేయి సపోర్టింగ్ రాడ్ ని పట్టుకుని కుడి కాలు ఫుట్ బోర్డ్ మీద పెట్టి బస్సు ని అందుకున్నాను.

బస్సు లోపలికి  వెళ్ళే సరికి "కేవ్వ్వ్ ..వ్వ్ ..వ్వ్ ..వ్వ్ .....", ఇంతా కష్ట పడి తెలుగు సినీమా హీరో ఇంట్రడక్షన్ లా బిల్డప్ ఇచ్చి నేనేక్కింది లేడీస్ స్పెషల్ బస్సు. ఛీ! ఎధవజీవితం. నా శ్రమంతా "బాలకృష్ణ సినీమా లో పోసిన బడ్జెట్" అయింది. కాని కొద్ది సేపటికే తెలిసింది నేను పోసింది "నరసింహా నాయుడు" సినీమాకేనని.

వీళ్ళందర్నీ ఎక్కడో చూసినట్టుందే............., వీళ్ళందరికీ కలిపి ఒక పేరు కూడా ఉంది. అదేనండి, నిండు గా చీర కట్టుకోమంటే నిరాహారదీక్ష చేసి మేం ఈ తరం ఆడపిల్లలం అంటారు......స్నానం చేసొచ్చి కుప్పిగంతులేస్తూ, మంచం కింద దాక్కున్న హీరో ని చూడగానే "కేవ్వ్వ్....వ్వ్.....వ్వ్" మని అరచి ఉన్న ఒక్క టవలు ఊడదీసేసుకుంటారు. ఆ..... గుర్తొచ్చింది."తెలుగు సినీమా హీరోయిన్స్".

వీళ్ళందరూ బస్సు లోనే  ఉన్నారు. నన్ను చూడగానే వాళ్ళందరూ బాడి స్ప్రే యాడ్ లో హీరో కోసం మోడల్స్ లా ఎగబడుతున్నారు నా మీదకి. వాళ్ళ చేతులన్నీ నా బాడి మీద కబాడీ, ఖోఖో, కోతి కొమ్మచ్చి లాంటి ఇండోర్ గేమ్స్ ఆడుకోవడం లో బిజీ గా ఉన్నాయ్.

కాని ఇదేంటి? వెనక నుంచి ఒక్క చేయి మాత్రం నా జీన్స్ పాంట్ లో ఉన్న పర్సు వైపు వెళ్తుంది. "అసలే పది కాలాల పాటు పదిలంగా కాపాడుకోమని నాన్న ఇచ్చిన  పాకెట్ మని పది రూపాయలు ఉంది దాంట్లోనే. అమ్మో అవి పోతే ఇంకేమైనా ఉందా?"

ఇంకేమి ఆలస్యం చేయకుండా వెనక్కి కూడా తిరిగి చూడకుండా ఒక్క తన్ను తన్నా.............

          

"చచ్చానురోయ్.............................."   

"అనుమానం లేదు, ఇది  మా అశ్విన్ గాడి గొంతే.............."

"థాయ్ లాండ్ కెళ్ళినా తారక రత్న గొడవ తప్పలేదన్నట్టు వీడు ఇక్కడా తగలడ్డాడు"?

వాడు అరచిన అరుపు తో హీరోయిన్స్ అందరు ఒక్కొక్కరు టాటా, బైబై... అంటూ మాయమయ్యారు. చూస్తుండగానే సిటీ బస్సు కాస్తా మా కాలేజ్ హాస్టల్ లా మారి పోయింది. గది లో ఒక మూలకు అశ్విన్ గాడు పిచ్చి చూపులు చూస్తూ, తలలో పేన్లు నోట్లో వేసుకుంటూ "అన్వేషిత సీరియల్ లో కబిస్ లాగా, ప్రేమిస్తే సినీమా లో హీరో" లాగా కేకేక్కేక్కేకే...... కేకేక్కేక్కేకే..........అంటున్నాడు.
"పాపం దెబ్బ కొంచం గట్టి గా తాకినట్టుంది"...............

తరువాత కెమెరా ఒక దుడ్డు కర్ర ని చూపించింది. గది మొత్తం చీకటయింది, ఆ చీకట్లోంచి "బతికానురోయ్" అంటూ అరుపు. "నా చేతి లో కర్ర విరిగింది, వాడి పిచ్చి కుదిరింది".

నేను చివరి బెంచి లో కూర్చుని నా సమోసాల స్పాన్సర్ సరోజ చెప్పే "ఇస్తరాకులు" అనే సీరియల్ కథ వింటున్నాను."రాజేష్ తో బలవంతపు పెళ్లి చేయించుకున్న కామేశ్వరి, పెళ్లి రోజున తన ప్రియుడు సోమేష్ కి ఇస్తారాకుల్లో పప్పన్నం పెట్టి అవమానించిన తన అత్త గారి పై పగ తీర్చుకుంటుందా? దాన్ని అడ్డుకునేందుకు భువనేశ్వరి వేసిన ఎత్తుగడ ఫలిస్తుందా?" అనే అంతు చిక్కని విషయాలని చాలా స్పష్టంగా పూస గుచ్చినట్లు చెప్తుంది తను.

"కిషోర్ నిన్ను మన ప్రిన్సిపాల్ రమ్మంటున్నారు" అన్న మాటతో నా కోపం నశాలనికెక్కింది. సీరియల్ స్టోరి డిస్టర్బ్ చేసినందుకు కాదు, దానికి వేరే కారణముంది.

ఆవేశంగా ప్రిన్సిపాల్ రూం కెళ్ళి అక్కడ బల్ల లేక పోతే చైర్ గుద్ది మరీ చెప్పాను.

"సార్ మీ చిన్న కూతురి కి స్కేలు తో  లైన్, మార్కర్ తో స్కెచ్ వేసేది నేను కాదు సార్",

"ఆ కుత్తే, సాలే, లఫంగి, అచ్చోసిన ఆంబోతు, అడ్డ గాడిద, ఇంకా 'ఆ' మీద ఏమోస్తే అది ఆ "అశ్విన్ గాడు సార్".

ఆవేశంగా డైలాగ్ కంప్లీట్ చేసి అశ్విన్ గాన్ని ఇరికించేసి మా ఫ్యూన్, మా ప్రిన్సిపాల్ తీసుకొచ్చిన కాఫీ ని తాగేశాను.

అప్పటికే, నిజం చెప్పక పోతే తన కూతుర్నిచ్చి పెళ్లి చేస్తా అని బెదిరించడం తో  బెదిరి పోయి ఏడుస్తున్న అశ్విన్ గాడు నా మాటల తో కంగారెత్తి పోయి.......

"అదేంట్రా కిషోర్, ఇద్దరం కలసి లైన్ వేద్దాం అంటే అప్పుడు నాకు (అశ్విన్) చెల్లి అన్నావ్ గా" ఇప్పుడేంటి రా ఇలా? ప్లేట్ ఫిరాయిస్తున్నావ్ అనుకుంటే ఏకంగా కిచేనే ఫిరయించేస్తున్నావ్.

ఆవేశంగా............... "నేను ఇప్పుడు కూడా చెప్పేది అదే రా నాకు(కిషోర్) చెల్లి","నాకు చెల్లి నీకు లవర్", "నాకు లవర్ నీకు చెల్లి", "చెల్లి లవర్, లవర్ చెల్లి" "నీకు నాకు, లవర్  చెల్లి" అని అశ్విన్ గాని కంఫ్యూస్ చేస్తూ, అవుతూంటే.............

"షటప్ యూ రాస్కల్స్, యూ బోథ్ పీపుల్ ఆర్ సస్పెండేడ్ ఫర్ ఎ మంత్".

                  

మా ప్రిన్సిపాల్ పెట్టినఆ ఆ కేక తో "కాలేజ్ ఇవ్వాలుంటుంది, రేపు పోతుంది కాని స్నేహమే శాశ్వతం" అనుకుని నేను, అశ్విన్ గాడు ఆనందం తో గట్టి గా కౌగలించుకుని ఒకరి భుజాల పై ఒకరం చేతులు వేసుకుని "స్నేహమేరా జీవితం, స్నేహమే రా శాశ్వతం" అంటూ పాట పాడుకుంటూ 'హైదరాబాద్ లో రోడ్లు కొలవడానికి' బయలుదేరాం.

అయినా  మాకు ఈ సస్పెండ్లు కొత్తేం కాదు. ఆ మాటకొస్తే "సర్వం ధారబోసి  సాఫ్ట్వేర్ ఉద్యోగం  సంపాదించిన వాడైనా సరే, సస్పెండ్ అనే మాట లేకుండా  స్టడీ సర్టిఫికేట్ సంపాదించలేడు" అనేది నా గట్టి నమ్మకం.

ఈ నెల రోజుల్లో.....................

"కోఠి నుండి బయలు దేరిన సిటీ బస్సు ట్రాఫిక్ లో దిల్ షుక్ నగర్ చేరింది. దేవత సీరియల్ లో హీరోయిన్ మెట్లు దిగడం అయిపోయింది. పవన్ కళ్యాణ్ సినీమా షూటింగ్ విజయవంతంగా ఒక్క సీన్ కంప్లీట్ చేసుకుంది. సెన్సెక్స్ ముప్పయి మూడు సార్లు పతనమయింది". 

అలా ఈ నెల రోజులు చూస్తుండ గానే గడిచి పోయాయి.

"మే ఐ కమిన్ మేడం" అన్న ఒక స్వీట్ వాయిస్ తో క్లాస్ మొత్తం గది గుమ్మం వైపు చూసాం. తేనె లోని తీయదనం, పూల లోని సౌకుమార్యం, తొలి వెలుగు లోని వెచ్చదనం, పిల్లగాలి చల్లదనం, ఇవన్నీ కలబోసిన  "పాల రాతి శిల్పం" లా ఉంది తను. ఛా...."పాల రాతి శిల్పం" అంటే రొటీన్ కదా .........ఏదైనా కొత్తగా ట్రై చేద్దాం మనం. ఆ......."అమూల్ లేడి" లా ఉంది తను. అలా ఆమెని చూస్తున్నంత సేపు నా పై వర్షం పడుతున్న ఫీలింగే................బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో "ఏమైంది ఈ వేళ, ఎద లో ఈ సందడేలా? మిల మిల మిల మేఘమాల" అంటూ సాంగ్ ఒకటి వేసుకున్నాను యువన్ శంకర్ రాజా మ్యూజిక్ డైరెక్షన్ లో.

కృష్ణ కి విజయనిర్మల లా, అజిత్ కి శాలిని లా, రాజశేఖర్ కి జీవిత లా పిచ్చ పిచ్చ గా నచ్చేసింది నాకు. వెంటనే వెళ్లి ఐ లవ్ యూ అని చెబుదామనుకున్నా............ కాని "అన్నప్రాసన రోజే ఆన్ లైన్ లో బ్రౌజింగ్ ఎందుకని ఆగి పోయాను". కాని పేరు మాత్రం తెలుసుకున్నాను. ఆమె పేరు కిరణ్మయి.

ఇక  ఆ రోజు నుండి మొదలు కష్టాలు. నా ఊహల్లో, నా గుండెల్లో, నా జేబుల్లో ఎక్కడ చూసినా ఆ అమ్మాయే. గోడ మీద పోస్టర్ల లో హీరోయిన్ లాగా, జెమిని టివి టెలిషాపింగ్ లో తెలుగు లో పచ్చి బూతులు మాట్లాడే యాంకర్ లా, అంతెందుకు మొన్న పంపు దగ్గర నీళ్ళ కోసం దెబ్బలాడుకుంటున్న అమ్మాయి లా కనబడితే ఆపడానికి వెళ్ళాను.తద్వారా వచ్చిన రిసల్ట్ "నా మాడు పగలడం". ప్లాస్టిక్ బిందె తో తల సొట్ట పడేలా కొట్టడం కేవలం హైదరాబాద్ ఆడపడుచులకు మాత్రమే సాధ్యమని అప్పుడే తెలిసింది.

ఇంత జరిగినా సహించాను భరించాను. కాని చివరాకరికి ఒక రోజు వెరైటి కొప్పులేసుకుని టివి 9 లో వార్తలు చదివే అమ్మాయి లా కనబడితే ఆపుకోలేక గట్టిగా అరిచాను. "దేవుడా....................."

"వాట్ మై సన్ వాట్ హాపెండ్....." అన్న పిలుపు తో వెనక్కి తిరిగి చూసాను. చూసే సరికి ఐమాక్స్ ముందున్నాను. నా ముందు ఆర్. ఎస్ జువేలర్స్ షాపు బంగారం మొత్తం ఒంటి మీదే వేసుకుని ఒకాయన ఉన్నాడు.

"ఎవరు మీరు"? ఏంటి ఇలా వచ్చారు ?

"అయాం నాట్ కమ్మింగు, నిన్నే ఇక్కడికి బ్రింగింగు"
అయినా యూ ఆస్కావు, కాబట్టి టేల్లింగు"                  

"ఐ యాం గాడ్. జేమ్స్ గాడ్". మై ఫ్రెండు టోల్డ్ దట్టు,  మాయ బజార్ సినీమా మళ్ళి రంగుల్లో రిలీజింగు. అది  చూడడానికి ఐ మాక్స్ కు కమ్మింగు .... అంతలోనే యూ  పిలుపు ఐ హియరింగు. ఇదిగో ఇలా నిన్ను ఇక్కడికి బ్రింగింగు ....నౌ టెల్ నీకేం వాన్టింగు.  అసలే నాకు  నో టైం , అక్కడ షో టైం గోయింగు".

"సరే కాని స్వామి, అదేంటి మీ బాషలో ఆంగ్లం దోర్లుతున్నట్టు, కింద పడి కొట్టుకున్నట్టు కనబడుతుంది నాకు".
"అదేం అడుగుతావులే సన్ను, ఇంగ్లీష్ రాక దేవతలు వెనక పడుతున్నారని వేరే లోకాలకెళ్ళి చచ్చిన నారదుడు ఫిట్టింగు, దాంతో  లార్డు శివా కి కోపం వచ్చి జి.వో. పాసింగు".    

"నా సంగతి పక్కకి కీపు" నీ డిసైరు డిసైడుకో అర్జెంట్లి" ఐ గో..........  

సరే స్వామీ "నేను ఆ అమ్మాయి ని ................"

ఇంగ్లీష్ మాట్లాడి మాట్లాడి ఆయాసపడుతూ ..."చెత్త వెధవ".... స్టోరి ఐ నో. అగైన్ టెల్లి  బోర్ బీటించకు" .

"అదేంటి స్వామీ, తెలుగు లో ఇడియట్, పోకిరి, దేశ ముదురు సినీమాలున్నాయ్. కాని ఈ "చెత్త వెధవ" అనే సినిమా ఏమి లేదే! పూరి జగన్నాథ్ కొత్త సినీమా నా? అది. ప్లీస్ బాబ్బాబు  మా దేవుడి వి కాదు నాక్కూడా కొంచం చెప్పవూ ఆ స్టోరి".  

"యూ ఇడియట్".

"అదేంటి స్వామీ, కింద ట్యాగ్ లైనా?"

చెత్త వెధవ "చెత్త వెధవ" అన్నది "యూ" నే  రా..... నీకేం కావాలో మూడు ముక్కల్లో చెప్పేయ్. ఇదే నీకు లాస్ట్ చాన్స్. నేను వెళ్లి పోతున్నాను.

నాకు ఒకటి.......

ఆ అమ్మాయి రెండు.....

కావాలి మూడు.......

ఆ...మూడు ముక్కలు అయి పోయాయి స్వామీ ఇప్పుడు చెప్పండి.

"ఐ గివ్ ఓన్లీ  మూడు ముక్కలు బట్ నువ్ చించి దాన్ని డిడ్  పదమూడు ముక్కలు". దానికి శిక్ష గా ...........అంటూ ఆపి
అవును శిక్ష ని ఆంగ్లం లో ఏమంటారు?..........
నేను కాసేపు ఆలోచించి ఆ...దొరికింది. "శిక్షింగు" .....

దానికి "శిక్షింగు" గా ఆ లేడి ని  ప్రేమిస్తే నీ జీవితం "రెండు రెళ్ళు ఆరు" అవుతుంది, నీ హార్టు వేయి పీసులవుతుంది . ఇదే నా కర్సు.......కర్సు .....కర్సు ......."
"కర్సు.......కర్సు .....కర్సు ......" అంటుంటే ఖర్చులకి ఏమైనా డబ్బులు కావలేమోనని, డబ్బులు లేవంటే ఫీల్ అవుతాడేమో నని ఖాళీ పర్సు తీసి చేతి లో పెట్టా.....
"యూ రాస్కెల్ నాకే లంచం ఇస్తావా"? "నాకు అన్ని లోకాల్లోను నచ్చని ఒకే ఒక్క పదం లంచం" అని పర్సు తీసుకుని జేబు లో పెట్టుకుని,  నేను పెట్టిన కర్సు కి త్వరలోనే తదాస్తు .....తదాస్తు ........తదాస్తు అని మూడు సార్లు అని  దేవుడు ఐమాక్స్ లో దూరిపోయాడు.                 

రోజులు గడుస్తున్నాయి, ఆమె వెంట పడి తిరుగుతుంటే చెప్పులు అరుగుతున్నాయి, ఆమెని అలా చూస్తూ చూస్తూ ఉంటే గడ్డాలు, మీసాలు పెరుగుతున్నాయి తప్ప ఆమె గుండె అరిగి కరగడం లేదు,  ఆమెకి నా మీద ప్రేమ మాత్రం పెరగడం లేదు. ఇలా అయితే లాభం లేదని ఒక రోజు అందరి ముందు కాలేజ్ లో డైరెక్ట్ గా వెళ్లి చెప్పేసాను "ఐ లవ్ యూ" అని.

