Thursday, January 28, 2010

ఆడపిల్ల..... అగ్గిపుల్ల..... సబ్బుబిళ్ళ

                        ఈ రోజు ఉదయమే అశ్విన్ గాడు ఫోన్ చేసాడు."రేయ్ బావ నేను నా స్వప్న (వాడి లవర్) గుళ్ళో కలుసు కోవాలనుకుంటున్నాం  రా. ప్లీజ్ రా నువ్ కూడా రా రా" అన్నాడు. నువ్వు నీ లవర్ "మెక్ డేవాల్ విస్కీ , బాగ్ పైపర్ సోడా లాగ మీరిద్దరూ కలుసుకుంటుంటే మధ్య లో కిన్లే వాటర్ బాటిల్ లా  నేనెందుకు రా, కిక్కు తగ్గి పోద్ది". వద్దు అన్నాను. వాడు వింటేనా? అర గంట డిస్కషన్ తర్వాత ఒకే ఒక్క డైలాగు తో నన్ను పడ గొట్టేసాడు ఎదవా. ఏంటి అంత పవర్ ఫుల్ డైలాగ్ అని అనుకుంటున్నారా? అదేం లేదు సిచువేషన్ కి తగ్గట్టు " రేయ్ హీరోలు ప్రేమిస్తే గుళ్ళలో కలుసుకోవడానికి సైడ్ కారెక్టర్లు అవసరం లేదు రా. కాని సైడ్ కారెక్టర్లు ప్రేమ లో పడితే మాత్రం తప్పకుండా హీరో పక్కనుండాలి రా. ఏమైనా అయితే ఫైట్ చేయాల్సింది నువ్వే కదా రా అన్నాడు.

                     నేనొక్కన్నే వెళ్తే నాకు బోర్ కొడుతుందని నేను నా కూడా ముగ్గురు ఫ్రెండ్స్ ని వేసుకుని ఒకే బైక్ మీద బయలు దేరాం. మధ్య లో ట్రాఫిక్ వాళ్లు పట్టుకున్నారు. ఈ మధ్య హైదరాబాద్ ట్రాఫిక్ పోలీసులు చాలా అడ్వాన్స్ అయ్యారు,డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ ఏది,  సి బుక్ ఎక్కడ అని అడక్కుండా డైరెక్ట్ గా "తియ్ డబ్బులు తియ్" పర్సు ఏ జేబులో ఉంది అని అడుగుతున్నారు. అర గంట సేపు నిల్చోబెట్టి, 500 రూపాయలు ఫైన్ వేసి చివరికి దిక్కులు చూస్తూ యాబై రూపాయలు జేబులో పెట్టుకుని మమ్మల్ని వదిలాడు.             

                    గుళ్ళో ఆ జంట "నువ్ షారుక్ ఖాన్ అంటే నువ్ కాజోల్" అని, "నువ్ హృతిక్ అంటే నువ్ పడుకునే దీపిక" అని, "నువ్ తారక రత్న అంటే నువ్ విజయ శాంతి" అని ఓ.........ఒకటే పొగిడేసుకుంటున్నారు ."కొత్త బ్లాగరు కు పొద్దేరగదన్నట్టు" వీళ్ళకి టైం తెలియదు కొత్తగా ప్రేమ లో పడ్డారు కదా........

                    వాళ్ళ గోల బరించలేక "దుమ్ము కొట్టుకుపోతున్న మా ఫ్రెండ్స్ దమ్ము కోడతానంటే "సరే అని వాళ్ళని తీసుకుని  గుడి బయట ఇరానీ కేఫ్ కి వెళ్ళాను.( సిగరెట్ కి డబ్బులు నేను అశ్విన్ గాడిని, అశ్విన్ గాడు వాడి గాల్ ఫ్రెండ్ ని ఏ మాత్రము అడగలేదని మీరు అర్థం చేసుకో గలరు) కేఫ్ లో చాయ్ ఆర్డర్ చెప్పి కూర్చున్నాం. మా ఫ్రెండ్ సిగరెట్ వెలిగించి ఒక్క దమ్ము లాగి " రేయ్ మామ సరదాగా ఒక గేమ్ ఆడదాం రా బోర్ కొడుతుంది అన్నాడు. గేమ్ ఏంటంటే ఒక్కొక్కడు ఒక్కో లక్కీ నంబర్ చెప్పాలి. ఆ నంబర్ ప్రకారం గుడి నుండి బయటికొచ్చే ఆ నంబర్ అమ్మాయి తో మాట్లాడాలి. ఎవరైతే  మాట్లాడకుండా  ఓడిపోతారో వాడు మందు పార్టీ ఇవ్వాలి. కొంచం రిస్క్ ఐనా అందరం ఓ.కే అనుకున్నాం.

                    ముందు గా మా ధర్మెంధర్ గాడు చెప్పాడు. "నాలుగు" అని చెప్పి గుడి మెట్ల మీద నిల్చున్నాడు వచ్చే అమ్మాయి తో మాట్లాడడానికి. అమ్మాయి రాగానే షర్ట్ విప్పి చంక లో పెట్టుకుని నల్ల కళ్ళద్దాలు పెట్టుకుని "అమ్మా ...........కళ్ళు లేని కబోది ని తల్లే............ఓ వంద రూపాయలుంటే ధర్మం చేయి తల్లే.........నీకు సాఫ్ట్ వేర్ మొగుడు ఒస్తాడు చెల్లీ ............అని అడుక్కోవడం మొదలు పెట్టాడు. పాపం ఆ అమ్మాయి కి కూడా జాలేసి వీడికో కొబ్బరి ముక్క, కొంచం ప్రసాదం పెట్టి వెళ్లి పోయింది.
ఎలాగైతే ఏంటి వాడు తప్పించుకున్నాడు. 
             
                      నెక్స్ట్ నేనే. నా లక్కీ నంబర్ "ఒకటి". వచ్చే అమ్మాయి కోసం మెట్ల మీద టెన్షన్ గా వెయిటింగ్.  వైట్ చుడిదార్ లో  పుష్పాలు తాకి  కంది పోయేట్లున్న పాదాలు వడి వడి గా అడుగులేసుకుంటూ గుడి బయటకు రావడం మొదలు పెట్టాయి.నంది వర్ధనం పుష్పం లా ఉంది అమ్మాయి, నాకేం చేయాలో పాలు పోవట్లేదు.

                       ఆమె సరా సరిగా నా దగ్గరికే వచ్చి "హలో" అంది. ఆ గొంతు "తాన్సేన్" వయోలిన్ నుంచి వచ్చిన రాగమంత తీయగా ఉంది. ఆమె ఏదో చెప్తుంది కాని నాకు ఆ మాటలేవి అర్థం కావట్లేదు కాని బాగ్రౌండ్ లో అరరే..... అరరే...... మనసే... జారే. అనే పాట మాత్రం  వినబడుతుంది.. నేను అల్రడి ఆమె అందానికి బోల్డ్. ఆమె నా చేయి పట్టుకుని గుడి లోపలి తీసుకెళ్తుంది.కాని నేను ఏమి అర్థం చేసుకునే స్థితి లో లేను, నేను అన్ కాన్షియస్. నన్ను గుడి కొలను లోకి తోసేసిన తర్వాత గాని నేను ఈ లోకం లోకి  రాలేదు.

                    నేను సెట్ అయిన తర్వాత అశ్విన్ గాడు అక్కడే నాకు పరిచయం చేసాడు ఆమెని, "she is swapna's friend  హహ హ్హా అను " అని.

హహ హ్హా హాసిని కదా! హహ హ్హా అను ఏంటి? ఐనా "తోక లో ఈక, పవన్ కళ్యాణ్ సినీమా లో డైరెక్టర్"  తొక్కలోది..... ఏదైతే మనకేంటి. మనకు మాత్రం "హహ హ్హా అను". 'అను' వాటే గుడ్ నేమ్. "అనే కొద్ది అనాలనిపిస్తుంది అను అను అని".

                    ఇక అక్కడ నుండి మొదలు అశ్విన్, స్వప్న ఎప్పుడు కలుసుకున్న "వీడికి తోడు నేను", "ఆమె కి తోడు అను".ఒకటే సినిమాలు, షికార్లు, పార్కులు,ఐస్ క్రీమ్ పార్లర్లు. పిజ్జా కార్నర్ (జీతం ఫట్టు), పంజా గుట్ట సెంట్రల్ (చైను తాకట్టు), ఐ మాక్స్ (ఈ సారి ఉంగరం)  ఎక్కడ చూసినా మేమే. అంతకు ముందు నెలకి మినిమం ఐదు వేలైనా  సేవింగ్స్ కోసం బ్యాంకు లో కట్టే వాణ్ని, ఆఫ్ కోర్స్ ఇప్పుడు కూడా కడుతున్నాను అనుకోండి, కాని బ్యాంకు లో కాదు. అప్పుల వాళ్లకి వడ్డీ.ఆ వడ్డీ లానే  మా పరిచయం కూడా పెరిగి పెద్దదై మంచి స్నేహంగా మారింది.

                     కాని తనతో ఒక్కటే చిక్కు. తాను ఏ సినీమా చూసినా ఆ హీరోయిన్ కారెక్టర్  లో లీనమై పోతుంది. ఆ మధ్య నేను అను దేవదాస్ సినీమా కి వెళ్ళాం. ఫస్ట్ హాఫ్ అన్ అవర్ బాగానే సాగింది. దాంట్లో హీరో హీరోయిన్ పెర్మిషణ్ లేకుండా ముద్దు పెట్టుకునే సీన్ ఉంటుంది. అలా అక్కడ ఆ సీన్ అయిపోయిందో లేదో..... చాచి ఒక్కటిచ్చింది. దెబ్బ కి మెగా స్టార్, పవర్ స్టార్ సూపర్ స్టార్ అన్ని స్టార్స్ కనబడ్డాయి. పైగా డైలాగులోకటి "ఛీ వెధవ నువ్ ఏదో మంచి వాడివని నీతో వస్తే ఇలా చేస్తావా" అని. ఇంకేముంది, కేవలం  కొన్ని సెకన్ల వ్యవధి లో నన్ను షేపులు  మార్చి థీయేటర్ అవతల చెత్త కుప్ప పక్కకి పడేసారు. పక్కకి టీ కొట్టు వాడి ఎఫ్.ఏం లో పాటోస్తోంది కుడి ఎడమైతే పొరపాటు లేదోయ్..... ఓడి పోలేదోయ్.....................".           

                     మెల్లిగా నేను అను ని ఇష్టపడుతున్నాననే విషయం అశ్విన్ కి వాడి గాళ్ ఫ్రెండ్ కి కూడా అర్థమయింది.రాను రాను........వోడాఫోన్ యాడ్ లో డాగ్ లా తయారయింది నా పరిస్థితి. దాంట్లో కూడా ఇంతే ఆ కుక్క ఎందుకు ఫాలో అవుతుందో, ఆ పాప కి తెలీదు, కాని చూసే ప్రేక్షకులకి మాత్రం మెసేజ్ రీచ్ అవుతుంది. అర్థం కావాల్సిన వాళ్లకు అర్థం కాకుండా వేరే వాళ్లకి అర్థమవుతుంది నా లవ్ స్టొరీ. అలా ఆరు నెలలు గడచింది.           

                        ఈ విషయం లో ఎవరైనా ఎక్స్పర్ట్ సలహాలు తీసుకుంటే బెటర్ అనిపించింది నాకు, వెంటనే అశ్విన్ గాడికి ఫోన్ చేశా. కాలర్ ట్యూన్ వినబడుతుంది "ఇది తొలి రాత్రి.. చెరగని రాత్రి, ఊర్వశి రావే.............ప్రేయసి పోవే"  అని. ఎంత సేపు చేసినా......  రింగ్ అవుతుంది కాని ఎత్తట్లేదు, మళ్ళి మళ్ళి అదే పాట రిపీట్.

రింగ్ వస్తేనే "మార్తాండ బ్లాగు లో కామెంట్ పెడితే, రిటర్న్ కామెంట్ వచ్చినంత ఫాస్ట్ గా" ఫోన్ ఎత్తే అశ్విన్ గాడు ఇలా చేస్తున్నాడు అంటే సమ్ థింగ్ రాంగ్.

 డైరెక్ట్ గా అశ్విన్ గాడి రూం కెళ్ళి చూసే సరికి ........................

ఒక ఫుల్ బాటిల్, మూడు, నాలుగు ఖాళీ బీరు సీసాలు అక్కడక్కడ పడున్నాయ్. వాడు తాగి పాటలు పాడుతున్నాడు. థూ........పాకి పాకి పర దేశి....................అని.

"పాకి.. పాకి.. పరా దేశి, ఉరికి ఉరికి  స్వదేశీ" ఏంటి రా? అసలు మాటర్  ఏం జరిగింది. చెప్పరా. కాని వాడు నా మాటలు వినట్లేదు...మళ్ళి ఇంకో పాటందుకున్నాడు.

ఎవరి కోసం... టా.. ట్టాడ..డ.. డం .....
ఎవరి కోసం టా ట్టాడ... డం...
ఈ ప్రేమ మందిరం ఆ దేవ నందనం,
ఆ గ్రీటింగ్ కార్డు.....ట. డ డ టా డ డ డా.. ఈ సెల్లు గిఫ్టు టా ట్ట డ .. డ.. డాం........
( ఆ తర్వాత పాట రానట్టుంది ఇంకో పాట అందుకున్నాడు)

ఉన్నావా................... అసలున్నావా ? ఉంటే  బీరు తాగి పడుకున్నావా.................. ఉన్నావా?.......................ఉన్న్నావా..................

ఇలా అయితే లాభం లేదు "ముళ్ళు ని ముళ్ళు తోనే తీయాలి, సెల్లు ని సెల్లు తోనే మోగించాలి" అని ఒక బీరు కొట్టి నేను కూడా ఒక పాట అందుకున్న.......
.ముస్తఫా ముస్తఫా.... డోంట్ వర్రి ముస్తఫా.......
నేనే నీ నేస్తం ముస్తఫా........

అప్పుడు గాని "దెబ్బకి మార్తాండ దిగి" వాడు ఈ లోకం లోకి రాలేదు.అప్పుడడిగాను 'ఇప్పుడు చెప్పరా అసలు నీ బాధేంటి? ఈ బాటిల్సేంటి' అని. వాడు ఒక్క ముక్క లో రెండు  చెప్పేసాడు "రేపే స్వప్న కి పెళ్లి, నాకు చావు" అని.

                    సీన్ కట్ చేస్తే పెళ్లి కూతురు ఎవరితోనో లేచి పోయిందట అని పెళ్లి మంటపం లో అమ్మలక్కలు అందరు చెవులు కొరుక్కుంటున్నారు...........స్క్రీన్ లో ఒక వైపు ఈ సీన్. ఇంకో వైపు నేను పెళ్లి కొడుకు వేషం లో  స్వప్న ని తీసుకుని పరార్.ఈ సీన్ స్క్రీన్ లో మరో వైపు.....ఇప్పుడు స్క్రీన్ మీద టైప్ కొడుతూ  D i r e c t e d... By... K i s h o r e  అనే అక్షరాలు.

                               *********ఇక్కడ ఇంటర్వెల్ బాంగ్*********  

                     సంఘి టెంపుల్ లో స్నేహితుల సమక్షం లో అశ్విన్ కి స్వప్న కి పెళ్లి జరిపించి 'అను' వాళ్ళింట్లో నే దాచి పెట్టాం కొన్ని రోజుల పాటు (మా బాచ్ అంత కూడా వాళ్ళింట్లోనే ఉన్నాం). అను వాళ్ళ అమ్మ గారి అరిసెలు, (నాన్న గారు చిన్నపుడే  సులువు గా ఉంటుందని ప్లాస్టిక్ బకెట్ తన్నేసారు) బామ్మ గారి తిట్లు, తమ్ముడి అరివీర బయంకర కాట్ల మధ్య లో అను పుట్టిన రోజు వచ్చింది.  ఈ సారి బైక్ వంతు.

                       నెక్స్ట్ సీన్ లో..... నేను ఇరవై రెండు వేలు, షాపు వాడు ఇరవై వేలు....  ఇరవై రెండు, ఇరవై. ఇరవై రెండు, ఇరవై, ఇరవై రెండు, ఇరవై చివరికి ఇరవై కే ఖాయమయింది. నేను డబ్బుల్లెక్క పెట్టుకుంటున్నాను. "రేయ్ చచ్చు వెధవ........ అమ్మాయి కోసం నన్నే అమ్మేస్తావా. నేను బాగున్న రోజుల్లో లీటర్ కి ఎనభై ఇచ్చాను కదా రా. నువ్ తాగి నడిపినా ఆ కంపు బరించానే కాని ఏ ఒక్క రోజైనా కింద పడేసానట్రా ? "విశ్వాసం లేని బైకర్", క్రాకర్, జోకర్ ఇంకా ఎక్కువ మాట్లాడితే  "ఇండియన్  క్రికెట్ జట్టు లో అజిత్ అగార్కర్". నువ్వు బాగు పడవు రోయ్, నెక్స్ట్ నీకు వచ్చే బండి లీటర్ కి ఇరవయే ఇచ్చే మంచి తాగుబోతు దొరుకుతుంది రా ఇదే నా శాపం" దూరంగా నా బైక్ నన్ను తిడుతుంది.

                      చివరి సారి గా నా బైక్ దగ్గరికి వెళ్లి "నా కష్టాలు చెప్పుకోవడానికైన, తీర్చుకోవడానికైనా నాకు నువ్ తప్ప ఇంకేవరున్నారే...... అందుకే అమ్మేసా.. ఈ జన్మ కే కాదు వచ్చే జన్మ జన్మ కి నువ్వే నా బైక్ గా పుట్టాలి" అని ఒక సెంటిమెంటల్ టచ్ ఇచ్చా.......... అంతే అది గుండె పగిలి  పెట్రోల్ కారుస్తూ కింద వాలి పోయింది.


                                                              
                  అర్ధ రాత్రి పన్నెండు గంటలకు షురూ పుట్టిన రోజు హంగామా........ ఫుల్ హల్ చల్...  కేక్ కట్టింగ్, పాటలు, డాన్సులు డ్రింక్స్  అంతా హంగామా హంగామా. టైం తెల్లవారి నాలుగు అవుతుంది.అందరు బోల్డ్. నేను, అను మాత్రమే మెలకువ గా ఉన్నాం. నేను అను కళ్ళల్లోకి చూస్తున్నాను. నాకు అను కి మధ్య మౌనం........

                     ఆ మౌనాన్ని అను "మాంచి బాటా చెప్పు "తో కొట్టి తరిమేస్తూ "ఆక్స్ స్ప్రే కొట్టుకున్నవా?" అని అడిగింది. నేను లేదు అన్నట్టు గా తల అడ్డంగా ఊపాను.  అంతే,  అను ఒక్క సారిగా లేచి నన్ను కౌగలించుకుని గట్టిగా ఏడ్చింది. "మా నాన్న గారు చని పోయిన తర్వాత ఏ ఒక్క రోజు ఇంత సంతోషంగా గడపలేదు. చాలా రోజుల తర్వాత మా ఫామిలీ కళ్ళల్లో  సంతోషం  చూసింది ఈ రోజే. ఇదంతా కేవలం నీ వల్లే....... నిజంగా కిషోర్ ఇక పై నేను నిన్నోదులుకో లేను". కాని...................అంటూ తన  "మెరుపు వెనక కథ"  ( ఫ్లాష్ బ్యాక్ స్టోరి ) చెప్ప సాగింది అను.

                      "నాకు.... నాకు.... ఇంతకు ముందే  పెళ్లి అయిపోయింది."
 
ఈ మాట వినగానే ఒక్క సారిగా, ఎక్కడో......... ఉన్న  వైజాగ్  సముద్ర తీరాన ఎగిసిన అల అలానే నిలిచి పోయింది. ఆకాశం లో పక్షులు ఆగి పోయాయ్,నేల మీద చెట్లు గాలికి కదలడం ఆపేశాయి.    

                        'మా నాన్న తన్నాల్సిన బకెట్ చాలా దగ్గర లో మా ఇంటి బాత్ రూం లోనే ఉంది అని తెలియటం తో ఆయన కాలు బాల్చి తన్నే ముందే ఉన్న ఒక్క కూతురు అత్త వారింట్లో కాలు జారాలని  పన్నెండు సంవత్సరాల వయసు లోనే  నా  పెళ్లి జరిపించారు'. ఆ తరువాత మా వారు స్నానానికి అని పెట్టుకున్న బకెట్  మా నాన్న గారు తన్ని  చని పోవడం, నా బకెట్ నే తంతారా?  అని మా వారు గొడవ పెట్టడం తో మా  రెండు కుటుంబాల మధ్య "పచ్చ గడ్దేస్తే పది వేల మందికి భోజనం ప్రిపేర్ చేసేంత" అగ్గి రాజుకోవడం తో   నన్ను మా  పుట్టింటికి పంపించేసారు".         

                      పూర్తి గా వినగానే మళ్ళి అన్ని యదా స్థితి కి వచ్చేసాయ్.(అంటే  వైజాగ్ సముద్ర తీరాన ఎగిసిన అల, ఆకాశం లో పక్షులు,నేల మీద చెట్లు అన్న మాట). నేను కూల్ గా "అంతే కదా నో ప్రోబ్లం " నేను ఊళ్ళో అమ్మ, నాన్నకి చెప్పి ఒప్పించి తీసుకొస్తా అని చెప్పి  ఊరికెళ్ళి పోయాను.

ఇంటి దగ్గర.....................

మొదటి రోజు " పెళ్లి అంటే మార్తాండ బ్లాగు అనుకున్నావ్ రా ఇలా ఓపెన్ చేసి అలా విండో క్లోజ్ చేయడానికి". అది రాజమౌళి సినీమాలో కత్తి రా!  సినీమా అయి పోయేంత వరకు దాన్ని డిజైన్లు డిజైన్లు గా చేసి  జాగ్రత్త గా వాడుకోవాలి". నీకు ఆట లా ఉంది  రా?" ఎక్కువ మాట్లాడితే ఆ కత్తి తోనే నీ తోలు తీస్తాం.