కొద్ది క్షణాల తరువాత "టప్...".మని పెద్ద శబ్దం. ఆ శబ్దం ఆమె చేయి నుండి వచ్చిందా లేక నా చెంప నుండి వచ్చిందా అని నాకు అర్థమయ్యే లోపే అక్కడి నుండి ఆమె వెళ్లి పోయింది. పాపం డైరెక్ట్ గా అందరి ముందు అడిగేసరికి "మనో భావాలు దెబ్బ తిన్నట్టున్నాయ్".

ఐన మనం వదులుతామా? లేదు. హచ్ డాగ్ లా రేయింబవళ్ళు  బడి లోకి, గుడి లోకి జడ లోకి అని తేడా లేకుండా ఆమె ఎటు వెళితే అటు ఆమె వెంటే తోకాడిస్తూ తిరిగాను కనికరించక పోతుందా అని.

ఈ సారి డైరెక్ట్ గా కాకుండా కొంచం ఇంట్రడక్షన్ ఇచ్చి ఆ తరువాత "ఐ లవ్ యూ" చెబుదామని డిసైడ్ అయి వెళ్ళాను తన దగ్గరికి.

"కిరణ్మయి నీతో కొంచం మాట్లాడాలి. కాస్తా పర్సనల్ గా, ఒక్క చాన్స్. ప్లీజ్ కాదనకు చచ్చి మీ అత్త కడుపున పుడతా.."

తను ఏమి మాట్లాడ లేదు. సైలెంట్ గా నన్ను ఫాలో అయింది. మా కాలేజ్ కాంపస్ లో ఒక మాంచి లొకేషన్ (కాలేజ్ బిల్డింగ్ పైన) చూసి అక్కడికి తీసుకెళ్ళాను. అశ్విన్ గాడు ఎవరు రాకుండా కాపలా ఉన్నాడు.

"మిమ్మల్ని చూడక ముందు నేనెవరో నాకు తెలిసేది కాదు, కాని నిన్ను చూసిన తర్వాత ఈ ప్రపంచం మొత్తం తెలియట్లేదు. మిమ్మల్ని చూసిన తర్వాతే ప్రేమ అంటే ఏంటో తెలిసింది. అడుక్కునే వాడు తన వృత్తి ని ఎంత ప్రేమిస్తాడో, అభిషేక్ బచ్చన్ ఐశ్వర్య రాయ్ ని ఎంత ప్రేమిస్తాడో, నేను కూడా నిన్ను అంతే ప్రేమిస్తున్నా............

జీవితం లో లేక లేక ఒకే  ఒక అమ్మాయినే ప్రేమించాను. అది నువ్వే". డైలాగులు మంచి ఫ్లో లో వస్తున్నాయ్... సేబాష్ రా బేటా సేబాష్ అని కంటిన్యు చేయబోతుంటే............

పక్క నుండి అశ్విన్ గాడి వాయిస్.............

"ఏంట్రా లేక లేక ప్రేమించావా? ఆరవ తరగతి లో ఆసియా బేగం, టెన్త్ క్లాస్ లో కేరళ టీచర్ టీనా , ఇంటర్ లో ఇంటి పక్క రజిత మరీ వీళ్ళందరి మాటేమిటి?"

అని చప్పున నాలుక్కరుచుకున్నాడు అశ్విన్ గాడు.

"వాడు నాలుక్కరుచుకున్నా, నేను వాడి తోడ పిండినా", ఏం లాభం. అప్పటికే జరగాల్సింది జరిగి పోయింది. కాని ఈ సారి వచ్చిన శబ్దం  మాత్రం నా చెంప లోంచే అని తొందరగానే తెలుసుకున్నా. ఎందుకంటే తను కొట్టింది "చెప్పు"కోలేని దానితో కాబట్టి. ఐనా "తెలుగు దేశం పార్టి మీటింగ్ లో చంద్రబాబు ని పొగడడానికి వెళ్తూ తారక రత్న ని  చంక లో పెట్టుకెళ్ళడం  నాదే పొరపాటు".  

 

అప్పటి నుండి తను క్లాస్ రూం లో ఉంటే నేను క్లాస్ బయట, తను కాంటిన్ లో ఉంటే నేను లైబ్రరి లో. తను ఈనాడు, నేను సాక్షి. తను ప్రత్యేక తెలంగాణా, నేను మాత్రం సమైక్యాంద్ర కాదు. ఏకంగా ప్రత్యేక ఆంధ్రానే. మేమిద్దరం ఎదురు పడ్డపుడు మాత్రం "చూడోద్దె నను చూడోద్దె చుర కత్తి లాగ నను చూడోద్దె" అనే సాంగ్ మాత్రం వినపడేది బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో.

అలా కొన్ని నెలలు గడిచి 'పోయి', మాకు డిగ్రీ పరీక్షలు 'వచ్చాయి'.

  

ఎగ్జాం హాల్లో నా పక్కనే తను, నా వెనకాల అశ్విన్ గాడు. "క్వశ్చన్ పేపర్ లో ఇచ్చింది కాక నాకు వచ్చిందేదో నేను రాస్తున్నాను". వెనక నుండి అశ్విన్ గాడు ఒకటే పొడుస్తున్నాడు.వాడు పోడిచినపుడల్లా తను నవ్వుతుంది. నాకేమో ఎక్కడో బర్న్ అవుతుంది. ఈ అశ్విన్ "గాడిదే"మో నన్ను వదలట్లేదు.  

"రేయ్, రేయ్ ఇటు చూడరా! ఒక సారి చిన్న డౌటు". అంటూ అశ్విన్ గాడు.

"ఏంట్రా చెప్పి తగలడు"

"అది కాదు రా .....ఇన్విజిలేటర్ వచ్చి క్వశ్చన్ పేపర్ ఇచ్చాడు, మరి ఆన్సర్ పేపర్ ఇవ్వడానికి ఎవరు రావట్లేదేంటి రా.......?"

వాడి అడిగిన దానికి నా నుండి సమాధానం రాకపోయే సరికి, వాడు "చెల్లి, చెల్లి" అని కిరణ్మయి ని కాక పట్టి తన ఆన్సర్ షీట్ ని తీసుకుని కాపీ కొడుతున్నాడు. కొద్ది సేపటి తర్వాత నాకు వచ్చినవి కూడా అయిపోయాయి. కూర్చుని దిక్కులు చూస్తుంటే, అశ్విన్ గాడు నన్ను చూసి "దిక్కులు పిక్కటిల్లేలా"  నవ్వుకుంటున్నాడు లోలోపల.

నేను లేచి వెళ్ళిపోదాం అనుకునే సరికే ఏదో స్పర్శ నన్ను తాకింది. పక్కకి తిరిగి చూస్తే తన ఆన్సర్ షీట్ నా పక్కనుంది.

ఇది "కలా? నిజమా"?....................

టెస్ట్ చేసుకుందామని ఒక్క సారి వెనక్కి తిరిగి అశ్విన్ గాడి వైపు చూసా.....

వాడి నా అనుమానం అర్థమైనట్టు చూసి "జస్ట్ ఎ మినట్" అని. 

వాడి చేయి ని వాడే గట్టిగా కొరుక్కుని మెల్లిగా "మ్యావ్" అని అరిచాడు.(పరీక్ష హాలు కదా గట్టిగా అరిస్తే ఇబ్బంది..........)     

ఖచ్చితంగా సందేహం లేదు. ఇది నిజమే............అని డిసైడ్ అయ్యి.......

ఇలాంటి సమయం లో మొహమాట పడితే "అరిటాకు వచ్చి ముళ్ళు  మీద పడ్డా, ముల్లోచ్చి అరిటాకు మీద పడ్డా"   బొక్క మనకే అని చప్పుడు కాకుండా తీసి రాసుకున్నాను.

ఇలా మా పరీక్షలు పూర్తి అయ్యేసరికి మేం మంచి ఫ్రెండ్స్ అయ్యాం, ఇక్కడి తో ఆగితే బానే ఉండేది. కాని మా వేసవి కాలం సెలవుల్లో హైదరాబాద్ ఎండలకి తట్టుకోలేక ఇద్దరం కలసి డబ్బులు దండిగా ఉన్నపుడు స్నో వరల్డ్ కి, మామూలుగా ఉన్నపుడు  ఏ.సి సినీమా హాళ్ళలోకి, డబ్బుల్లేనపుడు ఏ.సి ఉన్న A.T.M సెంటర్లలోకి వెళ్లి అలా అలా మెల్లి మెల్లి గా దగ్గరయ్యాం. 

నెక్స్ట్ సీన్ లో లవ్ సక్సెస్ అయినందుకు అదే A.T.M నుండి డబ్బు డ్రా చేసి రాత్రి మందు పార్టి ఫ్రెండ్స్ తో .

"రేయ్ ఎవడు ఎక్కువ చేయొద్దు ఇది కంప్లీట్  ఐన వెంటనే తినేసి పడుకోవాలి చెప్పింది అర్థమయిందా"? అశ్విన్ గాడు అన్నదానికి మేమందరం "సరే" అన్నాం. కాని మాకందరికీ తెలుసు వాడే ఏదో ఒకటి చేస్తాడని. మాకిదంతా మామూలే.

రౌండ్ల వారిగా అశ్విన్ గాడి డైలాగులు, చేష్టలు ..........
మొదటి రౌండ్ పూర్తి అయింది. "రేయ్ గ్లాసు లో మందు పోసి ఒక ట్వంటి పర్సెంట్ సోడా కలపండి రా"

రెండవ రౌండ్ పూర్తి అయింది.కొంచం తూలుతూ "రేయ్ ఏంట్రా ఇ..ఇ ..ఇంత లేటు, త్వరగా పోయ్ రా అది  గ్లాస్ లో (సోడా సంగతి మరచి పోయాడు)"

మూడవ రౌండ్ పూర్తి అయింది. పడుకుని పాకుతూ  "రే.......య్, రే..........య్, దీంట్లో.......దీంట్లో....."

నాల్గవ రౌండ్ పూర్తి అయింది.
"ఒసేయ్ రజిత... నాకు లెక్కలు రావని నన్ను వెధవని చేసి  నెల రోజుల కిందిచ్చిన  అప్పు కి సంవత్సరం వడ్డీ దొబ్బుతావాటే.......నువ్వు బాగుపడవే!....... నీకు సహారా ఎడారి లో చేపలు పట్టే వాడు మొగుడి గా దొరుకుతాడే!.........  నిన్ను వాడు రాచి రంపాలు, గొడ్డళ్ళు, కత్తులు పెడతాడే...... నీకు "రామపిథికస్, అపోలోపిథికస్, మైట్రో కాండ్రియా"  అనే దిక్కుమాలిన జబ్బోచ్చి, మెడిసిన్ లేని చావు చస్తావే............
ఐదవ రౌండ్ పూర్తి అయింది.
"రేయ్ ఈ.........శికెన్ లెగ్ పీస్........ ఏంటి రా.......... ఎంత పీకినా రావట్లేదు. దీనమ్మ".

పక్కనున్న సుమన్ గాడు అరిచాడు, "రేయ్ ఎవడ్రా సాలె గాడు వద్దంటే రూం లోకి చెప్పులేసుకోచ్చింది". వాడు చెప్పుని పట్టుకుని చికెన్ అనుకుంటున్నాడు తీసేయండి రో......య్.........    

ఆరవ రౌండ్ పూర్తయింది.

"వా.....వా......," అని అశ్విన్ గాడు సడెన్ గా ఏడుపు మొదలు పెట్టాడు.

"అసలేమయింది రా ఎందుకేడుస్తున్నావ్"?

ఈ సారి ఇంకా సౌండ్ పెంచాడు

"వా...............................వా............................",

గుక్క పట్టి మరీ ఇంకా ఏడుస్తూనే ఉన్నాడు.

"రేయ్ నీయబ్బా!  ఎందుకు ఏడుస్తున్నావో  చెప్పరా"

"అదేరా  ఎందుకు ఏడుస్తున్నానో అది గుర్తుకు రాకనే ఏడుస్తున్నా రా" అన్నాడు అశ్విన్ గాడు.

"రేయ్ వీడికి బాగా ఎక్కువైంది, ఆ బాత్రూం లోకి తోసేయండి రా" అంటూ సుమన్ గాడు.

కిరణ్మయి తో ప్రేమ రోజు రోజు కి ముదిరి "పాకాన" పడుతుంది. మా రూం  లో తిండి లేనపుడు ఆ పాకాన్నే తీసుకుని "అరిశెలు, రవ్వలడ్డులు" చేసుకుని తింటున్నాను. అంతా బానే ఉంది కాని కిరణ్మయి కి ఉన్న tv 9 పిచ్చి నే తట్టుకోలేక పోతున్నా.. ఇక  ఈ టి.వి. లో వచ్చే "నేరాలు ఘోరాలు" కి అయితే ఆమె పెద్ద ఫ్యాను, A.C, ఫ్రిజ్జు ఇంట్లో ఉండే అన్నీ వస్తువులూనూ.

నా దగ్గరికి రావాలన్నా కూడా...........

నాకు మూడడుగుల దూరం లో నిలబడి చేతి లో మైక్  ఉన్నట్టు గా ఊహించుకుని, పిడికిలి బిగించి..........

"ఇప్పుడు మనం ఎండా కాలం లో నీళ్ళ కోసం కాకి లా, ఎం.పి టికెట్ కోసం పార్టి ఆఫీసు ముందు కార్యకర్తలా" కిరణ్మయి కోసం ఇక్కడ పడిగాపులు పడుతున్న కిషోర్ గారిని ఇప్పుడు మనం కలుసుకోబోతున్నాం.

"చూద్దాం వారేమంటారో"?

"కిషోర్ గారు ఇప్పుడు మీరు చెప్పండి".    

అంటూ ఆ దిక్కు మాలిన tv 9 రిపోర్టర్ బాషనే వాడుతుంది.

ఇక వాళ్ళింట్లో వంట పాడయినా కూడా "నేరాలు ఘోరాలు" తరహా లో........

నూతన్ ప్రసాద్ వాయిస్ ఓవర్ తో "అనగనగా.. అనగనగా.... సికింద్రాబాద్, హైదరాబాద్ అనే రెండు ఊళ్లు ఉండేవి".

"అందులో దిల్ షుక్ నగర్ అనే ఏరియా లో ఒక పాడు బడ్డ సందు చివర ఒక ఇంట్లో రామయ్య, రాములమ్మ అనే ఇద్దరూ దంపతులుండే వారు......"

"వారిద్దరూ మొదట్లో బాగానే వండుకుని  తినే వారు".

"కాని వారి కాపురం మీద ఏ దిష్టి కళ్ళు పడ్డాయో ఏమో..............."      

"ఒక రోజు సడెన్ గా రామయ్య కి జబ్బు చేసింది. దాంతో గత్యంతరం లేక చిల్లర కొట్టు చిట్టెమ్మ దగ్గర అరువు కి తీసుకొచ్చిన సామాన్లతో వంట మొదలెట్టింది రాములమ్మ".

"సాయంత్రం ఇంటికొచ్చిన పిల్లలు తలుపు తెరిచి చూసేసరికి ఒకటే వాసన, అది ఎలక చచ్చిన వాసనో, రబ్బరు కాలిన వాసనో అర్థం కావట్లేదు పిల్లలకి". 

"వంట గది తలుపు తెరిచి చూడ గానే......................"

భయంకరమైన బ్యాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ తో..............

పైన పిక్చర్ చూపిస్తూ విరామం.

డైలీ తెల్లవారు ఝామున ఆరు గంటలకు పెట్టిన అలారం మోగగానే లేచి అలారం ఆఫ్ చేసి పడుకోవడం,  మధ్యాహ్నం పన్నెండు గంటలకు నిద్ర లేచి స్నానం చేయకుండా అశ్విన్ గాడు పక్క రూం లో కొట్టుకొచ్చి దాచి పెట్టిన స్ప్రే కొట్టుకుని, ఇస్త్రీ చేసి రెడీ గా పెట్టుకున్న అశ్విన్ గాడి డ్రెస్ వేసుకుని కాలేజ్ కి వెళ్ళడం, క్లాస్ లో కుళ్ళు జోకులేసి అటు పైన కిరణ్మయి తో కలసి చెట్ల వెంబడి పుట్టల వెంబడి కాసేపు కూర్చుని, తను బిల్లు కడితే బేకరీలలో హోటల్స్ లో భోజనం చేయడం ,ఆఖరికి ఇంటికోచ్చేప్పుడు తననే పొగిడి తన దగ్గరే ఆటో కి డబ్బులు తీసుకుని రావడం ఇదే దినచర్య గా సాగుతున్న వేళ ...................... 

ఒక రోజు ప్రొద్దునే తను కాల్ చేసింది. అశ్విన్ గాడు ఫోన్ ఎత్తాడు.