ఇంకేముంది నేను "జై కె.సి ఆర్"..... "జై జై లగడ పాటి"..........  

పదవ రోజు "సరే నీ ఇష్టం వచ్చినట్టే తగలడు గాని ఆ దొంగ నిరాహార దీక్ష ఆపు, చూడ లేక చచ్చి పోతున్నాం ఇక్కడ "
                   
                    ఎలా అయితే ఏంటి అమ్మ, నాన్నల్ని ఒప్పించాను. సంతోషం తో ఈ విషయం అను కి చెబుదామని హైదరాబాద్ బయలు దేరాను. "వీడేప్పుడు బయలు దేరుతాడా... వీడికెప్పుడు ఎదురు వద్దామా అని  రోజూ  వేచి చూసే మా వీధి  నల్ల పిల్లులన్ని కూడా పని గట్టుకుని ఏదో స్ట్రైక్ లో పాల్గొంటున్నట్టున్నాయి". ఈ రోజు నాకు ఒక్కటి కూడా నాకెదురు పడలేదు. ఇక అంతా శుభమే...
           
                       అను వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళే సరికి అంతా పండగ వాతావరణం లాగా ఉంది. ఇల్లంతా అలంకరణ తో........సందడి గా ఉంది. నన్ను చూడ గానే అను వాళ్ళ అమ్మ గారు ఆప్యాయంగా పలకరించారు"ఎలా ఉన్నావ్ బాబు రా కూర్చో ,ఊళ్ళో అమ్మ నాన్న అంతా కులాసా నా?" అని. కాని నేను ఆ మాటలు వినట్లేదు నా కళ్ళు అను కోసం వెతుకుతున్నాయ్. అంత లో అటు గా వెళ్తున్నా ఒకతన్ని పిలిచి పరిచయం చేసింది."ఇతని పేరు కమల్, అను భర్త. అను ని కాపురానికి తీసుకెళ్ళడానికి వచ్చాడు" అని.

                        నాకు ఒక్క సారి గా ప్రపంచం స్తంభించి పోయినట్టు అనిపించింది. అటు వైపు గా వస్తున్న అను నన్ను చూసి అప్రయత్నంగా తలుపు చాటుకి వెళ్లి పోయింది. నాకు దూరంగా కన్నీటి తో తడిసిన అను పాదాలు మాత్రమే కనబడుతున్నాయి. ఇంకా ఎక్కువ సేపు అక్కడ ఉండడం మంచిది కాదు అనిపించింది.

ఎక్కడున్నా తను హ్యాపీ గా ఉంటే చాలు అనుకుని వచ్చేసాను తనకి దూరంగా...........
కాని నేను కోరే ఏ కోర్కె ని తీర్చని దేవుడు ఈ కోర్కె ని కూడా తీర్చ లేదు.......
సరిగ్గా రెండు నెలలకి తెలిసింది, అను కాపురానికి వెళ్ళిన మరుసటి రోజే  ఆత్మ హత్య చేసుకుందని....................

మగవాళ్ళం మనం  ఏదో........ ప్రేమించేసాం అనుకుంటాం కాని ప్రేమించే విషయం లో మనం ఆడ వాళ్ళ కంటే  తక్కువే...........   

ఆడపిల్ల..... అగ్గిపుల్ల..... సబ్బుబిళ్ళ (టైటిల్ జస్టిఫికేషన్) ఇవన్నీ వేరొకరి కోసం తమ జీవితాన్ని త్యాగం చేసేవే...........    

Thursday, January 21, 2010

దోస దొంగనాథ్ గారి "బద్మాష్ బాడుకావ్"

                   ఈ రోజు ఉదయాన్నే ఆరు గంటలకే నిద్ర లేచి ఎంత దగ్గరైతే అంత తాజదనాన్నిచ్చే "ఉప్పు లేని టూత్ పేస్టు" తో పళ్ళు తోముకుని చాలా హుషారుగా ఈల పాటలు పాడుకుంటూ సినీ తారల సబ్బుతో స్నానం ముగించి, అమ్మాయిలంతా నా వెంట బడేట్టు "ఆక్స్" స్ప్రే కొట్టుకుని నేను ముచ్చట పడి కొనుక్కున్న సూట్ వేసుకుని రెడీ అయ్యాను. ఏంటి పది గంటలకు కాని నిద్ర లేవకుండా, పళ్ళు తోముకోకుండానే  ఆఫీస్ కి వెళ్ళే కిషోర్ ఏంటి, ఇలా రెడీ అవడం ఏంటి అనుకుంటున్నారా? ఆఫీస్ కి అయితే అలాగే వెళ్ళే వాణ్ని. కాని ఇప్పుడు వెళ్ళేది ఆఫీస్ కి కాదు."బద్మాష్ బాడుకావ్" షూటింగ్ కి. ఆ టైటిల్ ఏంటి అనుకుంటున్నారా? మీకు తెలుసు గా మన డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్" గారికి "తిట్ల సెంటిమెంట్" ఉందని.

                     నైట్ పడుకునే ముందు బాస్ దగ్గర నుండి మెసేజ్ వచ్చింది. ఏంటి అని చూసుకునే సరికి " kishore sharply 8 'o' clock you have to be at "బద్మాష్ బాడుకావ్" shooting spot" అని ఉంది. ఎన్నో రోజుల నుండి అనుకుంటున్నా సినీమా షూటింగ్ ఎలా ఉంటుందో చూడాలని. ఇప్పటికి చాన్స్ దొరికింది. అన్నట్టు ఆ సినీమా యూనిట్ ని ఇంటర్వ్యూ చేసేది కూడా నేనేనండోయ్.మా ఆఫీస్ కార్ వచ్చి నన్ను రిసీవ్ చేసుకుని కరెక్ట్ గా ఎనిమిది గంటలకి నన్ను "బద్మాష్ బాడుకావ్" షూటింగ్ స్పాట్ దగ్గర దిగబెట్టింది.


                                                                      

                      అక్కడ షూటింగ్ జరగట్లేదు.మెయిన్ ఆర్టిస్టులంతా మేకప్ తో రెడీ గా ఉన్నారు. షూటింగ్ కి కావలసిన ఫెసిలిటీస్ అన్ని ఉన్నాయ్, జూనియర్ ఆర్టిస్టులంతా గుంపులు గుంపులు గా చేరి మాట్లాడుకుంటున్నారు.స్టంట్ మాస్టర్ వాళ్ళ శిష్యులతో అంటున్నాడు, ఛా ఎప్పుడు ఇలా కాదే, ఏంటి ఇలా అయింది? అని. అందరి ముఖాల్లోనూ ఆందోళన స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. ఇంకా ఎవరి గురించి వెయిటింగ్ అని నేను అనుకుంటుండగానే దూరం నుంచి ఒక యూనిట్ బాయ్ పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి మోస పోస్తూ "సార్ టిఫిన్స్ వచ్చాయ్, రండి" అని అనగానే సినిమాకి లక్షల్లో రేమునరేషన్ తీసుకునే మెయిన్ ఆర్టిస్టులతో సహా అందరు "రెండు రూపాయలకే  కిలో బియ్యానికి"ఎగ బడ్డట్టు ఎగబడ్డారు." వార్నీ దీనికోసమా అప్పటి నుండి పనులన్నీ ఆపి టెన్షన్ గా ఎదురు చూస్తుంది"

                       ఇంతలో అక్కడికి ఆ సినిమా కి పని చేసే పేరు పొందిన ఒక "మేకప్ మెన్" వచ్చాడు. నేను మేకప్ మెన్ ముందు మైక్ పెట్టి "సర్ ఈ చిత్రానికి మీరు హీరో గారికి హాలివుడ్ రేంజ్ లో మేకప్ చేస్తున్నట్టు ప్రచారం జరుగుతుంది కేవలం హీరో గారి హెయిర్ స్టైల్ కే కోటి రూపాయలు ఖర్చు పెడుతున్నట్టు వినికిడి ఇది నిజమేనా సర్" అని అడిగాను. దానికి ఆ మేకప్ మెన్ "yeah yeah sure. just now i will show u" అని చెప్పి అక్కడే ఉన్న హీరో కి ఒక "గార్నియర్ షాంపూ యాడ్ లో మోడల్ పెట్టుకునే విగ్ ఒకటి పెట్టి, "సన్నటి బొంత పురుగు" లాంటి పిల్లి గడ్డం (ఫ్రెంచ్ బెయర్డ్) ఒకటి మూతి కింద తగిలించి ఇదే హీరో గారి మేకప్, చాలా డిఫరెంట్ గా ఉంది కదూ అసలు ప్రేక్షకులేవరు గుర్తు పట్టరు. దీని కోసమే హీరో గారు,నేను 30 డేస్ హాలివుడ్ లో తర్ఫీదు తీసుకుని వచ్చాము". అని చెప్పాడు. నేను పక్కకి తిరిగి చూసే సరికి నిర్మాత నెత్తి మీద తడి బట్టేసుకుని ఒక నవారు చైర్ లో కూర్చుని ఉన్నాడు. పాపం నిర్మాత ని చూస్తుంటే మేకప్ మెన్ చెప్పింది నిజమే లాగుంది.               

                     అప్పుడే నిర్మాత ఆ చైర్ లోంచి లేచి "డైరెక్టర్" తో ఇప్పుడు తీయ బోయే సీన్ ఏంటి అని అడిగాడు. డైరెక్టర్ తీవ్రంగా ఆలోచించి "హే అప్పా రావు ఇట్రా" అని తన అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ ని పిలిచి,"జస్ట్ ఫైవ్ మినట్స్" అని చెప్పి అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ ని వెంటబెట్టుకుని "అన్ని సౌకర్యాలున్న ఒక లక్సరీ షూటింగ్ బస్సు (మేకప్ కారవాన్) లోపలి కి తీసుకెళ్ళాడు. కొద్ది సేపటి తర్వాత బయటికి వచ్చి "ఆ సర్ షాట్ రెడీ" అని చెప్పి కెమెరా మెన్ ని పిలిచి సీన్ చెప్పి లైటింగ్ ఎలా సెట్ చేద్దాం, షాట్ ఏ యాంగిల్ లో తీద్దాం అని అడుగుతున్నాడు. అప్పుడు కెమెరా మెన్ "హే సుబ్బా రావు ఇట్రా" అని తన అసిస్టెంట్ ని పిలిచి,"జస్ట్ ఫైవ్ మినట్స్" అని చెప్పి తన తో పాటు తీసుకుని మళ్ళి అదే బస్సు లోకి వెళ్ళాడు.