"అశ్విన్ , అక్కడ పరిస్థితి ఎలా ఉంది"

"అంతా నార్మల్ గానే ఉంది, కాని నిన్న నన్ను కరచిన కుక్క పరిస్థితే చాలా ఆందోళన కరంగా ఉంది కిరణ్మయి"

"ఆ కుక్క సంగతి పక్కన పెట్టి, పక్కనున్న కుక్క గారి తరుపున బంధువులకి ఇవ్వండి ఫోన్." 
అశ్విన్ గాడు గది సీలింగ్ వైపు చూస్తూ భీకరంగా హా....హ్హా..హా.............అని ఒక నవ్వు నవ్వి ...........
"ఆ, కిరణ్మయి ఇంకా ఇక్కడ నాతో పాటు కిషోర్ గాడు ఉన్నాడు, మీరు వాడితో మాట్లాడండి కిరణ్మయి"

అంటూ ఫోన్ నాకిచ్చాడు.
"ఆ కిషోర్ గారు ఇప్పుడు మీరు చెప్పండి, ఇప్పుడు ఆ కుక్క పరిస్థితి" అనగానే..............
"అమ్మా తల్లి ప్లీజ్, కొద్దిగా కాసేపు నువ్ కెమెరా మెన్ దినకర్ తో రిపోర్టర్ కిరణ్మయి అని ఊహించుకోకుండా, బాయ్ ఫ్రెండ్ కిషోర్ తో గర్ల్ ఫ్రెండ్ కిరణ్మయి లా మాట్లాడు".

"అదేం లేదు రా  సినీమాకెలదాం, కొంచం తొందరగా కాలేజ్ కి రా".........
"బాయ్ ఫ్రెండ్ కిషోర్ తో గర్ల్ ఫ్రెండ్ కిరణ్మయి TV 9 " అని ఫోన్ పెట్టేసింది.

"అమ్మయ్యా బతికి పోయాను" అనుకుని నేను రెడీ అయి కాలేజ్ కి  వెళ్ళాను. కరెక్ట్ గా టైం కి అశ్విన్ గాడు బైక్ తీసుకెళ్ళాడు. పోనీ బస్సు లో వెళదామా అంటే  హైదరాబాద్ సిటీ బస్సుల సంగతి మీకు తెలుసు కదా...

హైదరాబాదులో ఐతే సిటీ బస్సులు బస్టాపులో ఆగడం అనేది ఇండియా క్రికెట్ జట్టు వరల్డ్ కప్ సాధించటం లాంటిది. అది ఏ ఇరవై సంవత్సరాలకో ఒకసారి జరుగుతుంది.మన టైం బాగుండి అది కరెక్ట్ టైం కె వచ్చినా మన కి సీటు దొరుకుతుందా? అంటే అది లేదు. అసలు నన్నడిగితే హైదరాబాద్ సిటీ బస్ లో సీటు కన్నా ఎలక్షన్స్ లో  ఏ ఎం.పి సీటో, ఎం.ఎల్.ఏ సీటో ఈజీగా దొరుకుతుంది.కాబట్టి దాన్ని నమ్ముకుని గర్ల్ ఫ్రెండ్ తో సినీమాకెల్లడం అనేది ఎంత కష్టమైన పని అంటే "బాచిలర్ రూం లో ఉంటూ ఎవరి వస్తువులు వాళ్ళే వాడుకోవాలి అన్నంత కష్టమైన పని".

మేం అలా చూస్తూ చూస్తూ ఉండగానే ఒక ఆటో వచ్చి మా ముందు ఆగింది.

"క్యా సాబ్ కిధర్ చెల్నే కా హై" అన్నాడు ఆటో వాడు.

నాకసలే హైదరాబాద్ ఆటో వాళ్ళంటే ఈ మధ్య చాలా భయం పెరిగింది, వీళ్ళు ఇప్పుడు చెన్నై ఆటో వాళ్ళతోనూ బెంగుళూర్ ఆటో వాళ్ళతోనూ పోటి పడుతున్నారు అని తెలిసినప్పటి నుండి. ఎక్కాలా , వద్దా? అని నేను ఆలోచిస్తుండ గానే ....

మళ్ళి ఆటో అతనే  'సార్ బోలో సాబ్ .ఎక్కండి'......అనకుండా, "మీ జంట బాగుంది" అన్నాడు.

హైదరాబాద్ ఆటో వాళ్ళ బాషలో 'మీ జంట బాగుంది' అంటే "నా పంట పండింది" అని అర్థం. కాని నాకు తెలిసినంత బాష మా కిరణ్మయి కి తెలియదు కదా. అది నిజంగా పొగిడాడు అనుకుని, కిషోర్ వెళ్తే ఈ ఆటో లోనే వెళ్దాం లేక పోతే నేనసలు సినీమాకే రాను అని మొండికేసి కూర్చుంది.

తప్పుద్దా? ఇక ఆడ వాళ్ళు తలచుకుంటే .......వెళ్లి ఆటో ఎక్కి ఆటో  లోకూర్చున్నంత సేపు ఆటో వాడు తెలుగు ని ఖూని చేస్తూ "తెంది"(తెలుగు సగం హిందీ సగం) బాషలో ట్రాఫిక్ పోలీసుల మీద వేసే జోకులు వింటూ ఆర్.టి.సి క్రాస్ రోడ్ చేరుకున్నాం.

ఆటో దిగగానే ఆటో వాడు " పోస్టర్ వైపు చూసి నేను ఇచ్చిన డబ్బులకు చిల్లర తో పాటు ఒక ఫోన్ నంబర్ కూడా రాసిచ్చాడు".

ఏమైనా తేడా వస్తే గీ నంబర్ కి ఫోన్ కొడితే గాల్లే అచ్చి ఏసుకపోతరు" అని నేను వెళ్ళిపోయాడు.

 

నా తల, నా తల తో పాటే కెమెరా కూడా మెల్లిగా పైన ఉన్న పోస్టర్ వైపు చూసాయి. అది రవితేజ నటించిన, నటించిన అంటే తక్కువేమో జీవించిన "ఖతర్నాక్" సినీమా. 

ఒక్కొక్కడు సినీమా హాల్లోకి వెళ్లక ముందే  పూనకం వచ్చిన వాడిలా ఊగిపోతూ "సూపర్ .....బంపర్ ..... 200 డేస్ పక్కా, కేక అదిరింది, మా హీరో (ఎంత పెట్టి కొనుక్కున్నాడో............)  చించేసాడు". అంటున్నాడు.

సినీమా స్టార్ట్ అయింది. అర గంట అయింది నేను స్క్రీన్ మీద వస్తున్న
" దోమ కుడితే చేకేన్ గున్యా,.........ఆ.....ఆ............."
"ప్రేమ కుడితే సుఖం గున్యా..........ఆ......ఆహ్ ......"
అనే పాట ని చూడలేక తన వైపు తిరిగాను.

"తను ఆల్రెడీ నా వైపు తిరిగి ఉంది". నాకు సిచువేషన్ అర్థం అయింది. వెంటనే అశ్విన్ గాడికి కాల్ చేసాను. వాడు ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి ఫోన్ లోనే అరుస్తున్నాడు. సూపర్......బంపర్........పంచర్......200 ఇయర్స్ అని.

నాకు అర్థం ఐంది వాడు నెక్స్ట్ షో కి ఇక్కడికే వస్తున్నాడు అని. సరే వాడు వచ్చిన తర్వాత బైక్ తీసుకుని వెళ్దాం. అంతవరకు ఇలానే చూసుకుందాం అని ఇంటర్వెల్ వరకు అలానే చూసుకుంటూ గడిపాం.

ఇంటర్వెల్ అయింది.లైట్లు వెలిగాయ్. నా జీవితం లో చీకటి మొదలైంది. దూరం నుండి చిన్న వాయిస్, "రేయ్ అనిర్వేష్  మీ చెల్లెలు కిషోర్ గాడితో................"    

మళ్ళీ కొద్ది సేపటి తర్వాత లైట్లు ఆరిపోయాయ్, కాని నా జీవితం లో మాత్రం వెలుగు రాలేదు. చీకటే కంటిన్యూ..... అయింది. ఆ థియేటర్ లో జరిగిన గొడవ లో "నేను దానం నాగేందర్, వాళ్ళు ఓ.యూ స్టూడెంట్స్ అయ్యారు".తెలుగు బ్లాగుల్లో తెలుగు  రాజకీయాల గురించి  ఎంతో ప్రేమ తో జుట్టు పీక్కుని, చొక్కా చించేసుకుని  చర్చించుకునే తెలుగు బ్లాగర్లకి అక్కడ స్పెషల్ గా ఏం జరిగిందో చెప్పక్కర్లేదనుకుంటా......... 

నెక్స్ట్ సీన్ లో హాస్పిటల్ లో నేను దెబ్బలతో , తను హౌస్ అరెస్ట్ అయి ఇంట్లో....................

హాస్పిటల్ లో బెడ్ ఉన్న నాకు బ్లడ్ బాయిల్ అవుతుంది. వాళ్ళెవరో వచ్చి కొట్టినందుకు కాదు, నాకు వచ్చిన బ్రెడ్, పాలు, పళ్ళు, కళ్ళు, చెవులు అన్ని నాకివ్వకుండా అన్నీ "అశ్విన్" గాడే తింటున్నందుకు. 

సరిగ్గా అదే సమయం లో తన ఫ్రెండ్ సరోజ వచ్చి చెప్పింది. "ఇంకో వారం రోజుల్లో కిరణ్మయి పెళ్లి" అని.

నేను గట్టిగా అరచి, గ్లూకోస్ బాటిల్ పీకేసుకుని,తల కి చేయి కి ఉన్న కట్ల తోనే అలానే వెళ్లి అడ్డొచ్చిన ఆ అనిర్వేష్ బామ్మర్ది ని కొట్టి తనను తీసుకొద్దాం అని అనుకున్నాను. కాని నా చేయి లో పెట్టిన చెంచాలు, కాళ్ళలో పెట్టిన కడ్డీలు అడ్డం పడే సరికి, బాడి సహకరించదని తెలిసి ఓన్లీ "అరచి" పడుకున్నాను.

బెడ్ మీద పడుకుని కిటికీ లోంచి చూస్తుంటే సముద్రం కనబడుతుంది.ఆశ్చర్య పోయి అలానే చూస్తుంటే కాసేపటికి తెలిసింది. సముద్రం ఉంది హైదరాబాద్ లో కాదు నా కళ్ళల్లో అని. నర్సు ఆన్ చేసిన ఎఫ్.ఎం లో పాట వస్తుంది.

"కలలై పోయెను నా ప్రేమలు"..............................

"అలలై పొంగెను నా కన్నులు".............................

ఆ తర్వాత కొన్ని రోజులకు మా కాలేజ్ కి శంకర్ దాదా M.B.B.S సినీమాలో లాగా ఐశ్వర్య రాలేదు, కాలేజ్ "ఫేర్ వెల్ డే" వచ్చింది. నేను వెయిటింగ్ కిరణ్మయి ఆ రోజు కాలేజ్ కి వస్తుందని తెలిసి...... 

అక్కడ ఫేర్ వెల్ పార్టి లో అశ్విన్ గాడు లాండ్రి వాడి దగ్గర అద్దెకు తీసుకొచ్చిన సూటు, వాడి తమ్ముడి స్కూల్ టై కట్టుకుని పాలిష్ వాడితో బేరాలాడి మరీ పాలిష్ చేయించుకున్న షూస్ వేసుకుని వచ్చే పోయే అమ్మాయిలకి పూలు ఇస్తూ వాళ్ళ చేతిలో అక్షింతలు వేయించుకున్నాడు.

ఇక్కడ చూస్తే కిరణ్మయి రాలేదు, కాని కిరణ్మయి రాసిన ఉత్తరం మాత్రం నా చేతి కొచ్చింది.నా కళ్ళు అక్షరాల వెంబడి "ఒక పి.టి ఉష లా, ఒక అశ్విని నాచాప్ప లా, నీమ్స్ ఆసుపత్రి లో ఒక లగడపాటి రాజ గోపాల్ లా" పరుగెడుతున్నాయి.

"డియర్ కిషోర్ నేను ఏదోలా ఉన్నాను, నువ్ ఎలా ఉన్నావని అడగను ఎందుకంటే నువ్ ఎలాగు ఆ దిక్కు మాలిన అశ్విన్ గాడు నీ పక్కకి ఉన్నంత వరకు బాగుండవని నాకు తెలుసు".

నేను ప్లే బటన్ ని పాస్ లో పెట్టి, దూరంగా ఉన్న అశ్విన్ గాడి వైపు చూసాను, వాడు ఏదో ఘన కార్యం చేసిన వాడిలా చేయి ఊపుతున్నాడు.  
మళ్ళి ప్లే బటన్ ని  నొక్కాను. కంటిన్యూ అయింది.
"మన రెండు జీవితాలు ఒకటవుతాయి అనుకున్నాం కాని దేవుడు ఇలా మనల్ని వేరు చేసి మన జీవితాల్ని "రెండు రెళ్ళు ఆరు" చేస్తాడని అనుకోలేదు".
ఇది చదివిన వెంటనే ఫ్లాష్ బ్యాక్  లో దేవుడి ఎపిసోడ్ గుర్తుకొచ్చింది. దాంతో పాటు అశ్విన్ గాడు కూడా పరుగెత్తుకొచ్చాడు. మళ్ళి కంటిన్యూ...... 
"నీ మట్టి బుర్ర కి "రెండు రెళ్ళు ఆరు" అంటే అర్థం కాదు అని నాకు తెలుసు, అందుకే వెనక వైపు "సింబాలిక్ గా ఎక్స్ ప్లయిన్" చేసాను, అదీ అర్థం కాకపోతే దాని కిందే రాసాను చదువుకో" 

ఈ వాక్యం చదవగానే అశ్విన్ గాడు నన్ను వెనక్కి తిప్పి, పై నుండి కింది దాకా ఎగా, దిగా చూసి
" చట్ బే!..... ఈ ఆడాల్లెప్పుడు ఇంతే.........అంతా మోసం, వెనక వైపు రాసాను అంది, ఇక్కడ చూస్తే ఏమి లేదు అంతా చీటింగ్"
నేను వాణ్ని ఏమీ అనలేక మళ్ళి ఉత్తరం లో మునిగి తేలాను.    
"ఎనీవే నేను అమెరికా వెళ్తున్నాను కాబట్టి మనం మరో సారి కలవడం కుదరదు అనే అనుకుంటున్నాను. అయినా నువేం బాధ పడకు. నెల నెలా డబ్బులు పంపిస్తుంటా........"

"మాంగాల్యాన్ని కళ్ళకు అద్దుకుంటూ" భారత స్త్రీ గా నేను ఇంతకంటే ఏమి చేయలేను...............బై.

ఇట్లు .....................భర్త కెమెరా మెన్ రాజేష్ తో కిరణ్మయి TV 9.

వెంటనే "రెండు రెళ్ళు ఆరు" కోసం లెటర్ వెనక వైపు చూసాను.......

కాని ఏమి కనబడలేదు. బ్యాక్ సైడ్ మొత్తం నల్ల స్కెచ్ తో పేపర్ మొత్తం గీసి ఉంది.

మన స్టీల్ బుర్ర కి ఏమీ అర్థం కాలేదు. ఇక తప్పక, మనసొప్పక కింద చూసాను. 

" హ..హ్హా...ఏప్రిల్ ఫూల్,ఏప్రిల్ ఫూల్".............. 

"కరెంటు షాక్ కొట్టిన కమెడియన్" లా అయి పోయింది నా పరిస్థితి.

"వెళ్తూ, వెళ్తూ కిరణ్మయి కూడా నా జీవితం తో 'ఒక కిలో జోకు'  జోకేసి వెళ్లి పోయింది. హా..........హత విధి" 
ఇంతకి "రెండు రెళ్ళు ఆరు" అంటే ఏమిటి? ఎంత అశ్విన్ గాడి బుర్ర బద్దలు కొట్టినా అర్థం కాలేదు. అలా ఆలోచిస్తూ, ఆలోచిస్తూ  చీకటి అయింది .

దూరంగా పాట వినబడుతుంది..........

"చెలియ లేదు... చెలిమి లేదు...., వెలుతురే..... లేదోయ్"

"ఉన్నదంతా చీకటైతే ఉందీ నేనే..... లే. మిగిలుంది.... నేనే లే".

***********************************************
కొన్ని రోజుల తర్వాత.................

"ఇప్పటికింకా నా వయసు నిండా పదహారే..............."
"చీటికి మాటికి చెయ్యేస్తూ చుట్టూ కుర్రాళ్ళే................"

ప్లాస్మా టి.వి. పగిలి పోయేలా చూస్తున్నాడు మా మామయ్య................

ఆడపిల్ల..... అగ్గిపుల్ల..... సబ్బుబిళ్ళ

                        ఈ రోజు ఉదయమే అశ్విన్ గాడు ఫోన్ చేసాడు."రేయ్ బావ నేను నా స్వప్న (వాడి లవర్) గుళ్ళో కలుసు కోవాలనుకుంటున్నాం  రా. ప్లీజ్ రా నువ్ కూడా రా రా" అన్నాడు. నువ్వు నీ లవర్ "మెక్ డేవాల్ విస్కీ , బాగ్ పైపర్ సోడా లాగ మీరిద్దరూ కలుసుకుంటుంటే మధ్య లో కిన్లే వాటర్ బాటిల్ లా  నేనెందుకు రా, కిక్కు తగ్గి పోద్ది". వద్దు అన్నాను. వాడు వింటేనా? అర గంట డిస్కషన్ తర్వాత ఒకే ఒక్క డైలాగు తో నన్ను పడ గొట్టేసాడు ఎదవా. ఏంటి అంత పవర్ ఫుల్ డైలాగ్ అని అనుకుంటున్నారా? అదేం లేదు సిచువేషన్ కి తగ్గట్టు " రేయ్ హీరోలు ప్రేమిస్తే గుళ్ళలో కలుసుకోవడానికి సైడ్ కారెక్టర్లు అవసరం లేదు రా. కాని సైడ్ కారెక్టర్లు ప్రేమ లో పడితే మాత్రం తప్పకుండా హీరో పక్కనుండాలి రా. ఏమైనా అయితే ఫైట్ చేయాల్సింది నువ్వే కదా రా అన్నాడు.