                                                                             

                       నాకెందుకో డౌట్ వచ్చింది "ఎవరు ఎవర్ని ఏం అడిగిన "జస్ట్ ఫైవ్ మినట్స్" అని చెప్పి ఆ బస్సు లోకే వెళ్తున్నారు ఏంటి అని" నేను వెనకాల నుంచి విండో ఓపెన్ చేసి చూసాను. కెమెరా మెన్ డైరెక్టర్ ని ఉద్దేశించి తన అసిస్టెంట్ తో అంటున్నాడు." వీడేదో ఒరిజినల్ సినిమా తీసినట్టు ఫీల్ అవుతున్నాడు, అన్ని సీన్స్ ఏదో ఒక హాలివుడ్ మూవీ నుంచి కాపీ చేసినవే కదా, సుబ్బారావు కంపూటర్ ఆన్ చేసి రీసెంట్ ఫైల్స్ చూడు, వాడు చెప్పిన సీన్ ఉంటుంది", నిజంగానే ఓపెన్ చేయగానే "ది న్యూ పోలీసు స్టొరీ" అనే ఇంగ్లీష్ మూవీ వస్తుంది. డైరెక్టర్ చెప్పిన సీన్ దాంట్లో నుండి కాపీ కొట్టిందే. ఆ సీన్ లైటింగ్, యాంగిల్ చూసుకుని బయటికి వచ్చి సర్ ఓ.కే అన్నాడు." వార్నీ దీన్ని బట్టి చూస్తే వీలు చేసేది అంత కాపీ యేనా" అని ఆశ్చర్య పోయాను.నెక్స్ట్ హీరో గారికి సీన్ చెప్పగానే హీరో కూడా "జస్ట్ ఫైవ్ మినట్స్" అని చెప్పి మళ్ళి అదే బస్ లోపలికి వెళ్ళాడు. ఎందుకేల్లాడో నేను చెప్పకర్లేదు, ఈ పాటికి మీకే అర్థమై ఉంటుంది.

                        కాపీ కొట్టిన సీన్ ని సక్సెస్ ఫుల్ గా చిత్రీకరించి షూటింగ్ గ్యాప్ లో "కొద్ది సేపు ఒకరిని ఒకరు పోగుడుకునే కార్యక్రమం కోసం మరియు సినీమా ప్రమోషన్ లో బాగంగా" నన్ను పిలిచారు ఇంటర్వ్యూ ఇవ్వడానికి. సెట్ లో హీరో, హీరోయిన్ "పడుకునే దీపిక", ప్రధాన పాత్ర దారి డా. మో"గన్" బాబు, డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్", నిర్మాత "దారిన పోయే దానయ్య", ఆర్ట్ డైరెక్టర్ కూర్చుని ఉన్నారు.


                                                                      

నేను: మీ ఈ "బద్మాష్ బాడుకావ్"  సినీమా ఎలా ఉంటుంది సర్? ఆడియన్స్ ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారు అని మీరు అనుకుంటున్నారు సర్?

డైరెక్టర్: ఈ "బద్మాష్ బాడుకావ్" సినీమా ని చుసినట్టైతే ఇది ఒక డిఫరెంట్ మూవీ. నాకు తెలిసి తెలుగు స్క్రీన్ మీద ఇంత వరకు ఇలాంటి కథే రాలేదు అంటే నమ్మండి.హీరో కారెక్టర్ వచ్చి ఒక "మాస్" పేద వాడు, హీరోయిన్ వచ్చి చాలా రిచ్. ఇద్దరు ఎలా కలిసారు అన్నది ఇంటరెస్టింగ్ పాయింట్. కదండీ నిర్మాత గారు.    

నేను: "విలన్" హీరోయిన్ ఫాదరా సర్?

డైరెక్టర్: అరె!మీరు బలే కనిపెట్టేసారే. మా అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ చెప్పాడా మీకు?

నేను: హి హీ..........(మనసు లో .....దీనికి వేరే ఒకడు చెప్పలట్రా..."మార్తాండ బ్లాగు లో మ్యాటర్ ఉంటుందనుకుని  క్రమం తప్పకుండా ఫాలో అయ్యే వాడి ఫేసు నీదీను".......  ఇలాంటి కథ ఉన్న ఏ సినిమా చూసిన హీరోయిన్ నాన్నే కదరా విలన్).    

నిర్మాత: (పక్కనున్న తడిసిన తడి బట్ట ఒకటి తీసుకుని నెత్తి మీద వేసుకుని) ఔను కద..... అబ్బాయి  ఇది సా..........నా ......... డిఫరెంట్ మూవీ.

నేను:  డైరెక్టర్ గారు మీరు ఈ మూవీ కి ఈ హీరో నే కరక్ట్ అని ఎలా అనిపించింది.

డైరెక్టర్: నేను కథ రాసుకునే అప్పుడే నాకు దాంట్లో హీరో గారి బాడి లాంగ్వేజ్ కనిపించింది. అలాగే సార్ లుక్స్, సార్ స్టార్ స్టేటస్ ఇవన్ని కూడా కథకి ప్లస్ అవుతాయి.(మనసులో...........ఈ కథ ఎంత మందికి చెప్పిన ఈ బకరా హీరో తప్ప ఎవడు ఒప్పుకోలేదు, లేక పోతేనా వీడు నా సినీమా లో కమెడియన్ కి కూడా పనికి రాడు). అందం లో అక్కడ హాలివుడ్ లో ఎంజలిన జోలి, మళ్ళి  నెక్స్ట్  డైరెక్ట్ ఇక్కడ  మన హీరోనే.
 
                  డైరెక్టర్ అసలు ఇపుడు హీరో ని పోగిడాడా, లేక అమ్మాయి తో పోల్చి తిట్టాడా? లేక అసలు వీడికి ఎంజలిన జోలి అంటే అమ్మాయి అని తెలియదా? సరే లే ఏదైతే మనకేంటి మనం తరువాతి ప్రశ్న కి వెళ్లి పోదాం.

నేను: సార్ డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్" గారు మీ ప్రతి సినీమా లో డైలాగ్స్ చాలా కొత్తగా (చెత్త గా) ఉంటాయ్ కదా, మరీ ఈ సినిమా లో డైలాగ్స్?    
             
డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్": "రేయ్ నేను నా బుర్ర లో ఒక్కసారి ఫిక్స్ అయితే మీ పుర్ర్రే పగిలేంత వరకు మీ అమ్మా మొగుడే కాదు మా అమ్మా మొగుడు వచ్చి చెప్పినా వినేదే లేదు" ఇది హీరో ఇంట్రడక్షన్ లో రౌడి లతో చెప్పే డైలాగ్.

నేను: సార్ ఈ సినిమాను "ఏ అమ్మా మొగుడు" వద్దని చెప్పినా జనాలు ఈ సినీమా ను వదలరు సార్. ఐ మీన్ చూస్తారు సార్.(ఇది మాత్రం నిజం).

డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్": ఈ సినీమా లో హీరో హీరోయిన్ తో చెప్పే ఒక డైలాగ్."ఒసేయ్  నేను ఒక ఎర్రి......, నేను ఒక చెత్త వెధవ, నేను పెద్ద "బద్మాష్ బాడుకావ్" ని (టైటిల్ జస్టిఫికేషన్). ఐన సరే నువ్ నన్నే లవ్ చేయాలే, ఎందుకంటే ఆ దేవుడు, మీ బాబూ ఇద్దరూ... నిన్ను నా కోసమే  పుట్టించారు  కాబట్టి. "రా..... వచ్చి వాటేసుకుని ముద్దులేట్టేసుకోవే........... మనలో మనకు మొహమాటాలేంటే".

నేను: మరీ అప్పుడు నెక్స్ట్ హీరోయిన్ డైలాగ్ ఏంటి సార్.

డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్": అదోచ్చి హీరోయిన్ ఫస్ట్ డైలాగ్ " రేయ్ నీ యబ్బా..దొంగ నా కొడకా....! బలుపెక్కి బజార్ లో కొట్టుకుంటూన్నావ్ రా. నీది లాగి................కట్ చేస్తా" అనగానే హీరోయిన్ వెంట పడుతూ వెంటనే హీరో సాంగ్.       

నేను: సార్ నిర్మాత గారు, ఈ సినిమా కోసం స్పెషల్ గా మిమ్మల్ని డైరెక్టర్ ఒక సెట్టు వేయించమని అడిగారట. దాని గురించి కొంచం మా ప్రేక్షకుల కోసం.

నిర్మాత: (మనసులో ............ఈ వెధవ డైరెక్టర్ ఒక సెట్టే అడిగాడా..ఇంకా చాలా చాలా అడిగాడు, బ్యాంకాక్ షూటింగ్ లో ఉన్నపుడు హైదరాబాద్ హోటల్ తాజ్ నుంచి బిర్యానీలు, తమిళనాడు వజ్ర మీన్లు, ఇక్కడ షూటింగ్ చేసినపుడేమో లాస్ వేగాస్ లో పార్టి మేను ఐటమ్స్ .........ఇవన్ని ఎవడితో చెప్పుకోవాలి) నిజమేనండి పది కోట్ల రూపాయలతో ఒక హాలివుడ్ స్మశానం సెట్ వేయించాము. మీరు దాని గురించి మా ఆర్ట్ డైరెక్టర్ ని అడగండి.

ఆర్ట్ డైరెక్టర్: నేను "అదిగో పులి అంటే ఇదిగో తారక రత్న" అనే సినిమా షూటింగ్ లో ఉన్నపుడు డైరెక్టర్ గారి దగ్గర నుండి కాల్ వచ్చింది. ఇలా ఒక స్మశానం సెట్ వేయాలని. నేను సార్ కి చాలా డిజైన్స్ చూపించాను. కాని ఏది ఓ.కే. కాలేదు.అంతలో మా చిన్నాడు నేను నా చిన్నపుడు గీసిన మా ఇంటి బొమ్మల బుక్ తో ఆడుకుంటున్నాడు.డైరెక్టర్ సార్ వాటిని చూసి షాకై " సార్ నేను అనుకుంటున్నా స్మశానం ఇలానే ఉంటుంది సార్, ఇది ఓ.కే. అన్నాడు " అలా ఆ సెట్టు కి ప్రాణం పోసాను.

నేను: (మనసు లో.......అబ్బో చాలా ఉందే కథ....................ఇది కూడా ఒక రకం పబ్లిసిటి నా ............ )

                అంతలో గిటార్ పట్టుకుని ఒక వింత మనిషి అటు వైపు గా రాగానే డైరెక్టర్ నాకు పరిచయం చేసాడు ఇతనే మా సినిమా "మ్యూజిక్ డైరెక్టర్" బక్రి అని.( మే బి చేతిలో ఆ గిటార్ లేక పోతే మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ అని గుర్తు పట్టరు అని గిటార్ పట్టుకుని తిరుగుతుంటాడు కావచ్చు). వచ్చి రాగానే "బత్తే........... ఎహే బత్తే... ఆ సత్తే......... ఆ బత్తే" అంటూ పాడటం మొదలెట్టాడు.ఆ దెబ్బ కి అప్పటిదాకా సెట్లో దాక్కున్న ఎలుకలన్నీకూడా పరుగు లంకించుకున్నాయి.

నేను: సార్ ఈ సినీమా లో పాటలు ఎలా ఉంటాయ్. కొంచం ఆడియో గురించి చెప్పండి సర్.

మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ బక్రి : నేను ఆ మధ్య దుబాయ్ లో స్టేజి షో కి వెళ్లినపుడు నన్ను అక్కడి తెలుగు వాళ్ళు "తెలుగు హిమేష్ రేష్మియా" అని పొగిడారు. నేను పాట పాడుతుంటే  ఆనందం తో వాళ్ళు టి-షర్ట్స్, గాగుల్స్ నా మీదకి విసిరారు.

నేను: ఆ షో లో కి చెప్పులు, వాటర్ బాటిళ్ళు  ఆలో లేదు కదా సార్.( అవి ఉంటే టి-షర్ట్స్, గాగుల్స్ఎందుకు విసురుతారు)

మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ బక్రి : యా!.ఇట్స్ సర్ప్రైసింగ్. నీకెలా తెలుసు. ఆ షో కి నువ్ కూడా వచ్చావా?

నేను:(మనసులో .........అంత దైర్యం నాకెక్కడిది, ఐనా పాటల గురించి చెప్పమంటే చెదలు పట్టిన చరిత్ర చేబుతావేంటి రా.......ఐన "ఫూచర్ హిమేష్ రేష్మియా" అంటే పోగిడినట్టు కాదు రా తిట్టినట్టు. "ఆనాడు ఆ "బ్రిటిష్" వాళ్ళు మనల్ని పాలించి చంపుకు తింటే ఈనాడు ఈ "హిమేష్" పాడి చంపుకు తింటున్నాడు".) సార్ ఇంతకి పాటల గురించి చెప్ప లేదు మీరు.

మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ బక్రి : ఎప్పుడయ్య మీ మీడియా వాళ్ళు డెవలప్ అయ్యేది, అర్థం చేసుకోవాలి. అంటే నేను అంత బాగా ఈ సినీమా కి మ్యూజిక్ ఇచ్చానన్న మాట.

నేను: హీరోయిన్"పడుకునే దీపిక" గారు మీరు చెప్పండి మీ కారెక్టర్ గురించి.

"పడుకునే దీపిక" : yeah, i am "పడుకునే దీపిక". it's my first film in  టెల్గు. టెల్గు పీపుల్ కి నా వందనం.(అని కాసేపు ప్రొడ్యూసర్, డైరెక్టర్ చేసిన చిలిపి పనులు గుర్తుకు తెచ్చుకుని నవ్వి.........) and i am very thankful to my producer "దారిన పోయే దానయ్య" గేరు and డిరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్" గేరు. in this movie i am doing the very bubly role and very interesting charector.my heero is so supportive.(మళ్ళి నవ్వు.......హీరో చేసిన చిలిపి పనులు గుర్తుకు తెచ్చుకుని...)

నేను: హీరోయిన్ గారు మీరు ఈ సినీమాలో హీరో గారి బాబు తో నటించారు కదా. ఆ అనుభవం ఎలా ఉంది.

"పడుకునే దీపిక" : yeah i did in one scene. అది వచ్చి హీరో గేరి అబ్బాయి తో "పడుకునే" సీన్.

హీరో: మేడం అది "పడుకునే" సీన్ కాదు, "ఆడుకునే" సీన్.

"పడుకునే దీపిక" : yeah, yeah its playing with the boy.
   
నేను: హీరో గారు మీరు చెప్పండి ఈ సినిమా కథ వింటున్నపుడు మీకు ఎలా అనిపించింది.

హీరో: నేను ఈ కథ వింటున్నపుడే చాలా ఫ్రెష్ గా అనిపించింది.ఇది ఒక అన్ని కమర్షియల్ విలువలున్న డిఫరెంట్ సబ్జెక్ట్. దీంట్లో అంతర్లీనంగా ఒక మెసేజ్ కూడా ఉంటుంది.ఇలాంటి ఒక సినీమా కి "దారిన పోయే దానయ్య" లాంటి ఎక్కడా కంప్రమైజ్ కాని నిర్మాత దొరకడం మా అదృష్టం. (మొన్నే నిర్మాత హీరో గారి పుట్టిన రోజు కి  మెర్సిడెజ్ బెంజ్ కార్ గిఫ్ట్ గా ఇచ్చాడు). ఇక డైరెక్టర్ "దోస దొంగనాథ్" తో షూటింగ్ అంటే అసలు షూటింగ్ చేసినట్టే ఉండదు. నా అబిమానులు మెచ్చే చిత్రమవుతుంది ఇది. "కచ్చితంగా ఈ చిత్రం నాకు ఒక విందు భోజనం లాంటిది".
 
                  పక్కనున్నఅసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ మనసు లో గోనుక్కుంటున్నాడు, " ఇక్కడ కూడా తిండి ధ్యాసే,పిజ్జా కార్నర్ లో సాఫ్ట్ వేర్ వాళ్ళు సగం తిని మిగిల్చిన పిజ్జాలని హాఫ్ రేటుకు కొనుక్కుని తినే వెధవ". "దోస దొంగనాథ్" తో షూటింగ్ అంటే అసలు షూటింగ్ చేసినట్టే ఉండదా. అది నిజమేలే అంతా అసిస్టెంట్ డైరేక్టర్లె చూసుకుంటే ఆ దోస మొహం తో షూటింగ్ చేసినట్టు ఎలా ఉంటుంది.

నేను: విలక్షణ నటుడు  డా. మో"గన్" బాబు గారు, సార్ మీరు చెప్పండి మీ పాత్ర గురించి.

డా. మో"గన్" బాబు: ఆ బాబా  దయ వల్ల మా గురువు గారు "డా.బాసరి" దయ వల్ల నేను 500 కు పైన సినీమాల్లో నటుడి గా వివిధ రకాల పత్రాలు చేసాను. 50 కి పైగా సినీమాలు నిర్మించాను, ఇంకా నిర్మిస్తూనే ఉన్నాను. వంద కి పైగా సినీమాల్లో హీరో గా నటించాను.నేను "నా నికేతన్" స్థాపించి   పది వేల మంది పిల్లలకి చదువు చెప్పిస్తున్నాను. "నేను కాదా లెజెండు". అసలు లెజెండు కి సెలబ్రిటీ కి తేడా ఏంటి? నీకు తెలుసా?

నేను: వాయ్యో!........ మనోడు ఇంకా ఆ "రాగోత్సవాల" నుండి ఇంకా తెరుకోనట్టున్నాడు. సార్ సార్ అది కాదు సార్ ఈ సినీమా గురించి మీ అబిమానులకి చెప్పేది ఏమైనా ఉందా.

డా. మో"గన్" బాబు: నేను అబిమానులకి చెప్పేది ఒక్కటే మనం ఆ నటుని అబిమానుల్లా చిల్లర పనులు , వెర్రి చేష్టలు చేయ కూడదు. మనం క్రమ శిక్షణ తో మెలగాలి, డిసిప్లెన్ గా ఉండాలి. చివరి గా చెప్పేది ఒక్కటే...... ఈ సినీ ఇండస్ట్రి ఏ ఒక్కరి సొత్తు కాదు, ఈ కళామ తల్లి అందరిది.
     
వార్నీ....... ఈయన గారికి మైకు ,మీడియా వాళ్ళు కనబడితే చాలు ఆ నటున్ని దెప్పి పొడవడమే పని గా పెట్టుకున్నట్టుంది అనుకుంటూ ఉండగానే దూరంగా ఇంకో అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్ "సార్ షాట్ రెడీ" అని అరిచాడు.

నేను: సార్ ఈ ప్రోగ్రాం ముగించే ముందు మీరు మీ యూనిట్ తరుపున మా ప్రేక్షకులకి...........(అనగానే)

నిర్మాత: ఎందయ్యో! ఈ ప్రోగ్రాం సూసేందుకు ఆళ్ళకి కూడా డబ్బులీయల్నా ఏందీ? ఇపుడు మీ టి.వి. వోల్లకిచ్చెందుకే నేను మా యావిడ నగలు తక్కట్టు పెట్టుండ్ల? 

నేను: అది కాదు సార్ సందేశం.

నిర్మాత: అట్నా....  "తల నొప్పి కి యశోద సూపర్ స్పెషాలిటీ హాస్పిటల్ లో బిల్ కట్టినంత పని చేసావ్ కదయ్యా . సరే కానియ్.

                  "ఇప్పటికే నెట్ లో దొంగతనంగా(పబ్లిసిటీ కోసం మేమే ముందుగా) రిలీజ్ ఐన మా పాటల్ని మీరు చాలా బాగా ఆదరిస్తున్నారు. అలాగే  నిర్మాత ల్యాబు వాళ్ళకి డబ్బులు కట్టిన తర్వాత విడుదలయ్యే మా సినీమా ని కచ్చితంగా థియేటర్ల లోనే చూసి ఆదరించండి. అండ్ కిల్ పైరసీ. పైరసీ సిడీలు ఎక్కడ దొరికినా మాకు ఇన్ఫార్మ్ చేయండి. మా హీరో వచ్చి ఆ షాపు వాడికి డబ్బులిచ్చి చితకబాది  కొంచం మాస్ ఇమేజ్ పెంచుకుంటాడు. అది కూడా మా సినీమా పబ్లిసిటి కి ఉపయోగ పడుతుంది.ఈ అవకాశం మాక్కల్పించిన "ఓ" టి.వి యాజమాన్యానికి, ప్రేక్షకులకి ధన్యవాదాలు తెలుపుకుంటూ సెలవు".  

Wednesday, January 13, 2010

Monday, January 11, 2010

ఒక నిక్కరు, ఒక ఐస్ ప్రూట్, ఒక సైకిల్ టైర్. ఇదీ స్టొరీ !

                      నేను అంతర్జాలం తెరిచి చూస్తున్నాను.ఏవైనా కొత్త గా పిల్లి మొగ్గలు వేద్దామని ఆలోచిస్తున్నాను. అంతలోనే ట్రింగ్ ట్రింగ్ మని శబ్దం.అదీ మా ఆఫీస్ ల్యాండ్ లైన్. దీనికి చాలా కుళ్ళు ఎక్కువ, నేను ఎప్పుడు నెట్ ఓపెన్ చేసిన ఇది గమనించి కావాలని మరీ డిస్టర్బ్ చేస్తుంది.ఎందుకంటారా? మనకి నెట్ రాకముందు రోజు దీని తోనే గడిపేది.ఫ్రెండ్స్ ని తిట్టాలన్నా, గాళ్ ఫ్రెండ్స్ తో కబుర్లకైన,లవర్ తో తిట్లు తినాలన్నా అప్పుడు అదే గతి. వేరే ఆల్టర్ నేటివ్ లేదు. నెట్ వచ్చాక ఆన్ లైన్ లో ఎక్కువ వుండడం స్టార్ట్ చేసాను. ఇక అప్పటి నుండి సవతి పోరు స్టార్ట్ ఐంది. అందుకే నేను తీయలేదు. మళ్ళి ఫోన్ వచ్చింది. కాని ఈ సారి అది ట్రింగ్ ట్రింగ్ అనలేదు."రేయ్ ఎదవా రోజు కి 20 గంటలు దానితోనే ఉంటున్నావ్ కదరా, కనీసం అప్పుడప్పుడైనా నన్ను చూడు. అక్కడ నాగార్జున నన్ను ఓ.......పిసికేస్తున్నాడు, నువ్వు అనుష్క ని పంపించలేదని".