                     నేనొక్కన్నే వెళ్తే నాకు బోర్ కొడుతుందని నేను నా కూడా ముగ్గురు ఫ్రెండ్స్ ని వేసుకుని ఒకే బైక్ మీద బయలు దేరాం. మధ్య లో ట్రాఫిక్ వాళ్లు పట్టుకున్నారు. ఈ మధ్య హైదరాబాద్ ట్రాఫిక్ పోలీసులు చాలా అడ్వాన్స్ అయ్యారు,డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ ఏది,  సి బుక్ ఎక్కడ అని అడక్కుండా డైరెక్ట్ గా "తియ్ డబ్బులు తియ్" పర్సు ఏ జేబులో ఉంది అని అడుగుతున్నారు. అర గంట సేపు నిల్చోబెట్టి, 500 రూపాయలు ఫైన్ వేసి చివరికి దిక్కులు చూస్తూ యాబై రూపాయలు జేబులో పెట్టుకుని మమ్మల్ని వదిలాడు.             

                    గుళ్ళో ఆ జంట "నువ్ షారుక్ ఖాన్ అంటే నువ్ కాజోల్" అని, "నువ్ హృతిక్ అంటే నువ్ పడుకునే దీపిక" అని, "నువ్ తారక రత్న అంటే నువ్ విజయ శాంతి" అని ఓ.........ఒకటే పొగిడేసుకుంటున్నారు ."కొత్త బ్లాగరు కు పొద్దేరగదన్నట్టు" వీళ్ళకి టైం తెలియదు కొత్తగా ప్రేమ లో పడ్డారు కదా........

                    వాళ్ళ గోల బరించలేక "దుమ్ము కొట్టుకుపోతున్న మా ఫ్రెండ్స్ దమ్ము కోడతానంటే "సరే అని వాళ్ళని తీసుకుని  గుడి బయట ఇరానీ కేఫ్ కి వెళ్ళాను.( సిగరెట్ కి డబ్బులు నేను అశ్విన్ గాడిని, అశ్విన్ గాడు వాడి గాల్ ఫ్రెండ్ ని ఏ మాత్రము అడగలేదని మీరు అర్థం చేసుకో గలరు) కేఫ్ లో చాయ్ ఆర్డర్ చెప్పి కూర్చున్నాం. మా ఫ్రెండ్ సిగరెట్ వెలిగించి ఒక్క దమ్ము లాగి " రేయ్ మామ సరదాగా ఒక గేమ్ ఆడదాం రా బోర్ కొడుతుంది అన్నాడు. గేమ్ ఏంటంటే ఒక్కొక్కడు ఒక్కో లక్కీ నంబర్ చెప్పాలి. ఆ నంబర్ ప్రకారం గుడి నుండి బయటికొచ్చే ఆ నంబర్ అమ్మాయి తో మాట్లాడాలి. ఎవరైతే  మాట్లాడకుండా  ఓడిపోతారో వాడు మందు పార్టీ ఇవ్వాలి. కొంచం రిస్క్ ఐనా అందరం ఓ.కే అనుకున్నాం.

                    ముందు గా మా ధర్మెంధర్ గాడు చెప్పాడు. "నాలుగు" అని చెప్పి గుడి మెట్ల మీద నిల్చున్నాడు వచ్చే అమ్మాయి తో మాట్లాడడానికి. అమ్మాయి రాగానే షర్ట్ విప్పి చంక లో పెట్టుకుని నల్ల కళ్ళద్దాలు పెట్టుకుని "అమ్మా ...........కళ్ళు లేని కబోది ని తల్లే............ఓ వంద రూపాయలుంటే ధర్మం చేయి తల్లే.........నీకు సాఫ్ట్ వేర్ మొగుడు ఒస్తాడు చెల్లీ ............అని అడుక్కోవడం మొదలు పెట్టాడు. పాపం ఆ అమ్మాయి కి కూడా జాలేసి వీడికో కొబ్బరి ముక్క, కొంచం ప్రసాదం పెట్టి వెళ్లి పోయింది.

ఎలాగైతే ఏంటి వాడు తప్పించుకున్నాడు. 

             

                      నెక్స్ట్ నేనే. నా లక్కీ నంబర్ "ఒకటి". వచ్చే అమ్మాయి కోసం మెట్ల మీద టెన్షన్ గా వెయిటింగ్.  వైట్ చుడిదార్ లో  పుష్పాలు తాకి  కంది పోయేట్లున్న పాదాలు వడి వడి గా అడుగులేసుకుంటూ గుడి బయటకు రావడం మొదలు పెట్టాయి.నంది వర్ధనం పుష్పం లా ఉంది అమ్మాయి, నాకేం చేయాలో పాలు పోవట్లేదు.

                       ఆమె సరా సరిగా నా దగ్గరికే వచ్చి "హలో" అంది. ఆ గొంతు "తాన్సేన్" వయోలిన్ నుంచి వచ్చిన రాగమంత తీయగా ఉంది. ఆమె ఏదో చెప్తుంది కాని నాకు ఆ మాటలేవి అర్థం కావట్లేదు కాని బాగ్రౌండ్ లో అరరే..... అరరే...... మనసే... జారే. అనే పాట మాత్రం  వినబడుతుంది.. నేను అల్రడి ఆమె అందానికి బోల్డ్. ఆమె నా చేయి పట్టుకుని గుడి లోపలి తీసుకెళ్తుంది.కాని నేను ఏమి అర్థం చేసుకునే స్థితి లో లేను, నేను అన్ కాన్షియస్. నన్ను గుడి కొలను లోకి తోసేసిన తర్వాత గాని నేను ఈ లోకం లోకి  రాలేదు.

                    నేను సెట్ అయిన తర్వాత అశ్విన్ గాడు అక్కడే నాకు పరిచయం చేసాడు ఆమెని, "she is swapna's friend  హహ హ్హా అను " అని.

హహ హ్హా హాసిని కదా! హహ హ్హా అను ఏంటి? ఐనా "తోక లో ఈక, పవన్ కళ్యాణ్ సినీమా లో డైరెక్టర్"  తొక్కలోది..... ఏదైతే మనకేంటి. మనకు మాత్రం "హహ హ్హా అను". 'అను' వాటే గుడ్ నేమ్. "అనే కొద్ది అనాలనిపిస్తుంది అను అను అని".

                    ఇక అక్కడ నుండి మొదలు అశ్విన్, స్వప్న ఎప్పుడు కలుసుకున్న "వీడికి తోడు నేను", "ఆమె కి తోడు అను".ఒకటే సినిమాలు, షికార్లు, పార్కులు,ఐస్ క్రీమ్ పార్లర్లు. పిజ్జా కార్నర్ (జీతం ఫట్టు), పంజా గుట్ట సెంట్రల్ (చైను తాకట్టు), ఐ మాక్స్ (ఈ సారి ఉంగరం)  ఎక్కడ చూసినా మేమే. అంతకు ముందు నెలకి మినిమం ఐదు వేలైనా  సేవింగ్స్ కోసం బ్యాంకు లో కట్టే వాణ్ని, ఆఫ్ కోర్స్ ఇప్పుడు కూడా కడుతున్నాను అనుకోండి, కాని బ్యాంకు లో కాదు. అప్పుల వాళ్లకి వడ్డీ.ఆ వడ్డీ లానే  మా పరిచయం కూడా పెరిగి పెద్దదై మంచి స్నేహంగా మారింది.

                     కాని తనతో ఒక్కటే చిక్కు. తాను ఏ సినీమా చూసినా ఆ హీరోయిన్ కారెక్టర్  లో లీనమై పోతుంది. ఆ మధ్య నేను అను దేవదాస్ సినీమా కి వెళ్ళాం. ఫస్ట్ హాఫ్ అన్ అవర్ బాగానే సాగింది. దాంట్లో హీరో హీరోయిన్ పెర్మిషణ్ లేకుండా ముద్దు పెట్టుకునే సీన్ ఉంటుంది. అలా అక్కడ ఆ సీన్ అయిపోయిందో లేదో..... చాచి ఒక్కటిచ్చింది. దెబ్బ కి మెగా స్టార్, పవర్ స్టార్ సూపర్ స్టార్ అన్ని స్టార్స్ కనబడ్డాయి. పైగా డైలాగులోకటి "ఛీ వెధవ నువ్ ఏదో మంచి వాడివని నీతో వస్తే ఇలా చేస్తావా" అని. ఇంకేముంది, కేవలం  కొన్ని సెకన్ల వ్యవధి లో నన్ను షేపులు  మార్చి థీయేటర్ అవతల చెత్త కుప్ప పక్కకి పడేసారు. పక్కకి టీ కొట్టు వాడి ఎఫ్.ఏం లో పాటోస్తోంది కుడి ఎడమైతే పొరపాటు లేదోయ్..... ఓడి పోలేదోయ్.....................".           

                     మెల్లిగా నేను అను ని ఇష్టపడుతున్నాననే విషయం అశ్విన్ కి వాడి గాళ్ ఫ్రెండ్ కి కూడా అర్థమయింది.రాను రాను........వోడాఫోన్ యాడ్ లో డాగ్ లా తయారయింది నా పరిస్థితి. దాంట్లో కూడా ఇంతే ఆ కుక్క ఎందుకు ఫాలో అవుతుందో, ఆ పాప కి తెలీదు, కాని చూసే ప్రేక్షకులకి మాత్రం మెసేజ్ రీచ్ అవుతుంది. అర్థం కావాల్సిన వాళ్లకు అర్థం కాకుండా వేరే వాళ్లకి అర్థమవుతుంది నా లవ్ స్టొరీ. అలా ఆరు నెలలు గడచింది.           

                        ఈ విషయం లో ఎవరైనా ఎక్స్పర్ట్ సలహాలు తీసుకుంటే బెటర్ అనిపించింది నాకు, వెంటనే అశ్విన్ గాడికి ఫోన్ చేశా. కాలర్ ట్యూన్ వినబడుతుంది "ఇది తొలి రాత్రి.. చెరగని రాత్రి, ఊర్వశి రావే.............ప్రేయసి పోవే"  అని. ఎంత సేపు చేసినా......  రింగ్ అవుతుంది కాని ఎత్తట్లేదు, మళ్ళి మళ్ళి అదే పాట రిపీట్.

రింగ్ వస్తేనే "మార్తాండ బ్లాగు లో కామెంట్ పెడితే, రిటర్న్ కామెంట్ వచ్చినంత ఫాస్ట్ గా" ఫోన్ ఎత్తే అశ్విన్ గాడు ఇలా చేస్తున్నాడు అంటే సమ్ థింగ్ రాంగ్.

 డైరెక్ట్ గా అశ్విన్ గాడి రూం కెళ్ళి చూసే సరికి ........................

ఒక ఫుల్ బాటిల్, మూడు, నాలుగు ఖాళీ బీరు సీసాలు అక్కడక్కడ పడున్నాయ్. వాడు తాగి పాటలు పాడుతున్నాడు. థూ........పాకి పాకి పర దేశి....................అని.

"పాకి.. పాకి.. పరా దేశి, ఉరికి ఉరికి  స్వదేశీ" ఏంటి రా? అసలు మాటర్  ఏం జరిగింది. చెప్పరా. కాని వాడు నా మాటలు వినట్లేదు...మళ్ళి ఇంకో పాటందుకున్నాడు.

ఎవరి కోసం... టా.. ట్టాడ..డ.. డం .....

ఎవరి కోసం టా ట్టాడ... డం...

ఈ ప్రేమ మందిరం ఆ దేవ నందనం,

ఆ గ్రీటింగ్ కార్డు.....ట. డ డ టా డ డ డా.. ఈ సెల్లు గిఫ్టు టా ట్ట డ .. డ.. డాం........

( ఆ తర్వాత పాట రానట్టుంది ఇంకో పాట అందుకున్నాడు)

ఉన్నావా................... అసలున్నావా ? ఉంటే  బీరు తాగి పడుకున్నావా.................. ఉన్నావా?.......................ఉన్న్నావా..................

ఇలా అయితే లాభం లేదు "ముళ్ళు ని ముళ్ళు తోనే తీయాలి, సెల్లు ని సెల్లు తోనే మోగించాలి" అని ఒక బీరు కొట్టి నేను కూడా ఒక పాట అందుకున్న.......

.ముస్తఫా ముస్తఫా.... డోంట్ వర్రి ముస్తఫా.......

నేనే నీ నేస్తం ముస్తఫా........

అప్పుడు గాని "దెబ్బకి మార్తాండ దిగి" వాడు ఈ లోకం లోకి రాలేదు.అప్పుడడిగాను 'ఇప్పుడు చెప్పరా అసలు నీ బాధేంటి? ఈ బాటిల్సేంటి' అని. వాడు ఒక్క ముక్క లో రెండు  చెప్పేసాడు "రేపే స్వప్న కి పెళ్లి, నాకు చావు" అని.

                    సీన్ కట్ చేస్తే పెళ్లి కూతురు ఎవరితోనో లేచి పోయిందట అని పెళ్లి మంటపం లో అమ్మలక్కలు అందరు చెవులు కొరుక్కుంటున్నారు...........స్క్రీన్ లో ఒక వైపు ఈ సీన్. ఇంకో వైపు నేను పెళ్లి కొడుకు వేషం లో  స్వప్న ని తీసుకుని పరార్.ఈ సీన్ స్క్రీన్ లో మరో వైపు.....ఇప్పుడు స్క్రీన్ మీద టైప్ కొడుతూ  D i r e c t e d... By... K i s h o r e  అనే అక్షరాలు.

                               *********ఇక్కడ ఇంటర్వెల్ బాంగ్*********  

                     సంఘి టెంపుల్ లో స్నేహితుల సమక్షం లో అశ్విన్ కి స్వప్న కి పెళ్లి జరిపించి 'అను' వాళ్ళింట్లో నే దాచి పెట్టాం కొన్ని రోజుల పాటు (మా బాచ్ అంత కూడా వాళ్ళింట్లోనే ఉన్నాం). అను వాళ్ళ అమ్మ గారి అరిసెలు, (నాన్న గారు చిన్నపుడే  సులువు గా ఉంటుందని ప్లాస్టిక్ బకెట్ తన్నేసారు) బామ్మ గారి తిట్లు, తమ్ముడి అరివీర బయంకర కాట్ల మధ్య లో అను పుట్టిన రోజు వచ్చింది.  ఈ సారి బైక్ వంతు.

                       నెక్స్ట్ సీన్ లో..... నేను ఇరవై రెండు వేలు, షాపు వాడు ఇరవై వేలు....  ఇరవై రెండు, ఇరవై. ఇరవై రెండు, ఇరవై, ఇరవై రెండు, ఇరవై చివరికి ఇరవై కే ఖాయమయింది. నేను డబ్బుల్లెక్క పెట్టుకుంటున్నాను. "రేయ్ చచ్చు వెధవ........ అమ్మాయి కోసం నన్నే అమ్మేస్తావా. నేను బాగున్న రోజుల్లో లీటర్ కి ఎనభై ఇచ్చాను కదా రా. నువ్ తాగి నడిపినా ఆ కంపు బరించానే కాని ఏ ఒక్క రోజైనా కింద పడేసానట్రా ? "విశ్వాసం లేని బైకర్", క్రాకర్, జోకర్ ఇంకా ఎక్కువ మాట్లాడితే  "ఇండియన్  క్రికెట్ జట్టు లో అజిత్ అగార్కర్". నువ్వు బాగు పడవు రోయ్, నెక్స్ట్ నీకు వచ్చే బండి లీటర్ కి ఇరవయే ఇచ్చే మంచి తాగుబోతు దొరుకుతుంది రా ఇదే నా శాపం" దూరంగా నా బైక్ నన్ను తిడుతుంది.

                      చివరి సారి గా నా బైక్ దగ్గరికి వెళ్లి "నా కష్టాలు చెప్పుకోవడానికైన, తీర్చుకోవడానికైనా నాకు నువ్ తప్ప ఇంకేవరున్నారే...... అందుకే అమ్మేసా.. ఈ జన్మ కే కాదు వచ్చే జన్మ జన్మ కి నువ్వే నా బైక్ గా పుట్టాలి" అని ఒక సెంటిమెంటల్ టచ్ ఇచ్చా.......... అంతే అది గుండె పగిలి  పెట్రోల్ కారుస్తూ కింద వాలి పోయింది.

                                                              
                  అర్ధ రాత్రి పన్నెండు గంటలకు షురూ పుట్టిన రోజు హంగామా........ ఫుల్ హల్ చల్...  కేక్ కట్టింగ్, పాటలు, డాన్సులు డ్రింక్స్  అంతా హంగామా హంగామా. టైం తెల్లవారి నాలుగు అవుతుంది.అందరు బోల్డ్. నేను, అను మాత్రమే మెలకువ గా ఉన్నాం. నేను అను కళ్ళల్లోకి చూస్తున్నాను. నాకు అను కి మధ్య మౌనం........

                     ఆ మౌనాన్ని అను "మాంచి బాటా చెప్పు "తో కొట్టి తరిమేస్తూ "ఆక్స్ స్ప్రే కొట్టుకున్నవా?" అని అడిగింది. నేను లేదు అన్నట్టు గా తల అడ్డంగా ఊపాను.  అంతే,  అను ఒక్క సారిగా లేచి నన్ను కౌగలించుకుని గట్టిగా ఏడ్చింది. "మా నాన్న గారు చని పోయిన తర్వాత ఏ ఒక్క రోజు ఇంత సంతోషంగా గడపలేదు. చాలా రోజుల తర్వాత మా ఫామిలీ కళ్ళల్లో  సంతోషం  చూసింది ఈ రోజే. ఇదంతా కేవలం నీ వల్లే....... నిజంగా కిషోర్ ఇక పై నేను నిన్నోదులుకో లేను". కాని...................అంటూ తన  "మెరుపు వెనక కథ"  ( ఫ్లాష్ బ్యాక్ స్టోరి ) చెప్ప సాగింది అను.

                      "నాకు.... నాకు.... ఇంతకు ముందే  పెళ్లి అయిపోయింది."

 

ఈ మాట వినగానే ఒక్క సారిగా, ఎక్కడో......... ఉన్న  వైజాగ్  సముద్ర తీరాన ఎగిసిన అల అలానే నిలిచి పోయింది. ఆకాశం లో పక్షులు ఆగి పోయాయ్,నేల మీద చెట్లు గాలికి కదలడం ఆపేశాయి.    

                        'మా నాన్న తన్నాల్సిన బకెట్ చాలా దగ్గర లో మా ఇంటి బాత్ రూం లోనే ఉంది అని తెలియటం తో ఆయన కాలు బాల్చి తన్నే ముందే ఉన్న ఒక్క కూతురు అత్త వారింట్లో కాలు జారాలని  పన్నెండు సంవత్సరాల వయసు లోనే  నా  పెళ్లి జరిపించారు'. ఆ తరువాత మా వారు స్నానానికి అని పెట్టుకున్న బకెట్  మా నాన్న గారు తన్ని  చని పోవడం, నా బకెట్ నే తంతారా?  అని మా వారు గొడవ పెట్టడం తో మా  రెండు కుటుంబాల మధ్య "పచ్చ గడ్దేస్తే పది వేల మందికి భోజనం ప్రిపేర్ చేసేంత" అగ్గి రాజుకోవడం తో   నన్ను మా  పుట్టింటికి పంపించేసారు".         

                      పూర్తి గా వినగానే మళ్ళి అన్ని యదా స్థితి కి వచ్చేసాయ్.(అంటే  వైజాగ్ సముద్ర తీరాన ఎగిసిన అల, ఆకాశం లో పక్షులు,నేల మీద చెట్లు అన్న మాట). నేను కూల్ గా "అంతే కదా నో ప్రోబ్లం " నేను ఊళ్ళో అమ్మ, నాన్నకి చెప్పి ఒప్పించి తీసుకొస్తా అని చెప్పి  ఊరికెళ్ళి పోయాను.

ఇంటి దగ్గర.....................

మొదటి రోజు " పెళ్లి అంటే మార్తాండ బ్లాగు అనుకున్నావ్ రా ఇలా ఓపెన్ చేసి అలా విండో క్లోజ్ చేయడానికి". అది రాజమౌళి సినీమాలో కత్తి రా!  సినీమా అయి పోయేంత వరకు దాన్ని డిజైన్లు డిజైన్లు గా చేసి  జాగ్రత్త గా వాడుకోవాలి". నీకు ఆట లా ఉంది  రా?" ఎక్కువ మాట్లాడితే ఆ కత్తి తోనే నీ తోలు తీస్తాం.

ఇంకేముంది నేను "జై కె.సి ఆర్"..... "జై జై లగడ పాటి"..........  

పదవ రోజు "సరే నీ ఇష్టం వచ్చినట్టే తగలడు గాని ఆ దొంగ నిరాహార దీక్ష ఆపు, చూడ లేక చచ్చి పోతున్నాం ఇక్కడ "
                   

                    ఎలా అయితే ఏంటి అమ్మ, నాన్నల్ని ఒప్పించాను. సంతోషం తో ఈ విషయం అను కి చెబుదామని హైదరాబాద్ బయలు దేరాను. "వీడేప్పుడు బయలు దేరుతాడా... వీడికెప్పుడు ఎదురు వద్దామా అని  రోజూ  వేచి చూసే మా వీధి  నల్ల పిల్లులన్ని కూడా పని గట్టుకుని ఏదో స్ట్రైక్ లో పాల్గొంటున్నట్టున్నాయి". ఈ రోజు నాకు ఒక్కటి కూడా నాకెదురు పడలేదు. ఇక అంతా శుభమే...

           

                       అను వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళే సరికి అంతా పండగ వాతావరణం లాగా ఉంది. ఇల్లంతా అలంకరణ తో........సందడి గా ఉంది. నన్ను చూడ గానే అను వాళ్ళ అమ్మ గారు ఆప్యాయంగా పలకరించారు"ఎలా ఉన్నావ్ బాబు రా కూర్చో ,ఊళ్ళో అమ్మ నాన్న అంతా కులాసా నా?" అని. కాని నేను ఆ మాటలు వినట్లేదు నా కళ్ళు అను కోసం వెతుకుతున్నాయ్. అంత లో అటు గా వెళ్తున్నా ఒకతన్ని పిలిచి పరిచయం చేసింది."ఇతని పేరు కమల్, అను భర్త. అను ని కాపురానికి తీసుకెళ్ళడానికి వచ్చాడు" అని.

                        నాకు ఒక్క సారి గా ప్రపంచం స్తంభించి పోయినట్టు అనిపించింది. అటు వైపు గా వస్తున్న అను నన్ను చూసి అప్రయత్నంగా తలుపు చాటుకి వెళ్లి పోయింది. నాకు దూరంగా కన్నీటి తో తడిసిన అను పాదాలు మాత్రమే కనబడుతున్నాయి. ఇంకా ఎక్కువ సేపు అక్కడ ఉండడం మంచిది కాదు అనిపించింది.

ఎక్కడున్నా తను హ్యాపీ గా ఉంటే చాలు అనుకుని వచ్చేసాను తనకి దూరంగా...........
కాని నేను కోరే ఏ కోర్కె ని తీర్చని దేవుడు ఈ కోర్కె ని కూడా తీర్చ లేదు.......
సరిగ్గా రెండు నెలలకి తెలిసింది, అను కాపురానికి వెళ్ళిన మరుసటి రోజే  ఆత్మ హత్య చేసుకుందని....................

మగవాళ్ళం మనం  ఏదో........ ప్రేమించేసాం అనుకుంటాం కాని ప్రేమించే విషయం లో మనం ఆడ వాళ్ళ కంటే  తక్కువే...........   

ఆడపిల్ల..... అగ్గిపుల్ల..... సబ్బుబిళ్ళ (టైటిల్ జస్టిఫికేషన్) ఇవన్నీ వేరొకరి కోసం తమ జీవితాన్ని త్యాగం చేసేవే...........    

దోస దొంగనాథ్ గారి "బద్మాష్ బాడుకావ్"

                   ఈ రోజు ఉదయాన్నే ఆరు గంటలకే నిద్ర లేచి ఎంత దగ్గరైతే అంత తాజదనాన్నిచ్చే "ఉప్పు లేని టూత్ పేస్టు" తో పళ్ళు తోముకుని చాలా హుషారుగా ఈల పాటలు పాడుకుంటూ సినీ తారల సబ్బుతో స్నానం ముగించి, అమ్మాయిలంతా నా వెంట బడేట్టు "ఆక్స్" స్ప్రే కొట్టుకుని నేను ముచ్చట పడి కొనుక్కున్న సూట్ వేసుకుని రెడీ అయ్యాను. ఏంటి పది గంటలకు కాని నిద్ర లేవకుండా, పళ్ళు తోముకోకుండానే  ఆఫీస్ కి వెళ్ళే కిషోర్ ఏంటి, ఇలా రెడీ అవడం ఏంటి అనుకుంటున్నారా? ఆఫీస్ కి అయితే అలాగే వెళ్ళే వాణ్ని. కాని ఇప్పుడు వెళ్ళేది ఆఫీస్ కి కాదు."బద్మాష్ బాడుకావ్" షూటింగ్ కి. ఆ టైటిల్ ఏంటి అనుకుంటున్నారా? మీకు తెలుసు గా మన డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్" గారికి "తిట్ల సెంటిమెంట్" ఉందని.

                     నైట్ పడుకునే ముందు బాస్ దగ్గర నుండి మెసేజ్ వచ్చింది. ఏంటి అని చూసుకునే సరికి " kishore sharply 8 'o' clock you have to be at "బద్మాష్ బాడుకావ్" shooting spot" అని ఉంది. ఎన్నో రోజుల నుండి అనుకుంటున్నా సినీమా షూటింగ్ ఎలా ఉంటుందో చూడాలని. ఇప్పటికి చాన్స్ దొరికింది. అన్నట్టు ఆ సినీమా యూనిట్ ని ఇంటర్వ్యూ చేసేది కూడా నేనేనండోయ్.మా ఆఫీస్ కార్ వచ్చి నన్ను రిసీవ్ చేసుకుని కరెక్ట్ గా ఎనిమిది గంటలకి నన్ను "బద్మాష్ బాడుకావ్" షూటింగ్ స్పాట్ దగ్గర దిగబెట్టింది.

                                                                      

                      అక్కడ షూటింగ్ జరగట్లేదు.మెయిన్ ఆర్టిస్టులంతా మేకప్ తో రెడీ గా ఉన్నారు. షూటింగ్ కి కావలసిన ఫెసిలిటీస్ అన్ని ఉన్నాయ్, జూనియర్ ఆర్టిస్టులంతా గుంపులు గుంపులు గా చేరి మాట్లాడుకుంటున్నారు.స్టంట్ మాస్టర్ వాళ్ళ శిష్యులతో అంటున్నాడు, ఛా ఎప్పుడు ఇలా కాదే, ఏంటి ఇలా అయింది? అని. అందరి ముఖాల్లోనూ ఆందోళన స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. ఇంకా ఎవరి గురించి వెయిటింగ్ అని నేను అనుకుంటుండగానే దూరం నుంచి ఒక యూనిట్ బాయ్ పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి మోస పోస్తూ "సార్ టిఫిన్స్ వచ్చాయ్, రండి" అని అనగానే సినిమాకి లక్షల్లో రేమునరేషన్ తీసుకునే మెయిన్ ఆర్టిస్టులతో సహా అందరు "రెండు రూపాయలకే  కిలో బియ్యానికి"ఎగ బడ్డట్టు ఎగబడ్డారు." వార్నీ దీనికోసమా అప్పటి నుండి పనులన్నీ ఆపి టెన్షన్ గా ఎదురు చూస్తుంది"

                       ఇంతలో అక్కడికి ఆ సినిమా కి పని చేసే పేరు పొందిన ఒక "మేకప్ మెన్" వచ్చాడు. నేను మేకప్ మెన్ ముందు మైక్ పెట్టి "సర్ ఈ చిత్రానికి మీరు హీరో గారికి హాలివుడ్ రేంజ్ లో మేకప్ చేస్తున్నట్టు ప్రచారం జరుగుతుంది కేవలం హీరో గారి హెయిర్ స్టైల్ కే కోటి రూపాయలు ఖర్చు పెడుతున్నట్టు వినికిడి ఇది నిజమేనా సర్" అని అడిగాను. దానికి ఆ మేకప్ మెన్ "yeah yeah sure. just now i will show u" అని చెప్పి అక్కడే ఉన్న హీరో కి ఒక "గార్నియర్ షాంపూ యాడ్ లో మోడల్ పెట్టుకునే విగ్ ఒకటి పెట్టి, "సన్నటి బొంత పురుగు" లాంటి పిల్లి గడ్డం (ఫ్రెంచ్ బెయర్డ్) ఒకటి మూతి కింద తగిలించి ఇదే హీరో గారి మేకప్, చాలా డిఫరెంట్ గా ఉంది కదూ అసలు ప్రేక్షకులేవరు గుర్తు పట్టరు. దీని కోసమే హీరో గారు,నేను 30 డేస్ హాలివుడ్ లో తర్ఫీదు తీసుకుని వచ్చాము". అని చెప్పాడు. నేను పక్కకి తిరిగి చూసే సరికి నిర్మాత నెత్తి మీద తడి బట్టేసుకుని ఒక నవారు చైర్ లో కూర్చుని ఉన్నాడు. పాపం నిర్మాత ని చూస్తుంటే మేకప్ మెన్ చెప్పింది నిజమే లాగుంది.               

                     అప్పుడే నిర్మాత ఆ చైర్ లోంచి లేచి "డైరెక్టర్" తో ఇప్పుడు తీయ బోయే సీన్ ఏంటి అని అడిగాడు. డైరెక్టర్ తీవ్రంగా ఆలోచించి "హే అప్పా రావు ఇట్రా" అని తన అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ ని పిలిచి,"జస్ట్ ఫైవ్ మినట్స్" అని చెప్పి అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ ని వెంటబెట్టుకుని "అన్ని సౌకర్యాలున్న ఒక లక్సరీ షూటింగ్ బస్సు (మేకప్ కారవాన్) లోపలి కి తీసుకెళ్ళాడు. కొద్ది సేపటి తర్వాత బయటికి వచ్చి "ఆ సర్ షాట్ రెడీ" అని చెప్పి కెమెరా మెన్ ని పిలిచి సీన్ చెప్పి లైటింగ్ ఎలా సెట్ చేద్దాం, షాట్ ఏ యాంగిల్ లో తీద్దాం అని అడుగుతున్నాడు. అప్పుడు కెమెరా మెన్ "హే సుబ్బా రావు ఇట్రా" అని తన అసిస్టెంట్ ని పిలిచి,"జస్ట్ ఫైవ్ మినట్స్" అని చెప్పి తన తో పాటు తీసుకుని మళ్ళి అదే బస్సు లోకి వెళ్ళాడు.

                                                                             

                       నాకెందుకో డౌట్ వచ్చింది "ఎవరు ఎవర్ని ఏం అడిగిన "జస్ట్ ఫైవ్ మినట్స్" అని చెప్పి ఆ బస్సు లోకే వెళ్తున్నారు ఏంటి అని" నేను వెనకాల నుంచి విండో ఓపెన్ చేసి చూసాను. కెమెరా మెన్ డైరెక్టర్ ని ఉద్దేశించి తన అసిస్టెంట్ తో అంటున్నాడు." వీడేదో ఒరిజినల్ సినిమా తీసినట్టు ఫీల్ అవుతున్నాడు, అన్ని సీన్స్ ఏదో ఒక హాలివుడ్ మూవీ నుంచి కాపీ చేసినవే కదా, సుబ్బారావు కంపూటర్ ఆన్ చేసి రీసెంట్ ఫైల్స్ చూడు, వాడు చెప్పిన సీన్ ఉంటుంది", నిజంగానే ఓపెన్ చేయగానే "ది న్యూ పోలీసు స్టొరీ" అనే ఇంగ్లీష్ మూవీ వస్తుంది. డైరెక్టర్ చెప్పిన సీన్ దాంట్లో నుండి కాపీ కొట్టిందే. ఆ సీన్ లైటింగ్, యాంగిల్ చూసుకుని బయటికి వచ్చి సర్ ఓ.కే అన్నాడు." వార్నీ దీన్ని బట్టి చూస్తే వీలు చేసేది అంత కాపీ యేనా" అని ఆశ్చర్య పోయాను.నెక్స్ట్ హీరో గారికి సీన్ చెప్పగానే హీరో కూడా "జస్ట్ ఫైవ్ మినట్స్" అని చెప్పి మళ్ళి అదే బస్ లోపలికి వెళ్ళాడు. ఎందుకేల్లాడో నేను చెప్పకర్లేదు, ఈ పాటికి మీకే అర్థమై ఉంటుంది.

                        కాపీ కొట్టిన సీన్ ని సక్సెస్ ఫుల్ గా చిత్రీకరించి షూటింగ్ గ్యాప్ లో "కొద్ది సేపు ఒకరిని ఒకరు పోగుడుకునే కార్యక్రమం కోసం మరియు సినీమా ప్రమోషన్ లో బాగంగా" నన్ను పిలిచారు ఇంటర్వ్యూ ఇవ్వడానికి. సెట్ లో హీరో, హీరోయిన్ "పడుకునే దీపిక", ప్రధాన పాత్ర దారి డా. మో"గన్" బాబు, డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్", నిర్మాత "దారిన పోయే దానయ్య", ఆర్ట్ డైరెక్టర్ కూర్చుని ఉన్నారు.

                                                                      

నేను: మీ ఈ "బద్మాష్ బాడుకావ్"  సినీమా ఎలా ఉంటుంది సర్? ఆడియన్స్ ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారు అని మీరు అనుకుంటున్నారు సర్?

డైరెక్టర్: ఈ "బద్మాష్ బాడుకావ్" సినీమా ని చుసినట్టైతే ఇది ఒక డిఫరెంట్ మూవీ. నాకు తెలిసి తెలుగు స్క్రీన్ మీద ఇంత వరకు ఇలాంటి కథే రాలేదు అంటే నమ్మండి.హీరో కారెక్టర్ వచ్చి ఒక "మాస్" పేద వాడు, హీరోయిన్ వచ్చి చాలా రిచ్. ఇద్దరు ఎలా కలిసారు అన్నది ఇంటరెస్టింగ్ పాయింట్. కదండీ నిర్మాత గారు.    