                   అయ్ బాబోయ్ అదేంటి నేను పంపించా కదా! అనుకుని ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసాను. ఫోన్ లో మా బాస్ చెవి లో పుల్ల తో తిప్పుకుంటూ లేజీ...గా "ఏం కిషోర్ నీకు తెలుసుగా నాన్న అక్కినేని కి కనీసం వారానికి ఒక్కరోజైనా "అనుష్క" ని పంపించాలని, అనుష్క ని కింది నుండి పై దాకా చూడకపోతే నిద్ర పట్టదని, ఏంటి ఈ వారం పంపించలేదు. "లేదు సర్ నేను త్రిష, నయనతార, తమన్నా లతో పాటు అనుష్క ని కూడా పంపించాను కదా సార్. మీ దగ్గరకు రాలేదా? అని అడిగాను. 'ఆ వచ్చింది కాని అబ్బాయ్ "నాగ చైతన్య" ఏదో కొత్త సినిమాకి ఫైనాన్షియర్ దొరికితే "అనుష్క ని ఆ  ఫైనాన్షియర్ దగ్గరకి తీసుకెళ్ళాడు. నువ్ మళ్ళి పట్రా వెళ్లి అర్జెంట్ గా.

                    మీరేం కంగారు పడొద్దు నేను ఆ పాయింట్ కే వస్తున్నా. మా బాస్ కి సినీమాల పిచ్చి. ఆఫీస్ కి సంబంధించి విషయాలన్నీ కూడా ఆయన సినీమా బాషలోనే మాట్లాడతాడు. త్రిష అంటే సేల్స్ స్టేట్ మెంట్, నయనతార అంటే స్టాక్ స్టేట్ మెంట్, తమన్నా అంటే అవుట్ స్టాండింగ్ స్టేట్ మెంట్, అనుష్క అంటే బ్యాంకు స్టేట్ మెంట్. సినీమా అంటే ఫ్యాక్టరీ.

                     సరేలే వేల్లోద్దాం, బ్యాంకు కూడా మా ఆఫీస్ కి "అజిత్ అగార్కర్ బౌలింగ్ లో ఆడం గిల్ క్రిస్ట్ సిక్సర్ కొట్టినంత దగ్గరే" కదా అని నడుచుకుంటూ వెళ్ళాను. గంట సేపు లైన్ లో నిలబడి అనుష్క ని పట్టుకుని బయలు దేరాను.

                    బ్యాంకు నుండి వస్తుంటే దారిలో ఒక పిల్లాడు "ఒక బుల్లి నిక్కరు వేసుకుని ముక్కులోంచి చీముడు కారి పై పెదవిని తాకుతుంటే ఒకచేత్తో పుల్ల ఐస్ ప్రుట్ ని నోట్లో పెట్టుకుని తింటూ,అప్పుడప్పుడు జారిపోయే నిక్కరును అదే చేత్తో పైకి లాక్కుంటూ, ఇంకో చేత్తో సైకిల్ టైర్ అట ఆడుతూ పరిగెడుతున్నాడు".  (వాహ్,సేబాష్ సేబాష్ రా కిషోర్. చీముడు ముక్కు, నోట్లో ఐస్ ప్రుట్, చేతిలో టైర్. ఇలాంటి గ్రేట్ కాంబినేషన్స్ నీకు తప్ప ఎవరికి తట్టవ్ రా. నువ్ దంచేయ్ ఇక. ఏమైనా అయితే నేను చూస్కుంట. ఎలాగు పారి పోయి దాక్కోవడానికి మనకు పాకిస్తాన్ కూడా ఉంది కదా) నాకు ఆ సీన్ చూడగానే నా కళ్ళ ముందు గుండ్రాలు గుండ్రాలు తిరుగుతూ నేను ఫ్లాష్ బాక్ కి వెళ్ళలేదు. సింపుల్ గా కెమెరా పక్కనున్న మురికి కాలువ మీదకి వెళ్ళింది.దాంట్లో మురికి నీళ్ళని కొద్ది సేపు చూపించి మళ్ళి యధా స్థానానికి వస్తే మా ఊళ్ళో మురికి కాలువ పక్కన నేను, అశ్విన్ గాడు నిక్కర్లేసుకుని నోట్లో పుల్ల ఐస్ ప్రుట్ తో.అప్పుడు నా వయస్సు 8 సంవత్సరాలు .


                                                                             
                          "అరేయ్ ప్లీజ్ రా ఒక్క గంట సేపు ఇవ్వురా ఆడుకుని మళ్ళి నీ టైర్ నీకు ఇచ్చేస్తా ప్లీజ్ రా దయచేసి" అని నేను బతిమాలుతున్నాను అశ్విన్ గాడిని. "నేను ఇవ్వను పో, మొన్న నన్ను కాదని ఆ  గోపి గాడితో గోలిలాడావ్ కదా. నీ దోస్త్ కటీఫ్ అన్నా కదా పో" అని అశ్విన్ గాడు. కొద్ది సేపు అలా అడిగి ఇక లాభం లేదని బ్లాక్ మెయిలింగ్ కి దిగాను."టాన్, టాన్"  రేయ్ అశ్విన్ నువ్ ఆ టైర్ నాకు ఇవ్వకపోతే "అను వాళ్ళ పెద్దక్క కి లవ్ లెటర్లు పాస్ చేసేది నువ్వే అని చెబుతా అను తో" తెలుసు గా అదీ అసలే "రెండు జడల సన్నపనేని" అని.అనేసరికి "చెప్పుకో అయితే ఏంటి నేను కూడా చెబుతా అను వాళ్ళ చిన్న అక్కయ్య కి లవ్ లెటర్లు పాస్ చేసేది నువ్వే అని నేను కూడా చెబుతా" అని వాడు రివర్స్ పంచ్ ఇచ్చాడు. అమ్మో ఈ విషయం దానికి తెలిస్తే ఏమైనా ఉందా అదీ "రెండు జడల సన్నపనేని" తో పాటు, "గాగ్రా చొలి గంగా భవాని" కూడా అవుతుంది.

                     అంతలోనే అక్కడ ఏదో భూకంపం రాబోతున్నట్టు చిన్న అలికిడి.ఒకే సారి పెద్ద హోరు గాలి.ఆ గాలిలో ఆ ఉక్కు పాదాల కింద మేం నలగలెం అన్నట్టు గా ఏందీ పోయి రాలిన ఆకులన్నీ పనిగట్టుకుని ఎటో వెళ్లి పోతున్నాయ్. అనుమానం ఏమి లేదు కచ్చితంగా 'అను' ఈ దరి దాపుల్లోనే ఉంది అనడానికి సూచనలు.ఆకు పచ్చ లంగా, తెల్ల చొక్కా, పసుపు రిబ్బన్లుకట్టుకుని కారే చీముడు ముక్కు తో నోట్లో బొటన వేలేట్టుకుని చిన్న సైజు గున్న ఏనుగులా  వడి వడి గా అడుగులు వేసుకుంటూ వస్తుంది  " లేడి రౌడి అను". బ్యాక్ గ్రౌండ్ లో ఏనుగు ఘీంకరించినట్టు పెద్ద శబ్దం.
 
                       వస్తూ వస్తూ ఒక చిన్న పిల్లాడి చేతిలో ఐస్ ప్రుట్ లాక్కుని తినుకుంటూ ఇటు వైపే వస్తుంది అను. ఆ పిల్లాడు కింద పడి గిలగిల కొట్టుకుంటున్నాడు ఎండ లో. అదీ అసలే తిండి బోతూ మా ఐస్ ప్రూట్ కూడా లాక్కుంటుందని తెలిసి నేను అశ్విన్ గాడు ఒకరి ముఖం ఒకరం చూసుకుని, తర్వాత మా చేతిలో ఐస్ ప్రూట్ లను చూసుకుని, ఒకే సారి నోట్లో ఉమ్మునంత జమ చేసి "యాక్ థూ" అని ఉమ్మేసాం ఐస్ ప్రూట్ల మీద. మేం అనుకున్నట్టు గానే అదీ వచ్చి మా ఐస్ ప్రూట్లని లాక్కుంది, మేమెక్కడ మళ్ళి అడుగుతామేమో అని వెంట వెంటనే తినడం మొదలు పెట్టింది. అదీ చూసిన అశ్విన్ గాడికి కడుపులో దేవినట్టై వాంతి చేసుకున్నాడు. "ఏంటి వాడు వాంతి చేసుకుంటున్నాడు" గద్దింపు స్వరం తో అడిగింది అను. "ఏం లేదు ఊరికే" అన్నాను పక్కకి తిరిగి, ఆ ఐస్ ప్రూట్ అది తినడం చూడలేక.సీరియస్ గా అను నా కళ్ళల్లోకి కళ్ళు పెట్టి చూస్తూ " నాకు తెలుసు వాడు ఎందుకు వాంతి చేసుకుంటున్నాడో, మీరిద్దరూ నేను వచ్చే ముందే ఐస్ ప్రూట్ల మీద ఉమ్మేసారు కదూ, నేను చూసా" అంది ఐస్ ప్రూట్ లని జుర్రుకుంటూ. ఈ సారి వాంతి చేసుకోవడం నా వంతయింది. మళ్ళి మేం మామూలు మనుషులం కావడానికి వారం పట్టింది.

                   మళ్ళి కొన్ని రోజుల తర్వాత అదే కాలువ గట్టున నేను అశ్విన్ గాడిని బతిమాలుతున్నాను, "టైర్ ఇవ్వు రా ప్లీజ్, నీకు ఏం కావాలంటే అది ఇస్తా ప్లీజ్ రా" అని. ఈ సారి వాడు కొంచం సేపు ఆలోచించి ఏం కావాలన్న ఇస్తావా అన్నాడు. ఇస్తా లేరా చెప్పు ఏంటో అని అడిగాను. "మరేమో మరేమో అది మీ ఇంట్లో చికెన్ చేసినపుడు నాక్కూడా తేచ్చివ్వాలి చికెన్. ఓ.కే నా? అన్నాడు. నేను కూడా ఓ.కే అన్నాను. మీకు చెప్పలేదు కదూ వీడికి చికెన్ అంటే ప్రాణం.వీడు చికెన్ గున్యా తో చచ్చే ముందు చీకట్లో దేవుడు ప్రత్యక్షమై ఇప్పుడు చెప్పు నీకు నీ ప్రాణం కావాలా? చికెన్ కావాలా అని అడిగితే నిస్సందేహంగా చికేనే కావాలని అడిగే రకం వీడు. వీడి ఫేవరేట్ పాట కూడా "దోమ కుడితే చికెన్ గున్యా ఆహ్.. ఆహ్.. ప్రేమ కుడితే సుఖం గున్యా ఆహ్..ఆః.." అనే పాటే. ఎందుకంటే ఆ పాటలో చికెన్ ఉంది కాబట్టి. వీడు పుట్టినపుడు వీళ్ళ నాన్న "ఆరు కోళ్ళ ఫారాలకు ఓనర్". వీడికి ఆరేళ్ళు వచ్చే సరికి "అదే కోళ్ళ ఫారం క్లీనర్". అంతా వీడి చలవే. ఎలా అయితే ఏంటి మా ఇద్దరి మద్య కుదిరిన కోళ్ళ ఒప్పందం తో నీ టైర్ ఆట మూడు రీములు ఆరు టైర్లు గా సాగిపోతుంది.

                      చూస్తూ చూస్తూ ఉండగానే 3 వ తరగతి సంవత్సరపు పరీక్షల రూపం లో పెద్ద అగ్ని పరీక్ష ఎదురయింది. మనం పట్టించుకుంటేనా? నేను ఎంచక్కా స్కూల్ కి వెళుతున్నా అని చెప్పి ఇంటి నుండి బయలుదేరడం, స్కూల్ కి వెళ్ళకుండా డుమ్మా కొట్టి కాలువ గట్టు దగ్గర టైర్ తో ఆడడం.ఒక సారి అలానే స్కూల్ ఎగ్గొట్టి టైర్ పట్టుకుని ఆడుతుంటే "ఎవరో పెద్ద మనిషి అడ్డోచ్చాడు" నేను ముఖం చూడకుండా "కీక్, కీక్, కీక్,కీక్" పక్కకు తప్పుకోండి అన్నాను హరన్ కొడుతున్నట్టు, కాని ఆ మనిషి తప్పుకోలేదు. ఎవర్రా అని తల పైకెత్తి చూసే సరికి.......................'అయ్ బాబోయ్ మా నాన్న'. కెమెరా ఆటోమేటిక్ గా అదే కాలువ గట్టున బట్టలుతుకుతున్న చాకలి బండ మీదకెల్లింది. నెక్స్ట్ సీన్ లో కమిలి పోయిన కన్నుతో,ఉబ్బి పోయిన దవడ తో స్కూల్ లో మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని చదువుతున్నాను " long long ago so long ago there was a tyre in my home" అని.

                      ఎలాగోలా 3 వ తరగతి పరీక్షలు 3rd క్లాసు లో పాసయ్యాను. ఇప్పుడు వేసవి సెలవులు కదా జాలి డేస్ అన్న మాట, అందుకని అమ్మ దగ్గరికెళ్ళి గారాలు పోతు "అమ్మ అమ్మ నాకొక కొత్త టైర్ ఒకటి కొనివ్వవే, నేను టైర్ఆట  ఆడుకుంట" అన్నా.అప్పుడు మా అమ్మ "బాలయ్య కే లేక రాజమౌళి శిష్యుడి డైరెక్షన్ లో చేస్తుంటే, తారక రత్నోచ్చి  రాఘవేంద్ర రావు (రాజమౌళి గురువు) తో సినిమా చాన్సు ఇప్పివ్వమని అడిగాడంట" అలా ఉంది రా నీ కథ. మీ నాన్న కే లేక డోక్కు సైకిల్ తొక్కుతుంటే నీకు కొత్త టైర్ కావాలా?వెళ్లి మీ నాన్ననే అడుగు పో అంది. అప్పుడే నాకు పళ్ళ రసం (పాద రసం ఓల్డ్ కదా) లాంటి ఐడియా ఒకటి వచ్చింది. నాన్న పాత సైకిల్ ని పాడు చేస్తే.........................
ఒకే దెబ్బ కి రెండు పిట్టలు. నాకు టైర్, నాన్న కి కొత్త సైకిల్.

                      నేను ఆ పని లో పడ్డాను. అమ్మ దగ్గర పిన్నిస్ సంపాదించి టైర్లని కసిదీరా పంచర్ చేస్తున్నాను.అంతలోనే వీధి గుమ్మం తలుపులు 'ధడేల్' మని తెరుచుకున్నాయ్. మా నాన్న అప్పుడే చేపల మార్కెట్ కి వెళ్లి రెండు పెద్ద పెద్ద చేపల్ని పట్టుకొచ్చాడు.ఇంకేముంది ఈ సారి కెమెరా మా అమ్మ ఆ చేపల్ని పొలుసులు ఊడేట్లు బండకేసి రాకే దృశ్యం వైపు వెళ్ళింది. నెక్స్ట్ సీన్ లో "మా అత్తమ్మ నాకు స్నానం చేయిస్తూ డైలాగ్ "చెబితే విన్నావ్ కాదు, ఇప్పుడు చూడు ఏమైందో, మూతి ఏదో ముక్కు ఏదో తెలియట్లేదు"

                       ఇలా నేను రోజు ఎన్ని దెబ్బలు తిన్నా పట్టు వదలని నితిన్ లా ఒక జయం జెండా పట్టుకుని సైకిల్ టైర్ కోసం తిక్క వేషాలేయడం, మా నాన్న కి దొరికి పోవడం, కెమెరా గోడక్కోట్టిన పిడకల మీదకి, వీధి చివరన తొక్క తీసి రసం చేసే జూస్ సెంటర్ మీదకి, లేక పోతే అరవ హోటల్ లో కాళ్ళతో పిండి పిసికి పరోటాలు చేసే ప్రాసెస్ మీదికో వెళ్ళటం, ఇదే రోజు తంతు.ఇది ఇలా సాగుతుండగా ఒక రోజు సడెన్ గా ఒక శుభ వార్త "నా పేరిట మా అమ్మ నెలకి ఐదు రూపాయలు కడుతున్న 'భాగ్య లక్ష్మి బంపర్ డ్రా' లో సైకిల్ వచ్చింది మాకు". నేను మా అమ్మ కొంగు చాటు దాక్కొని మా నాన్న కి వినబడేట్టు అన్నాను."అమ్మ ఇప్పుడైనా నాన్నకి చెప్పు నాకొక కొత్త సైకిల్ టైర్ కొనివ్వమని". ఆ మాట విన్న మా నాన్న నా వైపు తిరిగి చూసాడు. కాని ఈ సారి మాత్రం కెమెరా కన్ను ఎక్కడికి వెళ్ళలేదు. నెక్స్ట్ సీన్ లో దూరంగా అమ్మా, నాన్న నాకు టాటా చెబుతున్నారు. నేను ఆనందం తో నవ్వుకుంటూ లక్కి డ్రా లో వచ్చిన కొత్త సైకిల్(BSA SLR) తో సైకిల్ తొక్కడం నేర్చుకోవడానికి వెళ్తున్నాను.  


                                                                     
                   సరిగ్గా రెండు వారాల తర్వాత నేను, అశ్విన్ గాడు కాలువ గట్టు దగ్గర ఐస్ ప్రూట్ తింటూ................ఈ సారి అశ్విన్ గాడు బతిమిలాడుతున్నాడు నన్ను "ప్లీజ్ రా నాక్కూడా సైకిల్ తొక్కడం ఎలాగో నేర్పించు రా....  ఒక్క సారి నీ సైకిల్ ని ముట్టుకోనివ్వు రా....రేయ్ ప్లీజ్ రా...". మళ్ళి అటు వైపు గా వస్తున్నా అను ని చూసి  నేను అశ్విన్ గాడు మా ఐస్ ప్రూట్ ల మీద "యాక్ థూ".......................................        
    

                                       

Saturday, January 9, 2010

పెళ్ళంటే? కూడలి బాషలో

                           మా గోపి గాడు ఈ మధ్య నే "కూడలి బ్లాగుల్లో కామెంట్లు రాయటానికి తప్ప టపాలు రాయటానికి పనికి రాకుండా పోయాడు".ఐ మీన్ వాడికి  ఈ మధ్య నే పెళ్లి అయింది. వాడికి నా శుభాకాంక్షలు.
               

                                                                 

Thursday, January 7, 2010

నీ అయ్యా ! రావు గోపాలరావు.

నా బ్లాగు లో నేను రాయబోయే తదుపరి టపా.
త్వరలో..............................................

Wednesday, January 6, 2010

చచ్చు నా కంప్యుటర్ "పిచ్చి నా కొండే"

సంవత్సరానికి కాలాలు రెండు.ఒకటి చలి కాలం.రెండు ఎండా కాలం.(హైదరాబాదు వాసులం వర్షాకాలం మరచి పోయి చాలా సంవత్సరాలైంది).ఇక పోతే ఒక మనిషి జీవిత కాలానికి కాలాలు నాలుగు.
1.భూత కాలం.
2.వర్తమాన కాలం
3.భవిష్యత్ కాలం.  
4.పోయే కాలం. ఇది భూత,భవిష్యత్, వర్తమాన కాలాల్లో ఎపుడైనా రావచ్చు.
ఎవరికి టపా కట్టే కాలం (పోయే కాలం) వచ్చిందో కాని నేను ఈ టపా రాయడానికి భవిష్యత్ కాలాన్ని ఎంచుకున్నాను.

                    అదీ 2456 వ సంవత్సరం. హైదరాబాద్ దేశం లో మహా సముద్రం ఉప్పొంగి పొర్లుతుంది. ప్రజలందరూ ఆకాశంలో కిటికీలు తీసి కింద సముద్రపు అలల్ని ఎంజాయ్ చేస్తున్నారు. చిన్న పిల్లలందరూ ఫ్లయింగ్ సాసర్ లతో సముద్రం లో దిగి కప్ప గెంతులాట ఆడుకుంటున్నారు.టి.వి. లో వెంజులా నాయుడు తీసిన "మొగలి మేకులు" సీరియల్ రెండు లక్షల ముప్పై నాలుగు వేల అయిదు వందల అరవై ఏదో బాగం ప్రసారమవుతుంది. ఇదే డైరెక్టర్ ఇంతకు ముందు "ఖూని రాగాలు", "చక్ర వాతం"ఆనే సీరియళ్ళు రెండు తీసి ఒకప్పటి బారత దేశ జనాభా ను సగానికి సగం తగ్గించినందుకు గాను అప్పటి బారత దేశ ప్రధాని "అదేదో గాంధి" చేతుల మీదుగా "బారత కుటుంబ నియంత్రణ పిశాచి" అనే బిరుదు ని కూడా సొంతం చేసుకున్నారు. ఇక సినిమా ల విషయానికొస్తే "బొందమూరి వంశం" లో 100 వ తరం వారసుడు "తట్టుబర్ల రత్న" తీసిన "పంటి కింద రాయి" (ది రోరింగ్ లయన్) అనే సినిమా లక్ష ముప్పై రెండు వేల థియేటర్లలో రెండవ రోజు పూర్తి చేసుకున్ని విజయవంతంగా మూడవ రోజు కి అడుగిడుతోంది. ఆ సినిమా కి వెళ్దామని అను రెండు రోజుల నుండి ఒకటే పోరు. సరే మూడో రోజు థియేటర్ లో ఆ సినిమా ఉంటే తప్పకుండ వెళ్దాం అని అనుకి మాటిచ్చాను. "అవును ఇంతకి అను ఎక్కడ?" సీన్ కత్తిరిస్తే (సీన్ కట్ చేస్తే)                     