నేను: "విలన్" హీరోయిన్ ఫాదరా సర్?

డైరెక్టర్: అరె!మీరు బలే కనిపెట్టేసారే. మా అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ చెప్పాడా మీకు?

నేను: హి హీ..........(మనసు లో .....దీనికి వేరే ఒకడు చెప్పలట్రా..."మార్తాండ బ్లాగు లో మ్యాటర్ ఉంటుందనుకుని  క్రమం తప్పకుండా ఫాలో అయ్యే వాడి ఫేసు నీదీను".......  ఇలాంటి కథ ఉన్న ఏ సినిమా చూసిన హీరోయిన్ నాన్నే కదరా విలన్).    

నిర్మాత: (పక్కనున్న తడిసిన తడి బట్ట ఒకటి తీసుకుని నెత్తి మీద వేసుకుని) ఔను కద..... అబ్బాయి  ఇది సా..........నా ......... డిఫరెంట్ మూవీ.

నేను:  డైరెక్టర్ గారు మీరు ఈ మూవీ కి ఈ హీరో నే కరక్ట్ అని ఎలా అనిపించింది.

డైరెక్టర్: నేను కథ రాసుకునే అప్పుడే నాకు దాంట్లో హీరో గారి బాడి లాంగ్వేజ్ కనిపించింది. అలాగే సార్ లుక్స్, సార్ స్టార్ స్టేటస్ ఇవన్ని కూడా కథకి ప్లస్ అవుతాయి.(మనసులో...........ఈ కథ ఎంత మందికి చెప్పిన ఈ బకరా హీరో తప్ప ఎవడు ఒప్పుకోలేదు, లేక పోతేనా వీడు నా సినీమా లో కమెడియన్ కి కూడా పనికి రాడు). అందం లో అక్కడ హాలివుడ్ లో ఎంజలిన జోలి, మళ్ళి  నెక్స్ట్  డైరెక్ట్ ఇక్కడ  మన హీరోనే.

 

                  డైరెక్టర్ అసలు ఇపుడు హీరో ని పోగిడాడా, లేక అమ్మాయి తో పోల్చి తిట్టాడా? లేక అసలు వీడికి ఎంజలిన జోలి అంటే అమ్మాయి అని తెలియదా? సరే లే ఏదైతే మనకేంటి మనం తరువాతి ప్రశ్న కి వెళ్లి పోదాం.

నేను: సార్ డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్" గారు మీ ప్రతి సినీమా లో డైలాగ్స్ చాలా కొత్తగా (చెత్త గా) ఉంటాయ్ కదా, మరీ ఈ సినిమా లో డైలాగ్స్?    

             

డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్": "రేయ్ నేను నా బుర్ర లో ఒక్కసారి ఫిక్స్ అయితే మీ పుర్ర్రే పగిలేంత వరకు మీ అమ్మా మొగుడే కాదు మా అమ్మా మొగుడు వచ్చి చెప్పినా వినేదే లేదు" ఇది హీరో ఇంట్రడక్షన్ లో రౌడి లతో చెప్పే డైలాగ్.

నేను: సార్ ఈ సినిమాను "ఏ అమ్మా మొగుడు" వద్దని చెప్పినా జనాలు ఈ సినీమా ను వదలరు సార్. ఐ మీన్ చూస్తారు సార్.(ఇది మాత్రం నిజం).

డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్": ఈ సినీమా లో హీరో హీరోయిన్ తో చెప్పే ఒక డైలాగ్."ఒసేయ్  నేను ఒక ఎర్రి......, నేను ఒక చెత్త వెధవ, నేను పెద్ద "బద్మాష్ బాడుకావ్" ని (టైటిల్ జస్టిఫికేషన్). ఐన సరే నువ్ నన్నే లవ్ చేయాలే, ఎందుకంటే ఆ దేవుడు, మీ బాబూ ఇద్దరూ... నిన్ను నా కోసమే  పుట్టించారు  కాబట్టి. "రా..... వచ్చి వాటేసుకుని ముద్దులేట్టేసుకోవే........... మనలో మనకు మొహమాటాలేంటే".

నేను: మరీ అప్పుడు నెక్స్ట్ హీరోయిన్ డైలాగ్ ఏంటి సార్.

డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్": అదోచ్చి హీరోయిన్ ఫస్ట్ డైలాగ్ " రేయ్ నీ యబ్బా..దొంగ నా కొడకా....! బలుపెక్కి బజార్ లో కొట్టుకుంటూన్నావ్ రా. నీది లాగి................కట్ చేస్తా" అనగానే హీరోయిన్ వెంట పడుతూ వెంటనే హీరో సాంగ్.       

నేను: సార్ నిర్మాత గారు, ఈ సినిమా కోసం స్పెషల్ గా మిమ్మల్ని డైరెక్టర్ ఒక సెట్టు వేయించమని అడిగారట. దాని గురించి కొంచం మా ప్రేక్షకుల కోసం.

నిర్మాత: (మనసులో ............ఈ వెధవ డైరెక్టర్ ఒక సెట్టే అడిగాడా..ఇంకా చాలా చాలా అడిగాడు, బ్యాంకాక్ షూటింగ్ లో ఉన్నపుడు హైదరాబాద్ హోటల్ తాజ్ నుంచి బిర్యానీలు, తమిళనాడు వజ్ర మీన్లు, ఇక్కడ షూటింగ్ చేసినపుడేమో లాస్ వేగాస్ లో పార్టి మేను ఐటమ్స్ .........ఇవన్ని ఎవడితో చెప్పుకోవాలి) నిజమేనండి పది కోట్ల రూపాయలతో ఒక హాలివుడ్ స్మశానం సెట్ వేయించాము. మీరు దాని గురించి మా ఆర్ట్ డైరెక్టర్ ని అడగండి.

ఆర్ట్ డైరెక్టర్: నేను "అదిగో పులి అంటే ఇదిగో తారక రత్న" అనే సినిమా షూటింగ్ లో ఉన్నపుడు డైరెక్టర్ గారి దగ్గర నుండి కాల్ వచ్చింది. ఇలా ఒక స్మశానం సెట్ వేయాలని. నేను సార్ కి చాలా డిజైన్స్ చూపించాను. కాని ఏది ఓ.కే. కాలేదు.అంతలో మా చిన్నాడు నేను నా చిన్నపుడు గీసిన మా ఇంటి బొమ్మల బుక్ తో ఆడుకుంటున్నాడు.డైరెక్టర్ సార్ వాటిని చూసి షాకై " సార్ నేను అనుకుంటున్నా స్మశానం ఇలానే ఉంటుంది సార్, ఇది ఓ.కే. అన్నాడు " అలా ఆ సెట్టు కి ప్రాణం పోసాను.

నేను: (మనసు లో.......అబ్బో చాలా ఉందే కథ....................ఇది కూడా ఒక రకం పబ్లిసిటి నా ............ )

                అంతలో గిటార్ పట్టుకుని ఒక వింత మనిషి అటు వైపు గా రాగానే డైరెక్టర్ నాకు పరిచయం చేసాడు ఇతనే మా సినిమా "మ్యూజిక్ డైరెక్టర్" బక్రి అని.( మే బి చేతిలో ఆ గిటార్ లేక పోతే మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ అని గుర్తు పట్టరు అని గిటార్ పట్టుకుని తిరుగుతుంటాడు కావచ్చు). వచ్చి రాగానే "బత్తే........... ఎహే బత్తే... ఆ సత్తే......... ఆ బత్తే" అంటూ పాడటం మొదలెట్టాడు.ఆ దెబ్బ కి అప్పటిదాకా సెట్లో దాక్కున్న ఎలుకలన్నీకూడా పరుగు లంకించుకున్నాయి.

నేను: సార్ ఈ సినీమా లో పాటలు ఎలా ఉంటాయ్. కొంచం ఆడియో గురించి చెప్పండి సర్.

మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ బక్రి : నేను ఆ మధ్య దుబాయ్ లో స్టేజి షో కి వెళ్లినపుడు నన్ను అక్కడి తెలుగు వాళ్ళు "తెలుగు హిమేష్ రేష్మియా" అని పొగిడారు. నేను పాట పాడుతుంటే  ఆనందం తో వాళ్ళు టి-షర్ట్స్, గాగుల్స్ నా మీదకి విసిరారు.

నేను: ఆ షో లో కి చెప్పులు, వాటర్ బాటిళ్ళు  ఆలో లేదు కదా సార్.( అవి ఉంటే టి-షర్ట్స్, గాగుల్స్ఎందుకు విసురుతారు)

మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ బక్రి : యా!.ఇట్స్ సర్ప్రైసింగ్. నీకెలా తెలుసు. ఆ షో కి నువ్ కూడా వచ్చావా?

నేను:(మనసులో .........అంత దైర్యం నాకెక్కడిది, ఐనా పాటల గురించి చెప్పమంటే చెదలు పట్టిన చరిత్ర చేబుతావేంటి రా.......ఐన "ఫూచర్ హిమేష్ రేష్మియా" అంటే పోగిడినట్టు కాదు రా తిట్టినట్టు. "ఆనాడు ఆ "బ్రిటిష్" వాళ్ళు మనల్ని పాలించి చంపుకు తింటే ఈనాడు ఈ "హిమేష్" పాడి చంపుకు తింటున్నాడు".) సార్ ఇంతకి పాటల గురించి చెప్ప లేదు మీరు.

మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ బక్రి : ఎప్పుడయ్య మీ మీడియా వాళ్ళు డెవలప్ అయ్యేది, అర్థం చేసుకోవాలి. అంటే నేను అంత బాగా ఈ సినీమా కి మ్యూజిక్ ఇచ్చానన్న మాట.

నేను: హీరోయిన్"పడుకునే దీపిక" గారు మీరు చెప్పండి మీ కారెక్టర్ గురించి.

"పడుకునే దీపిక" : yeah, i am "పడుకునే దీపిక". it's my first film in  టెల్గు. టెల్గు పీపుల్ కి నా వందనం.(అని కాసేపు ప్రొడ్యూసర్, డైరెక్టర్ చేసిన చిలిపి పనులు గుర్తుకు తెచ్చుకుని నవ్వి.........) and i am very thankful to my producer "దారిన పోయే దానయ్య" గేరు and డిరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్" గేరు. in this movie i am doing the very bubly role and very interesting charector.my heero is so supportive.(మళ్ళి నవ్వు.......హీరో చేసిన చిలిపి పనులు గుర్తుకు తెచ్చుకుని...)

నేను: హీరోయిన్ గారు మీరు ఈ సినీమాలో హీరో గారి బాబు తో నటించారు కదా. ఆ అనుభవం ఎలా ఉంది.

"పడుకునే దీపిక" : yeah i did in one scene. అది వచ్చి హీరో గేరి అబ్బాయి తో "పడుకునే" సీన్.

హీరో: మేడం అది "పడుకునే" సీన్ కాదు, "ఆడుకునే" సీన్.

"పడుకునే దీపిక" : yeah, yeah its playing with the boy.

   

నేను: హీరో గారు మీరు చెప్పండి ఈ సినిమా కథ వింటున్నపుడు మీకు ఎలా అనిపించింది.

హీరో: నేను ఈ కథ వింటున్నపుడే చాలా ఫ్రెష్ గా అనిపించింది.ఇది ఒక అన్ని కమర్షియల్ విలువలున్న డిఫరెంట్ సబ్జెక్ట్. దీంట్లో అంతర్లీనంగా ఒక మెసేజ్ కూడా ఉంటుంది.ఇలాంటి ఒక సినీమా కి "దారిన పోయే దానయ్య" లాంటి ఎక్కడా కంప్రమైజ్ కాని నిర్మాత దొరకడం మా అదృష్టం. (మొన్నే నిర్మాత హీరో గారి పుట్టిన రోజు కి  మెర్సిడెజ్ బెంజ్ కార్ గిఫ్ట్ గా ఇచ్చాడు). ఇక డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్" తో షూటింగ్ అంటే అసలు షూటింగ్ చేసినట్టే ఉండదు. నా అబిమానులు మెచ్చే చిత్రమవుతుంది ఇది. "కచ్చితంగా ఈ చిత్రం నాకు ఒక విందు భోజనం లాంటిది".

 

                  పక్కనున్నఅసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ మనసు లో గోనుక్కుంటున్నాడు, " ఇక్కడ కూడా తిండి ధ్యాసే,పిజ్జా కార్నర్ లో సాఫ్ట్ వేర్ వాళ్ళు సగం తిని మిగిల్చిన పిజ్జాలని హాఫ్ రేటుకు కొనుక్కుని తినే వెధవ". "దోస దొంగనాథ్" తో షూటింగ్ అంటే అసలు షూటింగ్ చేసినట్టే ఉండదా. అది నిజమేలే అంతా అసిస్టెంట్ డైరేక్టర్లె చూసుకుంటే ఆ దోస మొహం తో షూటింగ్ చేసినట్టు ఎలా ఉంటుంది.

నేను: విలక్షణ నటుడు  డా. మో"గన్" బాబు గారు, సార్ మీరు చెప్పండి మీ పాత్ర గురించి.

డా. మో"గన్" బాబు: ఆ బాబా  దయ వల్ల మా గురువు గారు "డా.బాసరి" దయ వల్ల నేను 500 కు పైన సినీమాల్లో నటుడి గా వివిధ రకాల పత్రాలు చేసాను. 50 కి పైగా సినీమాలు నిర్మించాను, ఇంకా నిర్మిస్తూనే ఉన్నాను. వంద కి పైగా సినీమాల్లో హీరో గా నటించాను.నేను "నా నికేతన్" స్థాపించి   పది వేల మంది పిల్లలకి చదువు చెప్పిస్తున్నాను. "నేను కాదా లెజెండు". అసలు లెజెండు కి సెలబ్రిటీ కి తేడా ఏంటి? నీకు తెలుసా?

నేను: వాయ్యో!........ మనోడు ఇంకా ఆ "రాగోత్సవాల" నుండి ఇంకా తెరుకోనట్టున్నాడు. సార్ సార్ అది కాదు సార్ ఈ సినీమా గురించి మీ అబిమానులకి చెప్పేది ఏమైనా ఉందా.

డా. మో"గన్" బాబు: నేను అబిమానులకి చెప్పేది ఒక్కటే మనం ఆ నటుని అబిమానుల్లా చిల్లర పనులు , వెర్రి చేష్టలు చేయ కూడదు. మనం క్రమ శిక్షణ తో మెలగాలి, డిసిప్లెన్ గా ఉండాలి. చివరి గా చెప్పేది ఒక్కటే...... ఈ సినీ ఇండస్ట్రి ఏ ఒక్కరి సొత్తు కాదు, ఈ కళామ తల్లి అందరిది.
     
వార్నీ....... ఈయన గారికి మైకు ,మీడియా వాళ్ళు కనబడితే చాలు ఆ నటున్ని దెప్పి పొడవడమే పని గా పెట్టుకున్నట్టుంది అనుకుంటూ ఉండగానే దూరంగా ఇంకో అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ "సార్ షాట్ రెడీ" అని అరిచాడు.

నేను: సార్ ఈ ప్రోగ్రాం ముగించే ముందు మీరు మీ యూనిట్ తరుపున మా ప్రేక్షకులకి...........(అనగానే)

నిర్మాత: ఎందయ్యో! ఈ ప్రోగ్రాం సూసేందుకు ఆళ్ళకి కూడా డబ్బులీయల్నా ఏందీ? ఇపుడు మీ టి.వి. వోల్లకిచ్చెందుకే నేను మా యావిడ నగలు తక్కట్టు పెట్టుండ్ల? 

నేను: అది కాదు సార్ సందేశం.

నిర్మాత: అట్నా....  "తల నొప్పి కి యశోద సూపర్ స్పెషాలిటీ హాస్పిటల్ లో బిల్ కట్టినంత పని చేసావ్ కదయ్యా . సరే కానియ్.

                  "ఇప్పటికే నెట్ లో దొంగతనంగా(పబ్లిసిటీ కోసం మేమే ముందుగా) రిలీజ్ ఐన మా పాటల్ని మీరు చాలా బాగా ఆదరిస్తున్నారు. అలాగే  నిర్మాత ల్యాబు వాళ్ళకి డబ్బులు కట్టిన తర్వాత విడుదలయ్యే మా సినీమా ని కచ్చితంగా థియేటర్ల లోనే చూసి ఆదరించండి. అండ్ కిల్ పైరసీ. పైరసీ సిడీలు ఎక్కడ దొరికినా మాకు ఇన్ఫార్మ్ చేయండి. మా హీరో వచ్చి ఆ షాపు వాడికి డబ్బులిచ్చి చితకబాది  కొంచం మాస్ ఇమేజ్ పెంచుకుంటాడు. అది కూడా మా సినీమా పబ్లిసిటి కి ఉపయోగ పడుతుంది.ఈ అవకాశం మాక్కల్పించిన "ఓ" టి.వి యాజమాన్యానికి, ప్రేక్షకులకి ధన్యవాదాలు తెలుపుకుంటూ సెలవు".  

బ్లాగు సోదరులకి భోగి సంక్రాంతి కనుమ శుభాకాంక్షలు.

బ్లాగు సోదరులకి భోగి సంక్రాంతి కనుమ శుభాకాంక్షలు. 

ఒక నిక్కరు, ఒక ఐస్ ప్రూట్, ఒక సైకిల్ టైర్. ఇదీ స్టొరీ !

                      నేను అంతర్జాలం తెరిచి చూస్తున్నాను.ఏవైనా కొత్త గా పిల్లి మొగ్గలు వేద్దామని ఆలోచిస్తున్నాను. అంతలోనే ట్రింగ్ ట్రింగ్ మని శబ్దం.అదీ మా ఆఫీస్ ల్యాండ్ లైన్. దీనికి చాలా కుళ్ళు ఎక్కువ, నేను ఎప్పుడు నెట్ ఓపెన్ చేసిన ఇది గమనించి కావాలని మరీ డిస్టర్బ్ చేస్తుంది.ఎందుకంటారా? మనకి నెట్ రాకముందు రోజు దీని తోనే గడిపేది.ఫ్రెండ్స్ ని తిట్టాలన్నా, గాళ్ ఫ్రెండ్స్ తో కబుర్లకైన,లవర్ తో తిట్లు తినాలన్నా అప్పుడు అదే గతి. వేరే ఆల్టర్ నేటివ్ లేదు. నెట్ వచ్చాక ఆన్ లైన్ లో ఎక్కువ వుండడం స్టార్ట్ చేసాను. ఇక అప్పటి నుండి సవతి పోరు స్టార్ట్ ఐంది. అందుకే నేను తీయలేదు. మళ్ళి ఫోన్ వచ్చింది. కాని ఈ సారి అది ట్రింగ్ ట్రింగ్ అనలేదు."రేయ్ ఎదవా రోజు కి 20 గంటలు దానితోనే ఉంటున్నావ్ కదరా, కనీసం అప్పుడప్పుడైనా నన్ను చూడు. అక్కడ నాగార్జున నన్ను ఓ.......పిసికేస్తున్నాడు, నువ్వు అనుష్క ని పంపించలేదని".

                   అయ్ బాబోయ్ అదేంటి నేను పంపించా కదా! అనుకుని ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసాను. ఫోన్ లో మా బాస్ చెవి లో పుల్ల తో తిప్పుకుంటూ లేజీ...గా "ఏం కిషోర్ నీకు తెలుసుగా నాన్న అక్కినేని కి కనీసం వారానికి ఒక్కరోజైనా "అనుష్క" ని పంపించాలని, అనుష్క ని కింది నుండి పై దాకా చూడకపోతే నిద్ర పట్టదని, ఏంటి ఈ వారం పంపించలేదు. "లేదు సర్ నేను త్రిష, నయనతార, తమన్నా లతో పాటు అనుష్క ని కూడా పంపించాను కదా సార్. మీ దగ్గరకు రాలేదా? అని అడిగాను. 'ఆ వచ్చింది కాని అబ్బాయ్ "నాగ చైతన్య" ఏదో కొత్త సినిమాకి ఫైనాన్షియర్ దొరికితే "అనుష్క ని ఆ  ఫైనాన్షియర్ దగ్గరకి తీసుకెళ్ళాడు. నువ్ మళ్ళి పట్రా వెళ్లి అర్జెంట్ గా.

                    మీరేం కంగారు పడొద్దు నేను ఆ పాయింట్ కే వస్తున్నా. మా బాస్ కి సినీమాల పిచ్చి. ఆఫీస్ కి సంబంధించి విషయాలన్నీ కూడా ఆయన సినీమా బాషలోనే మాట్లాడతాడు. త్రిష అంటే సేల్స్ స్టేట్ మెంట్, నయనతార అంటే స్టాక్ స్టేట్ మెంట్, తమన్నా అంటే అవుట్ స్టాండింగ్ స్టేట్ మెంట్, అనుష్క అంటే బ్యాంకు స్టేట్ మెంట్. సినీమా అంటే ఫ్యాక్టరీ.

                     సరేలే వేల్లోద్దాం, బ్యాంకు కూడా మా ఆఫీస్ కి "అజిత్ అగార్కర్ బౌలింగ్ లో ఆడం గిల్ క్రిస్ట్ సిక్సర్ కొట్టినంత దగ్గరే" కదా అని నడుచుకుంటూ వెళ్ళాను. గంట సేపు లైన్ లో నిలబడి అనుష్క ని పట్టుకుని బయలు దేరాను.

                    బ్యాంకు నుండి వస్తుంటే దారిలో ఒక పిల్లాడు "ఒక బుల్లి నిక్కరు వేసుకుని ముక్కులోంచి చీముడు కారి పై పెదవిని తాకుతుంటే ఒకచేత్తో పుల్ల ఐస్ ప్రుట్ ని నోట్లో పెట్టుకుని తింటూ,అప్పుడప్పుడు జారిపోయే నిక్కరును అదే చేత్తో పైకి లాక్కుంటూ, ఇంకో చేత్తో సైకిల్ టైర్ అట ఆడుతూ పరిగెడుతున్నాడు".  (వాహ్,సేబాష్ సేబాష్ రా కిషోర్. చీముడు ముక్కు, నోట్లో ఐస్ ప్రుట్, చేతిలో టైర్. ఇలాంటి గ్రేట్ కాంబినేషన్స్ నీకు తప్ప ఎవరికి తట్టవ్ రా. నువ్ దంచేయ్ ఇక. ఏమైనా అయితే నేను చూస్కుంట. ఎలాగు పారి పోయి దాక్కోవడానికి మనకు పాకిస్తాన్ కూడా ఉంది కదా) నాకు ఆ సీన్ చూడగానే నా కళ్ళ ముందు గుండ్రాలు గుండ్రాలు తిరుగుతూ నేను ఫ్లాష్ బాక్ కి వెళ్ళలేదు. సింపుల్ గా కెమెరా పక్కనున్న మురికి కాలువ మీదకి వెళ్ళింది.దాంట్లో మురికి నీళ్ళని కొద్ది సేపు చూపించి మళ్ళి యధా స్థానానికి వస్తే మా ఊళ్ళో మురికి కాలువ పక్కన నేను, అశ్విన్ గాడు నిక్కర్లేసుకుని నోట్లో పుల్ల ఐస్ ప్రుట్ తో.అప్పుడు నా వయస్సు 8 సంవత్సరాలు .

                                                                             

                          "అరేయ్ ప్లీజ్ రా ఒక్క గంట సేపు ఇవ్వురా ఆడుకుని మళ్ళి నీ టైర్ నీకు ఇచ్చేస్తా ప్లీజ్ రా దయచేసి" అని నేను బతిమాలుతున్నాను అశ్విన్ గాడిని. "నేను ఇవ్వను పో, మొన్న నన్ను కాదని ఆ  గోపి గాడితో గోలిలాడావ్ కదా. నీ దోస్త్ కటీఫ్ అన్నా కదా పో" అని అశ్విన్ గాడు. కొద్ది సేపు అలా అడిగి ఇక లాభం లేదని బ్లాక్ మెయిలింగ్ కి దిగాను."టాన్, టాన్"  రేయ్ అశ్విన్ నువ్ ఆ టైర్ నాకు ఇవ్వకపోతే "అను వాళ్ళ పెద్దక్క కి లవ్ లెటర్లు పాస్ చేసేది నువ్వే అని చెబుతా అను తో" తెలుసు గా అదీ అసలే "రెండు జడల సన్నపనేని" అని.అనేసరికి "చెప్పుకో అయితే ఏంటి నేను కూడా చెబుతా అను వాళ్ళ చిన్న అక్కయ్య కి లవ్ లెటర్లు పాస్ చేసేది నువ్వే అని నేను కూడా చెబుతా" అని వాడు రివర్స్ పంచ్ ఇచ్చాడు. అమ్మో ఈ విషయం దానికి తెలిస్తే ఏమైనా ఉందా అదీ "రెండు జడల సన్నపనేని" తో పాటు, "గాగ్రా చొలి గంగా భవాని" కూడా అవుతుంది.

                     అంతలోనే అక్కడ ఏదో భూకంపం రాబోతున్నట్టు చిన్న అలికిడి.ఒకే సారి పెద్ద హోరు గాలి.ఆ గాలిలో ఆ ఉక్కు పాదాల కింద మేం నలగలెం అన్నట్టు గా ఏందీ పోయి రాలిన ఆకులన్నీ పనిగట్టుకుని ఎటో వెళ్లి పోతున్నాయ్. అనుమానం ఏమి లేదు కచ్చితంగా 'అను' ఈ దరి దాపుల్లోనే ఉంది అనడానికి సూచనలు.ఆకు పచ్చ లంగా, తెల్ల చొక్కా, పసుపు రిబ్బన్లుకట్టుకుని కారే చీముడు ముక్కు తో నోట్లో బొటన వేలేట్టుకుని చిన్న సైజు గున్న ఏనుగులా  వడి వడి గా అడుగులు వేసుకుంటూ వస్తుంది  " లేడి రౌడి అను". బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో ఏనుగు ఘీంకరించినట్టు పెద్ద శబ్దం.

 

                       వస్తూ వస్తూ ఒక చిన్న పిల్లాడి చేతిలో ఐస్ ప్రుట్ లాక్కుని తినుకుంటూ ఇటు వైపే వస్తుంది అను. ఆ పిల్లాడు కింద పడి గిలగిల కొట్టుకుంటున్నాడు ఎండ లో. అదీ అసలే తిండి బోతూ మా ఐస్ ప్రూట్ కూడా లాక్కుంటుందని తెలిసి నేను అశ్విన్ గాడు ఒకరి ముఖం ఒకరం చూసుకుని, తర్వాత మా చేతిలో ఐస్ ప్రూట్ లను చూసుకుని, ఒకే సారి నోట్లో ఉమ్మునంత జమ చేసి "యాక్ థూ" అని ఉమ్మేసాం ఐస్ ప్రూట్ల మీద. మేం అనుకున్నట్టు గానే అదీ వచ్చి మా ఐస్ ప్రూట్లని లాక్కుంది, మేమెక్కడ మళ్ళి అడుగుతామేమో అని వెంట వెంటనే తినడం మొదలు పెట్టింది. అదీ చూసిన అశ్విన్ గాడికి కడుపులో దేవినట్టై వాంతి చేసుకున్నాడు. "ఏంటి వాడు వాంతి చేసుకుంటున్నాడు" గద్దింపు స్వరం తో అడిగింది అను. "ఏం లేదు ఊరికే" అన్నాను పక్కకి తిరిగి, ఆ ఐస్ ప్రూట్ అది తినడం చూడలేక.సీరియస్ గా అను నా కళ్ళల్లోకి కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ " నాకు తెలుసు వాడు ఎందుకు వాంతి చేసుకుంటున్నాడో, మీరిద్దరూ నేను వచ్చే ముందే ఐస్ ప్రూట్ల మీద ఉమ్మేసారు కదూ, నేను చూసా" అంది ఐస్ ప్రూట్ లని జుర్రుకుంటూ. ఈ సారి వాంతి చేసుకోవడం నా వంతయింది. మళ్ళి మేం మామూలు మనుషులం కావడానికి వారం పట్టింది.

                   మళ్ళి కొన్ని రోజుల తర్వాత అదే కాలువ గట్టున నేను అశ్విన్ గాడిని బతిమాలుతున్నాను, "టైర్ ఇవ్వు రా ప్లీజ్, నీకు ఏం కావాలంటే అది ఇస్తా ప్లీజ్ రా" అని. ఈ సారి వాడు కొంచం సేపు ఆలోచించి ఏం కావాలన్న ఇస్తావా అన్నాడు. ఇస్తా లేరా చెప్పు ఏంటో అని అడిగాను. "మరేమో మరేమో అది మీ ఇంట్లో చికెన్ చేసినపుడు నాక్కూడా తేచ్చివ్వాలి చికెన్. ఓ.కే నా? అన్నాడు. నేను కూడా ఓ.కే అన్నాను. మీకు చెప్పలేదు కదూ వీడికి చికెన్ అంటే ప్రాణం.వీడు చికెన్ గున్యా తో చచ్చే ముందు చీకట్లో దేవుడు ప్రత్యక్షమై ఇప్పుడు చెప్పు నీకు నీ ప్రాణం కావాలా? చికెన్ కావాలా అని అడిగితే నిస్సందేహంగా చికేనే కావాలని అడిగే రకం వీడు. వీడి ఫేవరేట్ పాట కూడా "దోమ కుడితే చికెన్ గున్యా ఆహ్.. ఆహ్.. ప్రేమ కుడితే సుఖం గున్యా ఆహ్..ఆః.." అనే పాటే. ఎందుకంటే ఆ పాటలో చికెన్ ఉంది కాబట్టి. వీడు పుట్టినపుడు వీళ్ళ నాన్న "ఆరు కోళ్ళ ఫారాలకు ఓనర్". వీడికి ఆరేళ్ళు వచ్చే సరికి "అదే కోళ్ళ ఫారం క్లీనర్". అంతా వీడి చలవే. ఎలా అయితే ఏంటి మా ఇద్దరి మద్య కుదిరిన కోళ్ళ ఒప్పందం తో నీ టైర్ ఆట మూడు రీములు ఆరు టైర్లు గా సాగిపోతుంది.

                      చూస్తూ చూస్తూ ఉండగానే 3 వ తరగతి సంవత్సరపు పరీక్షల రూపం లో పెద్ద అగ్ని పరీక్ష ఎదురయింది. మనం పట్టించుకుంటేనా? నేను ఎంచక్కా స్కూల్ కి వెళుతున్నా అని చెప్పి ఇంటి నుండి బయలుదేరడం, స్కూల్ కి వెళ్ళకుండా డుమ్మా కొట్టి కాలువ గట్టు దగ్గర టైర్ తో ఆడడం.ఒక సారి అలానే స్కూల్ ఎగ్గొట్టి టైర్ పట్టుకుని ఆడుతుంటే "ఎవరో పెద్ద మనిషి అడ్డోచ్చాడు" నేను ముఖం చూడకుండా "కీక్, కీక్, కీక్,కీక్" పక్కకు తప్పుకోండి అన్నాను హరన్ కొడుతున్నట్టు, కాని ఆ మనిషి తప్పుకోలేదు. ఎవర్రా అని తల పైకెత్తి చూసే సరికి.......................'అయ్ బాబోయ్ మా నాన్న'. కెమెరా ఆటోమేటిక్ గా అదే కాలువ గట్టున బట్టలుతుకుతున్న చాకలి బండ మీదకెల్లింది. నెక్స్ట్ సీన్ లో కమిలి పోయిన కన్నుతో,ఉబ్బి పోయిన దవడ తో స్కూల్ లో మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని చదువుతున్నాను " long long ago so long ago there was a tyre in my home" అని.

                      ఎలాగోలా 3 వ తరగతి పరీక్షలు 3rd క్లాసు లో పాసయ్యాను. ఇప్పుడు వేసవి సెలవులు కదా జాలి డేస్ అన్న మాట, అందుకని అమ్మ దగ్గరికెళ్ళి గారాలు పోతు "అమ్మ అమ్మ నాకొక కొత్త టైర్ ఒకటి కొనివ్వవే, నేను టైర్ఆట  ఆడుకుంట" అన్నా.అప్పుడు మా అమ్మ "బాలయ్య కే లేక రాజమౌళి శిష్యుడి డైరెక్షన్ లో చేస్తుంటే, తారక రత్నోచ్చి  రాఘవేంద్ర రావు (రాజమౌళి గురువు) తో సినిమా చాన్సు ఇప్పివ్వమని అడిగాడంట" అలా ఉంది రా నీ కథ. మీ నాన్న కే లేక డోక్కు సైకిల్ తొక్కుతుంటే నీకు కొత్త టైర్ కావాలా?వెళ్లి మీ నాన్ననే అడుగు పో అంది. అప్పుడే నాకు పళ్ళ రసం (పాద రసం ఓల్డ్ కదా) లాంటి ఐడియా ఒకటి వచ్చింది. నాన్న పాత సైకిల్ ని పాడు చేస్తే.........................

ఒకే దెబ్బ కి రెండు పిట్టలు. నాకు టైర్, నాన్న కి కొత్త సైకిల్.

                      నేను ఆ పని లో పడ్డాను. అమ్మ దగ్గర పిన్నిస్ సంపాదించి టైర్లని కసిదీరా పంచర్ చేస్తున్నాను.అంతలోనే వీధి గుమ్మం తలుపులు 'ధడేల్' మని తెరుచుకున్నాయ్. మా నాన్న అప్పుడే చేపల మార్కెట్ కి వెళ్లి రెండు పెద్ద పెద్ద చేపల్ని పట్టుకొచ్చాడు.ఇంకేముంది ఈ సారి కెమెరా మా అమ్మ ఆ చేపల్ని పొలుసులు ఊడేట్లు బండకేసి రాకే దృశ్యం వైపు వెళ్ళింది. నెక్స్ట్ సీన్ లో "మా అత్తమ్మ నాకు స్నానం చేయిస్తూ డైలాగ్ "చెబితే విన్నావ్ కాదు, ఇప్పుడు చూడు ఏమైందో, మూతి ఏదో ముక్కు ఏదో తెలియట్లేదు"

                       ఇలా నేను రోజు ఎన్ని దెబ్బలు తిన్నా పట్టు వదలని నితిన్ లా ఒక జయం జెండా పట్టుకుని సైకిల్ టైర్ కోసం తిక్క వేషాలేయడం, మా నాన్న కి దొరికి పోవడం, కెమెరా గోడక్కోట్టిన పిడకల మీదకి, వీధి చివరన తొక్క తీసి రసం చేసే జూస్ సెంటర్ మీదకి, లేక పోతే అరవ హోటల్ లో కాళ్ళతో పిండి పిసికి పరోటాలు చేసే ప్రాసెస్ మీదికో వెళ్ళటం, ఇదే రోజు తంతు.ఇది ఇలా సాగుతుండగా ఒక రోజు సడెన్ గా ఒక శుభ వార్త "నా పేరిట మా అమ్మ నెలకి ఐదు రూపాయలు కడుతున్న 'భాగ్య లక్ష్మి బంపర్ డ్రా' లో సైకిల్ వచ్చింది మాకు". నేను మా అమ్మ కొంగు చాటు దాక్కొని మా నాన్న కి వినబడేట్టు అన్నాను."అమ్మ ఇప్పుడైనా నాన్నకి చెప్పు నాకొక కొత్త సైకిల్ టైర్ కొనివ్వమని". ఆ మాట విన్న మా నాన్న నా వైపు తిరిగి చూసాడు. కాని ఈ సారి మాత్రం కెమెరా కన్ను ఎక్కడికి వెళ్ళలేదు. నెక్స్ట్ సీన్ లో దూరంగా అమ్మా, నాన్న నాకు టాటా చెబుతున్నారు. నేను ఆనందం తో నవ్వుకుంటూ లక్కి డ్రా లో వచ్చిన కొత్త సైకిల్(BSA SLR) తో సైకిల్ తొక్కడం నేర్చుకోవడానికి వెళ్తున్నాను.  