                     అను తనకి కావలసిన హబ్బి ఎలా ఉండాలో నేను తయారు చేసిన "పిచ్చి నా కొండే"(మాట్లాడే కంప్యుటర్) లో ఫీడ్ చేస్తుంది. అందుకనుగుణంగా కంప్యుటర్ ప్రశ్నలడగడం ప్రారంబించింది.
పిచ్చి నా కొండే: నీ పేరు.
అను: అను
పిచ్చి నా కొండే: పేరు బాగుంది.
అను: థాంక్ యు. ఐన పేరు బాగుందా లేదా అని నిన్ను అడగలేదిపుడు. మాం..............ఛి బ్రాడ్ పిట్టంతటి వరుడి గురించి చెప్పు .అదీ చాలు.
పిచ్చి నా కొండే: ఏం పిట్ట, బ్రాడ్ పిట్టా? ఆ పిట్ట గురించి నేను ఎప్పుడు వినలేదే. అంటే విశా..............లమైన  పిట్ట అని అర్థమా?
అను: కామెంట్లు ఆపకపోతే కనెక్షన్ కట్ చేస్తా. అడిగింది చెప్పు ముందు.
పిచ్చి నా కొండే: జాతకాల మీద నమ్మకం ఉందా? ఏ నక్షత్రం వాడు కావాలి.
అను: తారక రత్న అనే నక్షత్రం తప్ప ఏ నక్షత్రం ఉన్న వాడైనా పర్లేదు.
పిచ్చి నా కొండే: సాఫ్ట్ వేర్ కావాలా, సినిమా వాడు కావాలా?
అను: ఎవడైనా పర్లేదు, అందగాడై ఉండాలి.
పిచ్చి నా కొండే: అమ్మాయి ఎత్తేంతో?
అను: '5 అడుగుల 2 అంగుళాలు'.
పిచ్చి నా కొండే: ఓ.కే. 'కొలతలు'
అను: వ్వాట్?
పిచ్చి నా కొండే: 'కొలతలు ప్లీజ్'. మీరు కోరుకున్న వరుడు రావాలంటే ఇది కంపల్సరీ.
అను: (అటు ఇటు రెండు వైపులా చూసి ఎవరు లేరని కన్ఫర్మ్ ఐన తర్వాత) కత్తి,కడల్,కాంబోజి.
పిచ్చి నా కొండే: ఓహ్ మా బాష లోనే చెప్పావా? పాపం చదివే వాళ్లకి అదృష్టం లేదన్న మాట."చాలా మంచి ఫిగరు".
పిచ్చి నా కొండే: 'పుట్టు మచ్చలు ఎక్కడేక్కడున్నాయ్'.
అను: నీకది అనవసరం.
పిచ్చి నా కొండే: లేదు అవసరమే.
అను: "రేయ్ పిచ్చి నా కొండే" ఇంకోసారి ఇలాంటి పనికి మాలిన చెత్త చచ్చు తేజ సినీమాల్లాంటి ప్రశ్నలేస్తే ఈ సెల్ఫ్ దిస్త్రక్షన్ బటన్ ప్రెస్ చేసి నీ పీక నొక్కుత.
 పిచ్చి నా కొండే: (చిన్న పిల్లాడిలా మారం చేస్తూ)ఊహు నాక్కావాలి, ఐ నీడు దట్టూ. లేకపోతే ముందుకు "గో"నంతే.
అను: సరే చావు.(కంప్యుటర్ బాషలో) కర్ కిష్ కోష్మ, అమ్మమ్మ ఉప్మా, బాలివుడ్ హీరోయిన్ కరిష్మా,తారక రత్నకు నైచరిష్మా. నితిన్ తో సినిమా,బుడ్డి పోయిన ఆలు ఖుర్మా,అదీ హీరోయిన్ల ఖర్మ, పైసల్ తిరిగి వస్తై అనేది నిర్మాతల భ్రమ..... ఇంత కంటే ఎక్కువ నేను చెప్పలేను బాబోయ్ నాకు సిగ్గేస్తుంది.      
పిచ్చి నా కొండే: అయితే నీ ఖర్మ. శరీర ఛాయా ఎలా ఉండాలి.
అను: నా నిగ నిగాలాడే జుట్టులో తిరిగే పేల మాదిరి గా నలుపైన పర్లేదు, ఆ పేల నివారణ కు నేను వాడే బెడ్ అండ్ శోల్దర్స్ షాంపూ లా తెలుపైన పర్లేదు.
పిచ్చి నా కొండే: అబ్బో చాలా గొప్ప పోలికే. ఇక్కడ కూడా నీ పేల గొడవ ఆపవా? ఇంతకి 'వాడు', సారి 'వరుడు'  సీరియస్ గా ఉండాలా? నవ్వుతు ఉండాలా?
అను: రెండు కలగలిపి. కొన్ని స్పెషల్ టైమ్స్ లో మాత్రం చిలిపి గా, అల్లరి గా 'అతడు' లో మహేష్ బాబు ల ఉండాలి.
పిచ్చి నా కొండే: ఇంకా నయం అవతార్ లో హీరో మాదిరి అన్నావ్ కాదు. వెదకలేక చచ్చేవాణ్ని.అవును స్పెషల్ టైమ్స్ అంటే.
అను: అవి మీ మిషన్లకి అర్థం కావు.
పిచ్చి నా కొండే: నన్ను మిషన్ అనొద్దు, నాక్కోపం వస్తుంది.కోపం వస్తే తెలుసుగా బాలయ్య సినిమా డౌన్ లోడ్ చేసుకుని చచ్చిపోతా.
అను: అయ్యా పిచ్చి నా కొండే గారు అంతా పని వద్దు కాని నాక్కాబోయే మొగుడి ఫోటో ప్రింట్అవుట్ ఇస్తే నేను వెళ్లి పోతా.
పిచ్చి నా కొండే:సరే ఆ 'బొలివియా అడవుల్లోంచి తప్పించు కొచ్చిన వింత గెలీలియో' ఫోటోలు.
అను: (కోపంగా) ఆ....
కంప్యుటర్: సారి నిన్ను "కొట్టుకోబోయేవాడి" (అయ్ బాబోయ్ అలవాటు లో పొరబాటు గా నిజాలోచేస్తున్నాయ్ ఏంటి), మళ్ళి సారి నిజాలు చెబుతున్నందుకు మీరు నన్ను క్షమించాలి.నిన్ను కట్టుకోబోయే మీ మొగుడి ఫోటో వస్తుంది కింద చూసుకోండి.
                                               

                  

                                                                                               

                         ఆ ఫోటో ని చూసిన అను పెళ్లి కాకుండానే వాంతులు చేసుకుని దానిక్కారణం నేను తయారు చేసిన " పిచ్చి నా కొండే" అని దానికి నష్ట పరిహారం గా తనకు నేను "అసలు అరవై వేల డాలర్లు, వడ్డీ వేయి బిలియన్ల డాలర్లు" చెల్లించాలని నన్ను కోర్టుకీడ్చింది. కోర్టు వారు వాదోప వాదాలు పరిశీలించిన అనంతరం ఆ ఫోటో చూసి మూర్చ పోయి ఇలాంటి సిల్లీ కేసు కోర్టు కు తెచ్చి కోర్టు వారి విలువైన సమయాన్ని వృధా చేసినందుకు "హైదరాబాద్ పీనల్ కోడ్ సెక్షన్ 007" కింద అంతే కాకుండా, ఆ ఫోటో చూపించి జడ్జి ల ప్రాణాలు తీసేందుకు ప్రయత్నించినందుకు గాను "సెక్షన్ ఖైది నెంబర్ 786" కింద నన్ను, అను ని కొత్తగా కనిపెట్ట బడ్డ "ఈలపీటర్" అనే గ్రహాపు అడవుల్లో ఒంటరి గా వదిలి వేయాలని కోర్టు "గోచిగూడా"(పూర్వ కాలం లో దీన్ని కాచి గూడా అని పిలిచేవారట) 'అంతరక్షక భటుల్ని' ఆదేశించింది.

                     హైదరాబాద్ దేశ ప్రజల కోసం ఎన్నో వింతలు, విశేషాలు కనిపెట్టి, వారి కోసం ఎన్నో త్యాగం చేసిన ( ఆ మద్య నేను ఒక మంచి ఫీల్ ఉన్న కథ రాస్తానంటే లక్షల కొద్ది స్క్రాప్స్ పెట్టారు వద్దని, అలా కాదని రాస్తే బొందమూరి వంశస్తులతో  నన్ను కూడా సమంగా చూస్తామన్నారు. ఏదో అబిమానుల మాట కాదన లేక నేను కూడా రాయకుండా ఆగిపోయాననుకోండి, అదీ వేరే విషయం).నన్ను సాగనంపడానికి రాకెట్లకు రాకెట్లు జనం వస్తారనుకున్న. కానీ ఒక్కరు కూడా రాలేదు. మేబి నేను కనిపెట్టిన "కంప్యుటర్ లో కోతి కొమ్మచ్చి", "తోటల్లో తొక్కుడు బిళ్ళ" "గోలి మార్ గ్రహాల్ పార్" (గ్రహాల మీద గోలిలాట) అనే బ్రెయిన్ ట్విస్టర్ గేముల్లో బిజీ గా ఉన్నారేమో.

                      రాకెట్ బయలుదేరడానికి సిద్దంగా ఉంది.నేను, అను కూడా సిద్దంగానే ఉన్నాం, చేసేది ఏం లేదు కాబట్టి. కాని ఏం సమస్య వచ్చిందో తెలియట్లేదు, చివరి నిమిషం లో రాకెట్ మొరాయిస్తుంది. అస్సలు స్టార్ట్ కావట్లేదు.చాలా ప్రయత్నించాం. కాని లాభం లేదు. అంతలో అటు పక్కగా అలల మీద బజాజ్ కంపెనీ స్కూటోసాసర్ మీద వెళ్తున్నా ఒకతను మా అవస్థ గమనించి మా దగ్గరికి వచ్చాడు. మమ్మల్ని రాకెట్ లో కూర్చోమని చెప్పి రాకెట్ ని 45 డిగ్రీల కోణం లో కొద్ది గా కుడి వైపు కి వంచి కిక్ కొట్టాడు. ఆటోమాటిక్ గా అదీ స్టార్ట్ ఐపోయింది. ఎలా అని మేం అడిగేంత లోపే సింబాలిక్ గా తాను వాడే బజాజ్ స్కూటోసాసర్ వైపు చూపించాడు. ఇక మా ప్రయాణం పాలపుంతల సాక్షిగా, నక్షత్రాల మీదుగా గగన తల వీదుల్లోకి ప్రారంభమయింది. ఇంకా మేం చేరుకోవాల్సిన "ఈల పీటర్" కి కొద్ది దూరం మాత్రమే ఉంది.కాని ఆనందం మాకు ఎంతో సేపు నిలవలేదు. "బెనజీర్ జుట్టో" గ్రహం వాళ్ళు మేం వాళ్ళ పైకి దండెత్తి వస్తున్నామనుకుని మా మీదకి 2 మాన్ లెస్స్ క్షిపనుల్ని ప్రయోగించారు. అంతరిక్షం లో పెద్ద విద్వంసం.క్షణ కాలం పాటు అసలేం జరిగిందో అర్థం కాలేదు.
"డమాల్************** డిమేల్ ##############డిషుం@@@@@@@@@@@,దాడేల్"  
                                                                                                              
                               మీకు చదవాలనిపిస్తే (ఇంకా ఉంది) తదుపరి టపాలో....
                               మీ అభిప్రాయాల్ని కామెంట్ల ద్వారా తెలపండి.