                                                                     

                   సరిగ్గా రెండు వారాల తర్వాత నేను, అశ్విన్ గాడు కాలువ గట్టు దగ్గర ఐస్ ప్రూట్ తింటూ................ఈ సారి అశ్విన్ గాడు బతిమిలాడుతున్నాడు నన్ను "ప్లీజ్ రా నాక్కూడా సైకిల్ తొక్కడం ఎలాగో నేర్పించు రా....  ఒక్క సారి నీ సైకిల్ ని ముట్టుకోనివ్వు రా....రేయ్ ప్లీజ్ రా...". మళ్ళి అటు వైపు గా వస్తున్నా అను ని చూసి  నేను అశ్విన్ గాడు మా ఐస్ ప్రూట్ ల మీద "యాక్ థూ".......................................        

    

                                       

పెళ్ళంటే? కూడలి బాషలో

                           మా గోపి గాడు ఈ మధ్య నే "కూడలి బ్లాగుల్లో కామెంట్లు రాయటానికి తప్ప టపాలు రాయటానికి పనికి రాకుండా పోయాడు".ఐ మీన్ వాడికి  ఈ మధ్య నే పెళ్లి అయింది. వాడికి నా శుభాకాంక్షలు.
               

                                                                 

నీ అయ్యా ! రావు గోపాలరావు.

నా బ్లాగు లో నేను రాయబోయే తదుపరి టపా.
త్వరలో..............................................

చచ్చు నా కంప్యుటర్ "పిచ్చి నా కొండే"

సంవత్సరానికి కాలాలు రెండు.ఒకటి చలి కాలం.రెండు ఎండా కాలం.(హైదరాబాదు వాసులం వర్షాకాలం మరచి పోయి చాలా సంవత్సరాలైంది).ఇక పోతే ఒక మనిషి జీవిత కాలానికి కాలాలు నాలుగు.

1.భూత కాలం.

2.వర్తమాన కాలం

3.భవిష్యత్ కాలం.  

4.పోయే కాలం. ఇది భూత,భవిష్యత్, వర్తమాన కాలాల్లో ఎపుడైనా రావచ్చు.

ఎవరికి టపా కట్టే కాలం (పోయే కాలం) వచ్చిందో కాని నేను ఈ టపా రాయడానికి భవిష్యత్ కాలాన్ని ఎంచుకున్నాను.

                    అదీ 2456 వ సంవత్సరం. హైదరాబాద్ దేశం లో మహా సముద్రం ఉప్పొంగి పొర్లుతుంది. ప్రజలందరూ ఆకాశంలో కిటికీలు తీసి కింద సముద్రపు అలల్ని ఎంజాయ్ చేస్తున్నారు. చిన్న పిల్లలందరూ ఫ్లయింగ్ సాసర్ లతో సముద్రం లో దిగి కప్ప గెంతులాట ఆడుకుంటున్నారు.టి.వి. లో వెంజులా నాయుడు తీసిన "మొగలి మేకులు" సీరియల్ రెండు లక్షల ముప్పై నాలుగు వేల అయిదు వందల అరవై ఏదో బాగం ప్రసారమవుతుంది. ఇదే డైరెక్టర్ ఇంతకు ముందు "ఖూని రాగాలు", "చక్ర వాతం"ఆనే సీరియళ్ళు రెండు తీసి ఒకప్పటి బారత దేశ జనాభా ను సగానికి సగం తగ్గించినందుకు గాను అప్పటి బారత దేశ ప్రధాని "అదేదో గాంధి" చేతుల మీదుగా "బారత కుటుంబ నియంత్రణ పిశాచి" అనే బిరుదు ని కూడా సొంతం చేసుకున్నారు. ఇక సినిమా ల విషయానికొస్తే "బొందమూరి వంశం" లో 100 వ తరం వారసుడు "తట్టుబర్ల రత్న" తీసిన "పంటి కింద రాయి" (ది రోరింగ్ లయన్) అనే సినిమా లక్ష ముప్పై రెండు వేల థియేటర్లలో రెండవ రోజు పూర్తి చేసుకున్ని విజయవంతంగా మూడవ రోజు కి అడుగిడుతోంది. ఆ సినిమా కి వెళ్దామని అను రెండు రోజుల నుండి ఒకటే పోరు. సరే మూడో రోజు థియేటర్ లో ఆ సినిమా ఉంటే తప్పకుండ వెళ్దాం అని అనుకి మాటిచ్చాను. "అవును ఇంతకి అను ఎక్కడ?" సీన్ కత్తిరిస్తే (సీన్ కట్ చేస్తే)                     

                     అను తనకి కావలసిన హబ్బి ఎలా ఉండాలో నేను తయారు చేసిన "పిచ్చి నా కొండే"(మాట్లాడే కంప్యుటర్) లో ఫీడ్ చేస్తుంది. అందుకనుగుణంగా కంప్యుటర్ ప్రశ్నలడగడం ప్రారంబించింది.

పిచ్చి నా కొండే: నీ పేరు.

అను: అను

పిచ్చి నా కొండే: పేరు బాగుంది.

అను: థాంక్ యు. ఐన పేరు బాగుందా లేదా అని నిన్ను అడగలేదిపుడు. మాం..............ఛి బ్రాడ్ పిట్టంతటి వరుడి గురించి చెప్పు .అదీ చాలు.

పిచ్చి నా కొండే: ఏం పిట్ట, బ్రాడ్ పిట్టా? ఆ పిట్ట గురించి నేను ఎప్పుడు వినలేదే. అంటే విశా..............లమైన  పిట్ట అని అర్థమా?

అను: కామెంట్లు ఆపకపోతే కనెక్షన్ కట్ చేస్తా. అడిగింది చెప్పు ముందు.

పిచ్చి నా కొండే: జాతకాల మీద నమ్మకం ఉందా? ఏ నక్షత్రం వాడు కావాలి.

అను: తారక రత్న అనే నక్షత్రం తప్ప ఏ నక్షత్రం ఉన్న వాడైనా పర్లేదు.

పిచ్చి నా కొండే: సాఫ్ట్ వేర్ కావాలా, సినిమా వాడు కావాలా?

అను: ఎవడైనా పర్లేదు, అందగాడై ఉండాలి.

పిచ్చి నా కొండే: అమ్మాయి ఎత్తేంతో?

అను: '5 అడుగుల 2 అంగుళాలు'.

పిచ్చి నా కొండే: ఓ.కే. 'కొలతలు'

అను: వ్వాట్?

పిచ్చి నా కొండే: 'కొలతలు ప్లీజ్'. మీరు కోరుకున్న వరుడు రావాలంటే ఇది కంపల్సరీ.

అను: (అటు ఇటు రెండు వైపులా చూసి ఎవరు లేరని కన్ఫర్మ్ ఐన తర్వాత) కత్తి,కడల్,కాంబోజి.

పిచ్చి నా కొండే: ఓహ్ మా బాష లోనే చెప్పావా? పాపం చదివే వాళ్లకి అదృష్టం లేదన్న మాట."చాలా మంచి ఫిగరు".

పిచ్చి నా కొండే: 'పుట్టు మచ్చలు ఎక్కడేక్కడున్నాయ్'.

అను: నీకది అనవసరం.

పిచ్చి నా కొండే: లేదు అవసరమే.

అను: "రేయ్ పిచ్చి నా కొండే" ఇంకోసారి ఇలాంటి పనికి మాలిన చెత్త చచ్చు తేజ సినీమాల్లాంటి ప్రశ్నలేస్తే ఈ సెల్ఫ్ దిస్త్రక్షన్ బటన్ ప్రెస్ చేసి నీ పీక నొక్కుత.

 పిచ్చి నా కొండే: (చిన్న పిల్లాడిలా మారం చేస్తూ)ఊహు నాక్కావాలి, ఐ నీడు దట్టూ. లేకపోతే ముందుకు "గో"నంతే.

అను: సరే చావు.(కంప్యుటర్ బాషలో) కర్ కిష్ కోష్మ, అమ్మమ్మ ఉప్మా, బాలివుడ్ హీరోయిన్ కరిష్మా,తారక రత్నకు నైచరిష్మా. నితిన్ తో సినిమా,బుడ్డి పోయిన ఆలు ఖుర్మా,అదీ హీరోయిన్ల ఖర్మ, పైసల్ తిరిగి వస్తై అనేది నిర్మాతల భ్రమ..... ఇంత కంటే ఎక్కువ నేను చెప్పలేను బాబోయ్ నాకు సిగ్గేస్తుంది.      

పిచ్చి నా కొండే: అయితే నీ ఖర్మ. శరీర ఛాయా ఎలా ఉండాలి.

అను: నా నిగ నిగాలాడే జుట్టులో తిరిగే పేల మాదిరి గా నలుపైన పర్లేదు, ఆ పేల నివారణ కు నేను వాడే బెడ్ అండ్ శోల్దర్స్ షాంపూ లా తెలుపైన పర్లేదు.

పిచ్చి నా కొండే: అబ్బో చాలా గొప్ప పోలికే. ఇక్కడ కూడా నీ పేల గొడవ ఆపవా? ఇంతకి 'వాడు', సారి 'వరుడు'  సీరియస్ గా ఉండాలా? నవ్వుతు ఉండాలా?

అను: రెండు కలగలిపి. కొన్ని స్పెషల్ టైమ్స్ లో మాత్రం చిలిపి గా, అల్లరి గా 'అతడు' లో మహేష్ బాబు ల ఉండాలి.

పిచ్చి నా కొండే: ఇంకా నయం అవతార్ లో హీరో మాదిరి అన్నావ్ కాదు. వెదకలేక చచ్చేవాణ్ని.అవును స్పెషల్ టైమ్స్ అంటే.

అను: అవి మీ మిషన్లకి అర్థం కావు.

పిచ్చి నా కొండే: నన్ను మిషన్ అనొద్దు, నాక్కోపం వస్తుంది.కోపం వస్తే తెలుసుగా బాలయ్య సినిమా డౌన్ లోడ్ చేసుకుని చచ్చిపోతా.

అను: అయ్యా పిచ్చి నా కొండే గారు అంతా పని వద్దు కాని నాక్కాబోయే మొగుడి ఫోటో ప్రింట్అవుట్ ఇస్తే నేను వెళ్లి పోతా.

పిచ్చి నా కొండే:సరే ఆ 'బొలివియా అడవుల్లోంచి తప్పించు కొచ్చిన వింత గెలీలియో' ఫోటోలు.

అను: (కోపంగా) ఆ....

కంప్యుటర్: సారి నిన్ను "కొట్టుకోబోయేవాడి" (అయ్ బాబోయ్ అలవాటు లో పొరబాటు గా నిజాలోచేస్తున్నాయ్ ఏంటి), మళ్ళి సారి నిజాలు చెబుతున్నందుకు మీరు నన్ను క్షమించాలి.నిన్ను కట్టుకోబోయే మీ మొగుడి ఫోటో వస్తుంది కింద చూసుకోండి.

                                               

                  

                                                                                               

                         ఆ ఫోటో ని చూసిన అను పెళ్లి కాకుండానే వాంతులు చేసుకుని దానిక్కారణం నేను తయారు చేసిన " పిచ్చి నా కొండే" అని దానికి నష్ట పరిహారం గా తనకు నేను "అసలు అరవై వేల డాలర్లు, వడ్డీ వేయి బిలియన్ల డాలర్లు" చెల్లించాలని నన్ను కోర్టుకీడ్చింది. కోర్టు వారు వాదోప వాదాలు పరిశీలించిన అనంతరం ఆ ఫోటో చూసి మూర్చ పోయి ఇలాంటి సిల్లీ కేసు కోర్టు కు తెచ్చి కోర్టు వారి విలువైన సమయాన్ని వృధా చేసినందుకు "హైదరాబాద్ పీనల్ కోడ్ సెక్షన్ 007" కింద అంతే కాకుండా, ఆ ఫోటో చూపించి జడ్జి ల ప్రాణాలు తీసేందుకు ప్రయత్నించినందుకు గాను "సెక్షన్ ఖైది నెంబర్ 786" కింద నన్ను, అను ని కొత్తగా కనిపెట్ట బడ్డ "ఈలపీటర్" అనే గ్రహాపు అడవుల్లో ఒంటరి గా వదిలి వేయాలని కోర్టు "గోచిగూడా"(పూర్వ కాలం లో దీన్ని కాచి గూడా అని పిలిచేవారట) 'అంతరక్షక భటుల్ని' ఆదేశించింది.

                     హైదరాబాద్ దేశ ప్రజల కోసం ఎన్నో వింతలు, విశేషాలు కనిపెట్టి, వారి కోసం ఎన్నో త్యాగం చేసిన ( ఆ మద్య నేను ఒక మంచి ఫీల్ ఉన్న కథ రాస్తానంటే లక్షల కొద్ది స్క్రాప్స్ పెట్టారు వద్దని, అలా కాదని రాస్తే బొందమూరి వంశస్తులతో  నన్ను కూడా సమంగా చూస్తామన్నారు. ఏదో అబిమానుల మాట కాదన లేక నేను కూడా రాయకుండా ఆగిపోయాననుకోండి, అదీ వేరే విషయం).నన్ను సాగనంపడానికి రాకెట్లకు రాకెట్లు జనం వస్తారనుకున్న. కానీ ఒక్కరు కూడా రాలేదు. మేబి నేను కనిపెట్టిన "కంప్యుటర్ లో కోతి కొమ్మచ్చి", "తోటల్లో తొక్కుడు బిళ్ళ" "గోలి మార్ గ్రహాల్ పార్" (గ్రహాల మీద గోలిలాట) అనే బ్రెయిన్ ట్విస్టర్ గేముల్లో బిజీ గా ఉన్నారేమో.

                      రాకెట్ బయలుదేరడానికి సిద్దంగా ఉంది.నేను, అను కూడా సిద్దంగానే ఉన్నాం, చేసేది ఏం లేదు కాబట్టి. కాని ఏం సమస్య వచ్చిందో తెలియట్లేదు, చివరి నిమిషం లో రాకెట్ మొరాయిస్తుంది. అస్సలు స్టార్ట్ కావట్లేదు.చాలా ప్రయత్నించాం. కాని లాభం లేదు. అంతలో అటు పక్కగా అలల మీద బజాజ్ కంపెనీ స్కూటోసాసర్ మీద వెళ్తున్నా ఒకతను మా అవస్థ గమనించి మా దగ్గరికి వచ్చాడు. మమ్మల్ని రాకెట్ లో కూర్చోమని చెప్పి రాకెట్ ని 45 డిగ్రీల కోణం లో కొద్ది గా కుడి వైపు కి వంచి కిక్ కొట్టాడు. ఆటోమాటిక్ గా అదీ స్టార్ట్ ఐపోయింది. ఎలా అని మేం అడిగేంత లోపే సింబాలిక్ గా తాను వాడే బజాజ్ స్కూటోసాసర్ వైపు చూపించాడు. ఇక మా ప్రయాణం పాలపుంతల సాక్షిగా, నక్షత్రాల మీదుగా గగన తల వీదుల్లోకి ప్రారంభమయింది. ఇంకా మేం చేరుకోవాల్సిన "ఈల పీటర్" కి కొద్ది దూరం మాత్రమే ఉంది.కాని ఆనందం మాకు ఎంతో సేపు నిలవలేదు. "బెనజీర్ జుట్టో" గ్రహం వాళ్ళు మేం వాళ్ళ పైకి దండెత్తి వస్తున్నామనుకుని మా మీదకి 2 మాన్ లెస్స్ క్షిపనుల్ని ప్రయోగించారు. అంతరిక్షం లో పెద్ద విద్వంసం.క్షణ కాలం పాటు అసలేం జరిగిందో అర్థం కాలేదు.

"డమాల్************** డిమేల్ ##############డిషుం@@@@@@@@@@@,దాడేల్"  

                                                                                                              
                               మీకు చదవాలనిపిస్తే (ఇంకా ఉంది) తదుపరి టపాలో....
                               మీ అభిప్రాయాల్ని కామెంట్ల ద్వారా తెలపండి.